KU Leuven Kulak blaast dit jaar 60 kaarsjes uit. En dat wordt herdacht met onder meer de tentoonstelling ‘Kulak 60 Nu’ waarin fotograaf Jelle Vermeersch beelden en verhalen verzamelt van mensen die Kulak vormen en gevormd hebben. Een van hen, Kathy Lacaeyse (61), groeide letterlijk op op de campus en werkt er ook.
Lees ook: Jongste en oudste praeses blikken terug op 60 jaar Kulak
Een van de mensen die in de tentoonstelling Kulak 60 Nu geportretteerd worden, is Kathy Lacaeyse. Ook een filmpje waarin ze samen met haar ouders herinneringen ophaalt, is er te zien. Die ouders, kwamen in 1976, op zoek naar een nieuwe professionele uitdaging, op de campus van Kulak terecht als huisbewaarders. Zo belandde de toen twaalfjarige Kathy plots en middenin het schooljaar vanuit Eeklo in Kortrijk: “En dat heeft wat aanpassing gevraagd. Ik sprak het dialect niet, en werd daardoor aanvankelijk als een seutje beschouwd, maar ik heb het West-Vlaams wel snel geleerd”, lacht ze.
Huisbewaarders
Als huisbewaarders woonde het gezin Lacaeyse op de campus. “Ik groeide letterlijk op tussen de studenten, en dat was heel tof. Het studentenleven bloeide toen enorm, er werd van alles georganiseerd, en daar werd ik nauw bij betrokken. Als 13-jarige namen ze mij onder meer mee op dropping, en toen ik al wat ouder was, hielp ik mee in de studentenbar. Het ging er ook allemaal gemoedelijk aan toe. Zo kwamen twee Brugse studenten, van wie de een voor Club Brugge en de ander voor Cercle Brugge supporterde, op zondagavonden bij ons in de living naar het voetbal kijken.”
Na de middelbare school trok Kathy evenwel terug naar Eeklo om er een regentaat Nederlands, Engels en godsdienst te behalen. Maar toen vonden leerkrachten moeilijk een job, dus greep ze de kans om aan de slag te gaan aan het onthaal van het bijscholingscentrum, nu de Eekhout Academy, van Kulak. En belandde zo opnieuw op de campus in Kortrijk, waar ze later ook instond voor het onthaal in de bibliotheek. “In 2026 zal ik een halve eeuw rondgelopen hebben op de campus! Hoe kan het dus anders dan dat de Kulak mijn tweede thuis is. Ik heb hier graag gewoond, en werk er nog altijd met veel plezier.”
Evolutie
Kathy zag de campus evolueren. “De site is door de jaren heen erg gegroeid. Er kwamen gebouwen bij, die met elkaar verbonden werden door een zwevende gang de Spina zodat je ook bij regenweer overal op de campus kunt komen zonder nat te worden. De peda maakte plaats voor studentenresidenties. Het aantal studierichtingen nam sterk toe, al vielen er ook enkele weg, zoals filosofie en klassieke talen.”
I”k heb hier graag gewoond, en werk er nog altijd met veel plezier”
Ook het personeelsbestand zag ze snel groeien, net als het aantal buitenlandse onderzoekers. “Vroeger kende iedereen iedereen, als in een dorp. Toen werd een nieuw personeelslid nog rondgeleid en aan werkelijk iedereen voorgesteld. Dat is nu niet meer haalbaar.” Het studentenleven van toen herinnert Kathy zich als levendiger. “Er was meer plaats voor engagement. Op woensdagnamiddag werd toen geen les gegeven en zetten de studenten zich in werkgroepen in voor bejaarden, gerechtskinderen, mensen met een beperking… Maar er werden ook meer stunts uitgehaald. De presesverkiezingen, bijvoorbeeld, waren vaak heel origineel.”
“Ooit leidde een kandidaat-preses een koe behangen met affiches het studentenrestaurant binnen. Er werden heuse campagnes opgezet en publieke debatten gevoerd.” Het hele presidium zat overigens op kot in hetzelfde gebouw als waar Kathy in haar jeugd woonde. “Of toch de jongens, want de meisjes zaten op kot in een gebouw daar tegenover, de maagdenburcht werd die genoemd. De meisjes mochten wel bij ons komen eten, en zo gebeurde het al eens dat ze in een bad vol water belandden. Dat soort onschuldig plezier werd toen wel meer gemaakt”, lacht ze.
Fietsmoord
Toch zijn het niet alleen maar prettige herinneringen die Kathy bewaart. “Een van de preseskandidaten liet zich ooit binnenbrengen in een doodskist en liet rouwbrieven drukken bij wijze van stunt. Helaas verongelukte hij enkele maanden later in het echt. Ook de moord op Kathleen Van Lerberghe is me bijgebleven, een lieve en heel populaire studente. Ze studeerde geneeskunde in Kortrijk, maar vertrok daarna naar Leuven, waar ze in haar laatste studiejaar, in 1990, werd doodgestoken aan een fietsenstalling in de studentenwijk Arenberg. En als ik terugdenk aan de dag waarop Frans Van Cauwelaert rector werd, en hij dezelfde avond nog overleed, krijg ik tot op vandaag kippenvel”, besluit ze.
The post “Kulak is mijn tweede thuis”: Kathy woont en werkt bijna een halve eeuw op de Kortrijkse campus is provided by KW.be.
