Op 1 mei zet meester Marnix Buysschaert (62) een punt achter zijn carrière in het onderwijs. Op donderdag 24 april wachtte hem nog een groots verrassingsfeest bij basisschool De Toekomst in Avelgem, heimelijk voorbereid door collega’s, leerlingen, zijn gezin en familie. In 1985 begon de man uit Moen zijn loopbaan met een hart vol overtuiging. Nu, 40 jaar later op de drempel van zijn pensioen, neemt hij afscheid, omringd door liefde. “Mijn hoogtepunten waren de bosklassen in Genk”, klinkt hij nostalgisch.
Een met kleurrijke ballonnen versierde schoolbus reed luid toeterend de parking op donderdagochtend. Alle leerlingen van basisschool De Toekomst, oud-collega’s en familie vormden een indrukwekkende erehaag. “Lastig, lastig, lastig”, was het enige dat een geëmotioneerde Marnix kon uitbrengen onder luid gejuich en applaus van alle aanwezigen. Daarna volgde een feest vol verrassingen.
Grote verrassing
Gebaseerd op ‘Sorry voor alles’ werd Marnix getrakteerd op vier hilarische filmpjes. Het begon met zijn kleindochters Lucille (derde kleuter) en Lisette (eerste kleuter) die samen zijn trouwe fiets wasten terwijl hij les aan het geven was. Daarna volgde Lucille die zich in een kast verstopt had in zijn klas terwijl hij les aan het geven was. Het derde filmpje voerde Papa Chico, al vijftien jaar vaste showgast, op. Hij nam afscheid op video. Ten slotte was er de meester zijn stoel: die ging door de handen van alle collega’s die er beurtelings les op gaven en allen hun naam onder het zitvlak schreven. “Zot hoe ik van iets wist”, lachte Marnix nadien. “Iedereen, zelfs mijn kleinkinderen en vrouw, heeft dit twee maanden verborgen gehouden.” Zijn partner, Greet Desmet, met wie hij in Moen woont, zat mee in het complot. “Ik vertelde het hem pas gisterenavond dat we donderdagochtend opgehaald zouden worden.” (lees verder onder de video)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op “Cookie-instellingen” te klikken.”
Om 9.45 uur vormden leerlingen, ouders en collega’s een erehaag aan de Kerkhofstraat 51. Daarna was het een aaneenschakeling van eerbetoon in de polyvalente zaal, met muziek, speeches en veel emoties.
Meester van verbinding
Wie meester Marnix kent, weet dat hij recht voor de raap was, scherp als het moest, maar altijd met het belang van de school als kompas”, zegt directeur Steven Verplancke in zijn speech. “Collega’s spraken met respect over zijn standpunten en ouders waardeerden zijn openheid. Zijn kracht? Structuur, zorgzaamheid én de gave om van elke babbel een mini-verbinding te maken. “Hij kan heel goed moppen vertellen en is een heel toffe meester”, is het meest gehoorde antwoord van de Avelgemse leerlingen op de vraag wat voor een meester hij was. “Hij was een heel betrokken leerkracht”, zeggen zijn collega’s unaniem. “En het goede nieuws is dat hij verder voorzitter blijft van de Vriendenkring OLGA.”
Engagement
Hij gaf ook les aan zijn zonen Brecht (37) en Stijn (30), én aan zijn schoondochter. “Mijn hoogtepunten waren de bosklassen”, vertelt hij. “Daar kon ik echt zorgen voor de kinderen, zoals een ouder. Dat schept een speciale band en gaf me echt voldoening.” Zijn engagement bij OLGA blijft: “Zo zorgen we dat élk kind mee kan op bosklas en nergens uit de boot valt”, klinkt Marnix. Zijn connectie met mensen -of dat nu in de refter was of op de fiets naar Moen -is legendarisch.
“De bus moest een keer halt houden omdat Marnix per se slakkenkorrels wilde kopen in de Aldi van Genk”
Directeur Steven Verplancke haalde herinneringen op: “Meer dan 40 jaar zette hij zijn schouders onder het onderwijs, waarvan bijna volledig op onze school. Marnix was een steunpilaar -en een bron van speelse anekdotes. Zoals die keer op bosklas toen de bus halt moest houden omdat hij per se slakkenkorrels wilde kopen in de Aldi van Genk. En in het zwembad? Dan zat hij steevast in het bubbelbad, zijn moment van ontspanning.” Nu breekt de tijd aan voor meer vrijheid. En als de regen te veel wordt, wacht de Spaanse zon, al zal die nooit zo warm stralen als de glimlach van zijn oud-leerlingen.
Diepe buiging
De erfenis van Marnix zit niet in schoolagenda’s of rapporten, maar in harten die jij raakte. Jij leerde ons meer dan breuken en spelling. Jij leerde ons luisteren, kijken, zwijgen en spreken. Zoals jij ooit zei: “Een meester verdwijnt nooit helemaal. Hij zit verstopt in een herinnering, komt terug in een glimlach.”
Vandaag zeggen wij dat over jou. En morgen, bij elk kind dat zijn eerste mop vertelt of voor zijn mening opkomt, zit jij daar een beetje in. Tot ziens, meester Marnix. En dankjewel -voor alles!
The post Meester Marnix (62) neemt na 40 jaar afscheid van basisschool De Toekomst: “Ik wist van niks, fantastisch wat ze in elkaar staken!” is provided by KW.be.
