Zijn opa houdt alles bij wat over zijn kleinzoon verschijnt en zelf verzamelt de verdediger van Club Brugge Brandon Mechele ‘Europese’ shirts, “van verdedigers vooral.” Zijn vrouw Caroline heeft dan weer ten huize Mechele een hele kast voor al zijn prijzen geïnstalleerd. Met zes kaders voor zijn kampioenenmedailles, één kader voor zijn beker en één voor zijn Supercup. Zijn Supercupmedaille van vorige zomer ligt nog “ergens in Westkapelle. Want verloren, hé”. Want het gaat in het voetbal alleen om winnen, meneer. Op de vooravond van misschien wel prijs acht en negen: een wandeling door de prijzenkast van Mechele.
Mederecordhouder Hans Vanaken staat ook op zes landstitels en één beker maar die laatste mag je nu even niet meetellen, want dat was nog met Sporting Lokeren. En dus heeft Brandon Mechele (32) dát clubrecord al op zijn naam: de Meest Gelauwerde Speler van Club Ooit! Maar een van de tofste en meest bescheiden verdedigers van het land – pas dit seizoen krijgt hij de appreciatie die hij al tien jaar verdiende, zijn terugkeer als Rode Duivel alleen al – wil geschiedenis schrijven. “Ik ben de laatste twee jaar veel meer bezig met die cijfertjes. Ik wil ook het record van het meeste aantal wedstrijden voor Club ooit verbreken. Ik heb alleen nog Hans, met 503 matchen momenteel 15 meer, nog voor mij, ik ga echt proberen hier nog een jaartje langer te voetballen. Die records zijn eigenlijk mijn grootste drive.”
En als het even kan wil hij, al zijn prijzen onder de arm, ook zijn carrière eindigen in zijn geliefde blauw-zwart. “En dan een galamatch in het nieuwe stadion!”, lacht hij dan. Op zijn 40ste of zo. Geen speler verzorgt zich fanatieker dan Robocop. Hoeveel titels en bekers zou hij dan tellen? Zondag kan er alvast nog één bijkomen. En tegen 25 mei nog één. “Mijn eerste dubbel, dat is voor mij persoonlijk mijn volgende grote doel.”
Het zou ook een historische zijn: de twintigste voor Club, meteen tweekampioenensterren: “Wil ik ook!” Titels en bekers: indien hij de kans zou krijgen om een kwart van wat hij heeft verdiend als profvoetballer in te ruilen voor een kwart meer prijzen en records? “Zou ik wel doen, ja. (grijnst) En daarna ga ik wel voetballen in Saoedi-Arabië.” (lacht) Dat is voor straks. Eerst mag de Bredenaar voor ons eerst zijn prijzenkast opblinken.
1. 2015: de eerste prijs
“De beker, die 2-1 tegen Anderlecht, precies tien jaar geleden. Het elftal van toen? Even nadenken… Matt Ryan in de goal, achterin Meunier, Duarte, ik en De Bock; Op het middenveld Timmy Simons, Vormer en … Vazquez? Neen? Voorin Refaelov, De Sutter in de spits, Izquierdo… Wie mis ik dan nog? Claudemir en Gedoz zijn dan ingekomen, geloof ik. Of hadden we toen tegen Anderlecht aan tien man genoeg? (lacht) Speelde Rafa in het midden en Bolingoli voorin op de flank? Vindt Vormer dat Club toen minstens evengoed was als wij nu? Ik denk dat de huidige ploeg beter is. Het was een fantastische week voor ons: eerst de kwalificatie voor de kwartfinales in de Europa League en dan meteen op hotel in Brussel. We speelden een heel goede finale, stonden lang verdiend voor en dan in de slotminuut die gelijkmaker van Mitrovic. We zaten er na een loodzware periode helemaal door. En dan die knal van Rafa, uit het niets! We deden toen ook nog mee voor de titel, maar die was uiteindelijk voor Gent, het was op, dat Europees parcours heeft ons toen de titel gekost, denk ik.”
2. 2016: de eerste titel
“Na een 4-0-zege tegen Anderlecht! Mijn eerste titel en hij hoort bij mijn palmares, maar het is daarom niet mijn mooiste. Omdat het eigenlijk maar een halve was, ik had dat derde seizoen onder Preud’homme maar de helft van de matchen gespeeld… Zeker als je jonger bent, ben je daar toch gevoeliger aan. Het gevoel van: toch niet echt mijn steentje bijgedragen. Ik bleef dat seizoen in de verloren bekerfinale tegen Standard ook al 90 minuten op de bank.”
3. 2018: de mooiste titel
“En daarom vind ik dat nog steeds de mooiste: mijn eerste échte titel. Omdat ik na mijn terugkeer van Sint-Truiden (Club had hem een half jaar uitgeleend, red.) onder Leko praktisch elke minuut had gespeeld. We werden al op de voorlaatste speeldag kampioen, op Standard: 1-1, dankzij de gelijkmaker van Vossen. Na handspel van Vormer, volgens velen. Ruud heeft altijd beweerd dat hij de bal niet moedwillig met de arm heeft geraakt, maar intussen zijn de regels veranderd, met een VAR zou de goal nu wellicht zijn afgekeurd. (glimlacht) Jelle heeft al veel belangrijke goals gemaakt, nu heeft hij ook nog Zulte Waregem kampioen gemaakt. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd: volgend seizoen spelen we tegen elkaar!” (lacht)
4. 2020: de saaiste titel
“De eerste onder Clement maar vooral de saaiste omdat door de coronapandemie de competitie al na 29 speeldagen werd stilgelegd en we pas later tot kampioen werden uitgeroepen. We stonden op dat moment wel al 15 punten voor, maar je weet nooit met die play-offs, Union stond er vorig seizoen ook 19 voor. Al denk ik niet dat wij met de ervaring die we hebben ooit zo’n grote voorsprong uit handen zouden geven. We hadden dat seizoen ook mijn eerste dubbel kunnen pakken, maar verloren de bekerfinale tegen Antwerp. Ik herinner me vooral het lege Koning Boudwijnstadion.”
“Ik denk dat het huidige Club beter is dan dat van de finale van 2015”
5. 2021: de raarste titel
“Dat was toch een bijzondere. Er moest nog steeds worden gespeeld zonder publiek, we werden kampioen in een leeg stadion. 3-3 op Anderlecht, daar kampioen spelen, blijft toch top. Op Standard was de mooiste omdat het mijn eerste échte was, maar op Anderlecht was als Bruggeling dan weer bijna even mooi. Mét supporters dan wel. Op de terugweg naar Westkapelle zijn we in Brugge gestopt, waar ons ondanks het contactverbod nog honderden feestvierende fans stonden op te wachten.”
6. 2022: de karaktertitel
“Ha, op Antwerp, nog zo’n rivaal. Dat was er onder Schreuder vooral een op karakter en organisatie. Misschien wel het meest op karakter.”
7. 2024: de belangrijkste titel
“Op het einde van de reguliere competitie telden we nog 19 punten achterstand. We waren aan de play-offs begonnen met het idee dat we nog hoogstens tweede konden worden. Maar we kwamen onder Hayen met zes overwinningen op een rij in een dusdanige flow dat we er vol voor durfden gaan. Het lukte, onwaarschijnlijk! Voor mij ook meteen mijn belangrijkste titel. Door het record, samen met Hans. Het gevoel: dát pakken ze al niet meer af. En tegen Cercle kampioen spelen is op een andere manier even mooi als op het veld van de klassieke rivalen Standard, Anderlecht en Antwerp. Die strijd om de Ploeg van ‘t Stad, hé.”
“Iedereen gaat er blijkbaar van uit dat wij met de vingers in de neus die finale gaan winnen”
8. 2025: prijs 8?
“Je vindt de Supercup meer een veredelde oefenmatch, die reken je dan niet mee? Ook goed. (lacht) Het wordt mijn vierde bekerfinale, tien jaar na de enige die ik won. Ook tegen Anderlecht, dat maakt het toch speciaal. Toen waren beide ploegen nog aan elkaar gewaagd, nu gaat iedereen er blijkbaar al van uit dat wij met de vingers in de neus gaan winnen maar het blijft een finale. Alles of niets in één match. Als we op het niveau spelen van de laatste weken (dat was vóór de twee matchen tegen Union, red.) moet er al serieus wat gebeuren dat het zou mislopen. Maar je weet nooit: een vroege rode kaart of zo… Jammer ook dat die finale midden in de play-offs valt. En afwachten welke impact de uitslag heeft op de verdere titelstrijd.”
9. 2025: prijs 9?
“De grootste ambitie blijft de titel pakken, of we de finale winnen of verliezen maakt eigenlijk geen verschil. Dan hebben we altijd nog vier play-offmatchen. Dat zou dan mijn eerste dubbel kunnen worden.”
10. 2013-2025: de balans
De deurtjes van de kast staan al open, het Koning Boudewijnstadion wacht, tijd om eens tussen al die prijzen een balans op te maken.
“Ik krijg er steeds meer plezier in. Niet alleen omdat ik zolang heb moeten wachten op appreciatie. Meer nog door mijn nieuwe rol: ik mag inschuiven wanneer ik wil. Ik vind het zo plezant dat ik tegen Genk na twintig minuten al even op mijn adem trapte. (lacht) Het is een hele ontdekking voor mij, op mijn 32ste. (peinzend) Als het van mij afhangt – want je weet nooit – zou ik dolgraag mijn carrière afsluiten bij Club, waar ze is begonnen. Maar als ze volgend seizoen beslissen mij niet meer nodig te hebben, ga ik niet stoppen met voetballen. Daarom niet meteen op lager niveau, in eerste klasse is er ook nog een stapje lager dan Club, hé. En wat Saoedi-Arabië betreft: niets voor ons, hoor. We genieten zo van het leven hier, nog steeds dicht bij het strand en ik kan met de fiets komen trainen. En ik geniet nog evenveel van Club. Al kan ik niet zeggen dat ik nu al geniet van het vooruitzicht van een bekerfinale tegen Anderlecht. (denkt na) En genieten van een match, kan dat…? Dan denk ik alleen: mijn job zo goed mogelijk doen. Of we nu een finale spelen tegen Anderlecht of Cercle of Westerlo maakt me eigenlijk niet uit. Het gaat alleen om winnen.”
Nota bene. In zijn kast geen jeugdtrofeeën. Wel de trofee van Player of the Month bij Club. Trofee van de fans. “Nog van vorig seizoen. Krijg je niet snel, hé.” Appreciatie! Bevestiging ! Meest Gelauwerde Speler van Club Ooit.
The post “Ik wil élk record van Club breken. Ook dat van Hans”: de onstuitbare recordjacht van Brandon Mechele is provided by KW.be.
