Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich tot Jelle Vossen, de kapitein van Zulte Waregem, die met een winning goal in de 86ste minuut zijn club na twee jaar opnieuw naar de hoogste voetbalklasse trapte. Hij mag altijd antwoorden: [email protected].
Beste Jelle,
Scenaristen in Hollywood zitten met de handen in het haar. De Oscar voor beste script van 2025 is nu al een uitgemaakte zaak na wat jullie vrijdagavond met Zulte Waregem tegen RWDM deden. Dat dacht ik toch. Tot maandag.
Dan werd het nog straffer met een Belgische doelman die op briljante manier de Go Ahead Eagles aan de zege hielp in de Nederlandse bekerfinale. Jari De Busser leek wel een octopus met zestien in plaats van acht armen. En tussendoor was er ook nog de Amstel Gold Race geweest waarin Mattias Skjelmose verrassend de oren van Remco Evenepoel en Tadej Pogacar waste.
Wat kan sport toch mooi zijn, Jelle. Maar vooral – en snel – terug naar vrijdagavond. Ik zat met mijn vriendin in een cocktailbar in Hasselt, in jouw Limburg. Ook al ben je ondertussen misschien evenveel West-Vlaming. Ik had veel zin om te kijken naar de multilive op DAZN, maar ik probeerde de smartphone in Café Latino zoveel mogelijk te negeren. Iets met kerk en in het midden.
Toen ik toch eens spiekte en zag dat het zowel in Zulte Waregem-RWDM als Lommel-La Louvière nog 0-0 stond, ebde mijn ‘fear of missing out’ toch al wat weg. Tot ik plots zag verschijnen dat Essevee op voorsprong was geklommen. De drang om alles wat geconcentreerder op te volgen werd plots heel groot en uiteindelijk hebben we de slotfase en de kampioenenviering samen op een klein schermpje bekeken toen we nog eens van onze cocktail nipten.
Aan intelligentie heb je nooit een gebrek gehad
Een minuscuul duwtje, net niet hard genoeg om door de scheidsrechter teruggefloten te worden en de wetenschap dat er in de Challenger Pro League geen VAR is – aan intelligentie heb je nooit een gebrek gehad – zette je op het juiste tijdstip op de juiste plaats oog in oog in met Bill Lathouwers.
Op het moment van de waarheid haalt niet zelden de ervaring de bovenhand op de jeugd. Tussen jou en Bill gaapt een gat van net geen elf jaar. Zonder aarzelen stift je de bal exemplarisch en met gevoel in doel. De blauwdruk van een situatie waarin je je in je carrière tientallen keren hebt bevonden. Perfectie bij doelpunt tweehonderd drieëndertig. Zulte Waregem kampioen.
Toen de boeren twee jaar geleden degradeerden, had je ze perfect de rug kunnen toekeren, Jelle. Of het toen in je opkwam weten we niet. Feit is dat je bleef. Mee naar het vagevuur waar elke ploeg zijn demonen verbijt bij gebrek aan aandacht en interesse.
Het is niet evident om op een lager niveau de hoge verwachtingen in te lossen. En al helemaal niet als je een voetballoopbaan als de jouwe hebt uitgebouwd. Maar je hang naar de bal en de uitdaging om er in Waregem toch een succesverhaal van te maken stuwden je vooruit.
Ik voorspel wel nog dat ze je op 2 september tijdens Waregem Koerse in een open koets en verkleed als een Romeinse keizer een rondje op de renbaan gaan gunnen”
Ik weet niet waarmee je je tijd vulde tijdens de autoritten van Knokke naar Zuid-West-Vlaanderen en terug. Ruud Vormer hield je een tijdje gezelschap, maar aan het einde van vorig seizoen stond je er toch opnieuw alleen voor. Uren om na te denken en te dromen had je de afgelopen maanden. Wat een gemakkelijke tocht naar de titel in de Challenger Pro League leek, mondde op het einde uit in een calvarietocht. De Golgotha aan de Gaverbeek.
Tot de verlosser in de zesentachtigste minuut een zoveelste kunstje opvoerde. Het droomscenario. De ultieme bekroning van een carrière. Ik dacht dat je na de match een mic drop zou doen en luidop zou schreeuwen dat het welletjes was geweest, Jelle. Dat je na het feest je kastje zou leegmaken, naar huis zou rijden en je hooguit nog wel eens zou wagen aan een partijtje beachvoetbal op het strand van Knokke.
Maar ‘I’m not leaving’ klinkt ook wel goed. Jelle Vossen in de Jupiler Pro League. Tuurlijk. Je kreeg een weekend lang om te feesten en nu een weekje het recht om lui te zijn. Misschien even langer, Jelle.
Maar op 36-jarige leeftijd zal je geen zes weken moeten stilvallen als je fit aan een nieuw seizoen in de hoogste voetbalklasse wil beginnen. Ik voorspel wel nog dat ze je op 2 september tijdens Waregem Koerse in een open koets en verkleed als een Romeinse keizer een rondje op de renbaan gaan gunnen. Geniet ervan, held.
Warme groet,
The post Karl Vannieuwkerke schrijft een brief naar Jelle Vossen: “Je hang naar de bal en de uitdaging om er in Waregem toch een succesverhaal van te maken stuwden je vooruit” is provided by KW.be.
