John Huvaere uit Roeselare is al meer dan tien jaar met pensioen, maar ‘meester John van het zesde leerjaar’ zit niet graag stil. Hij blijft zich met veel overgave engageren in Roeselare maar doet dit steeds met de hem kenmerkende, kritische reflectie. Als gids en als causeur kan John zijn publiek uren aan een stuk boeien en voor dit interview was dit niet anders.
Wie is John Huvaere?
Geboren in Zwevezele op 15 mei 1953 maar opgegroeid in Wingene. Partner van Katrien Develtere. Het koppel woont in Roeselare.
Opleiding en loopbaan
Lager onderwijs in Wingene en na het middelbaar normaalschool gevolgd in Torhout. In 1974 een jaar lesgegeven in het Klein Seminarie Roeselare en na een jaar legerdienst vanaf 1976 onderwijzer in de Sint-Jozefschool. In 2013 ging ‘meester John’ van het zesde leerjaar er ook met pensioen.
Vrije tijd
Fietsen, reizen, uit eten gaan.
Er zijn heel wat leerlingen in de klas van meester John gepasseerd?
“Als je eens snel rekent dan kom je toch aan om en bij de 1.000 leerlingen na 40 jaar lesgeven. Ik ben nu 12 jaar met pensioen en ik vind het best leuk. Pas nu besef ik eigenlijk hoeveel invloed ik als onderwijzer heb gehad op bepaalde leerlingen. Veel oud-leerlingen rakelen nog steeds herinneringen en uitspraken van mij op. Een mooi voorbeeld is de schoolreis naar Brugge die ik met mijn zesdejaars maakte. Een tijdje geleden liep ik in Brugge en ik kwam een oud-leerling met zijn echtgenote en kinderen tegen. Hij maakte precies dezelfde toer die hij als leerling met mij had gemaakt. Hij gaf nu aan zijn gezin precies dezelfde uitleg die hij van mij had gehoord in het zesde leerjaar.”
Je gaat zelden of nooit terug naar de Sint-Jozefschool?
“Neen, er is al een hele tijd een andere periode aangebroken. En het lijkt alsof de tijd nog sneller gaat. Ik kijk nog niet wekelijks naar de rouwberichten bij de begrafenisondernemers maar meer en meer leeftijdsgenoten beginnen toch het loodje te leggen (lacht). En van sommigen doet het nog steeds pijn. Denk maar aan kapper Jan die nu al zes maanden is overleden. Wij trokken ieder jaar met de Bende van Ellende naar Gent-Wevelgem en dit jaar was Jan zeker in onze gedachten toen we in ‘In de zon’ in Heuvelland een glas dronken.”
Na je schoolcarrière was je trouwens nog niet uitverteld?
“Inderdaad. Ik was al gestart met een opleiding tot reisleider-gids Vlaanderen-Europa met specialiteit Nederland. Ik heb mijn laatste examen afgelegd toen ik 60 jaar was. Toen ik op vrijdagavond zat te blokken aan mijn bureau heb ik me dikwijls afgevraagd wat ik daar eigenlijk zat te doen (lacht). Maar nu ben ik heel blij dat ik die zware opleiding heb gevolgd. Er is een compleet andere wereld voor mij opengegaan: landschaplezen en de natuur interpreteren bijvoorbeeld, dat was volledig nieuw voor mij.”
“Ik heb heimwee naar dat authentieke, gemoedelijke Roeselare”
“In de winter, wanneer er minder gidsbeurten op het programma staan, geef ik causerieën. Dat kan ‘De schoolmeester vroeger en nu’ of ‘Het varken in de kunst’ zijn, twee onderwerpen waarover ik wel iets te vertellen heb (lacht).”
En je bent ook nog eens voorzitter van vzw Reusselaere, de vereniging van Roeselaarse reuzen?
“Huidig burgemeester en toenmalig schepen van cultuur Kris Declercq heeft me daar ‘in gebruneerd’, zoals ze dat zo mooi zeggen in het Roeselaars. Voormalig burgemeester Luc Martens heeft de reuzenwandelingen nog afgeschaft wegens besparingen. Vroeger waren het stadsarbeiders die de reuzen duwden en droegen. Dat was ontzettend zwaar werk en ik had veel respect voor die mensen. De vzw Reusselaere nam hun taak over en is eigenlijk de beschermer geworden van dit unieke Roeselaars ‘ontroerend’ erfgoed.”
Hoeveel leden telt Reusselaere?
“We zijn met 50 leden maar die zijn er nooit allemaal. Laat ons zeggen dat er wel een vaste kern is die er altijd bij is. Roeselare telt 18 reuzen waarvan er twee in Oekene staan en reus Jempi heeft zijn vaste stek in het stedelijk atelier. De andere 15 reuzen bevinden zich in de Guido Gezellelaan. Maar daar wringt momenteel het schoentje! De Guido Gezellelaan is momenteel afgesloten door wegwerkzaamheden en ik weet niet of de werken af zullen zijn tegen de Batjes. De vraag is dus: komen de reuzen naar ’t Vat of niet? Nu kunnen de reuzen alleszins niet naar buiten.”
“Reus Jempi is ontzettend populair en wordt overal gevraagd. Maar logistiek is het niet zo makkelijk. Jempi kan wel helemaal uit elkaar worden gehaald maar men moet een beetje handig zijn om dat te doen en om de reus opnieuw in elkaar te steken. Dan moeten er nog vrijwilligers de reus kunnen vervoeren en hem ook terugbrengen.”
Vind je het nog leuk wonen in Roeselare?
“Ja en neen. De stad is mooi geworden en men organiseert ontzettend veel rond kunst, sport en cultuur. Bravo! Maar als ik ’s avonds door Roeselare wandel, ben ik soms triest. Ik hoor kleine brommertjes overal door snorren, zie elektrische steps razendsnel door het centrum rijden en ik wind me op als ik bijna doof word van opgefokte wagens die door de centrumstraten racen. Dat avondlijk verkeer is er echt over. Bovendien moet je ook opletten tegen wie je iets zegt op straat.”
“Het echt typische Roeselaarse gevoel ben ik kwijt: dat stukje Peegie, dat stukje volkse, dat stukje ‘iedereen kent iedereen’ is weg. Ja, ik heb heimwee naar die tijd, naar dat authentieke, gemoedelijke Roeselare. En misschien zoek ik dat wel bij de Maten Van Peegie, in Reusselaere of ander erfgoed in de stad. “
The post John Huvaere (71) blijft geëngageerd na pensioen als leerkracht: “Ik besef nu pas hoeveel invloed ik heb gehad” is provided by KW.be.
