34 jaar lang stond hij aan het roer van Kortemarks laatste wijkschool ‘t Ellebloempje, die – zoals de naam zegt – blijft floreren. Directeur Marc Vande Walle was al die tijd voor alle kinderen, ouders en zijn collega’s de directeur met het warme hart op de juiste plek. Hij gaat met pensioen op de Dag van de Arbeid. Symbolischer kan het niet, vindt Marc zelf.
“Ik wou altijd al leraar worden”, begint directeur Marc (61) zijn verhaal. Langs mijn moeders kant heb ik twee tantes gehad die in het onderwijs staan, maar mijn grote voorbeeld was meester Jef Verhaeghe, mijn neef, van wie ik zelf nog les gehad heb. Ik startte mijn carrière in de toenmalige gemeenteschool van Werken, waar meester Debeuckelaere directeur was. In Werken werd enkel het vierde en vijfde leerjaar gegeven, maar in 1983 werd de school opgedoekt en later werd het daar vrij onderwijs.”
“Ik ging ervoor en mocht in 1990 starten als de nieuwe directeur in Elle”
“Na dat eerste jaar moest ik mijn legerdienst gaan vervullen in Büren en daarna gaf ik vijf jaar les in de wijkschool van Driekoningen in Torhout. Vervolgens kwam er een functie vrij als directeur in De Mokker in Koekelare. Ik solliciteerde en had de job te pakken. Ik had al goed mijn best gedaan om alle huisbezoeken in die regio af te werken, toen ik plots vernam dat Paul Mergaert, de directeur van Elle met pensioen ging. Ik ben een geboren en getogen Handzamenaar, dus waarom niet solliciteren voor een job als directeur in eigen gemeente? Ik ging ervoor en mocht in 1990 starten als de nieuwe directeur in Elle.”
Verbondenheid
“Ik hoef niet te vertellen dat het onderwijslandschap er na drie decennia helemaal anders is gaan uitzien. Vooral de ICT is enorm geëvolueerd en de digitalisering heeft een grote impact op lesgeven, administratie en zorg. Qua mentaliteitswijziging mogen we hier niet klagen. In ‘t Ellebloempje kent iedereen iedereen en is er een sterke verbondenheid. Als directeur vond ik het altijd belangrijk dat we met het hele team aan hetzelfde zeel trokken. De verbondenheid tussen de collega’s hebben we altijd weten te bewerkstelligen: eens samen op café gaan, een een- of meerdaagse verrassingsreis…”
“Bang voor het zwarte gat ben ik zeker niet. Ik volg een cursus om te leren vliegen met een ULM-vliegtuig”
“Ook met de lagereschoolkinderen en de kleuters doen we veel zaken samen en dat geeft onze school wel een speciale toets. Bij de start van mijn carrière waren er 160 leerlingen. We zijn dan gegroeid tot boven de kaap van 200, ooit waren er nog slechts 86, terwijl de teller nu op 148 staat. De nieuwe verkavelingen brachten hier een pak nieuwe mensen, maar 60 procent van onze schoolbevolking komt van buiten Elle. Dat betekent dat ongeveer 85 leerlingen een andere school passeren alvorens de ouders ze bij ons afzetten. Dat wil toch wat zeggen over onze aantrekkingskracht”, aldus Marc.
250 oud-leerlingen
Op 19 april hebben ze een verrassingsfeest voor Marc georganiseerd in de school. “Mijn echtgenote Kathy zei me die vrijdagavond dat we ergens naartoe gingen en dat ik geblinddoekt moest plaatsnemen in de wagen. Ze hebben daar letterlijk en figuurlijk met mij rondgereden tot ik compleet het noorden kwijt was. Toen ik mijn blinddoek mocht afdoen, stond er een 250-tal oud-leerlingen voor me. Via Facebook hadden ze alles geregeld. Er werd een klein feestje gebouwd met een oud-leerling achter de draaitafel, terwijl de mensen van de oudervereniging de hele avond voor de bediening zorgden. Het was een blij weerzien met velen en dat deed deugd. We hebben ook met de hele groep ons lied De belle van Elle gezongen, want in ‘t Ellebloempje gebruiken we nog een authentieke schoolbel”, zegt hij.
Vliegbrevet
“Bang voor het zwarte gat ben ik zeker niet. Ik volg een cursus om te leren vliegen met een ULM-vliegtuig en eens ik mijn brevet gehaald heb, zullen de leerlingen mij zeker wel eens boven de school zien cirkelen. Daarnaast heb ik me ook aangemeld als vrijwilliger bij het digipunt van de gemeente. Vanzelfsprekend mogen ze ook nog op mij rekenen op school. Ik kom zeker een handje toesteken bij het niveaulezen, maar ook thuis zal ik vaak kunnen helpen bij de zorg voor onze twee kleinkinderen, en er is een derde op komst. Ik zal vooral het contact met de collega’s missen, maar ook met de ouders en de leerlingen. Ik heb altijd de voeling met het werkveld willen behouden door vaak in te springen in de klas wanneer er een leerkracht ziek was. Directeur ben je meer dan in je bureau alleen”, besluit Marc.
The post “Straks vlieg ik boven de school”: directeur Marc (61) van ‘t Ellebloempje gaat met pensioen is provided by KW.be.
