In de kerstperiode zal het op het Manitobaplein in Blankenberge geen fonkelende ‘oh denneboom’ zijn, maar wel een metershoge boom vol haakwerkjes die vele monden zal doen openvallen. En die boom zal ‘Julie’ heten, als eerbetoon en hart onder de riem voor de moedige strijd die de 20-jarige Julie Aneca momenteel levert tegen een agressieve botkanker. Een strijd die ze, zoals het er nu voorstaat, allicht niet zal winnen. “Ik hoop zelf vurig nog Kerstmis te mogen halen.”
Nathalie Dobbels (50) werd onlangs nog door onze lezers verkozen tot de Krak van Blankenberge. Die titel behaalde dankzij haar project met zogenaamde granny squares: haakwerkjes waarmee ze het centrum van de badplaats kleur gaf. Nu pakt Nathalie uit met een nieuw gehaakt kunstwerk: ze zal het Manitobaplein tijdens de kerstperiode voorzien van een metershoge – drie meter op zes – boom, opgefleurd met – uiteraard – een hoop haakwerkjes. “Ruw geschat zullen we er zo’n zesduizend nodig hebben, allemaal lapjes van tien centimeter op tien.”
De bijzondere boom komt er ten voordele van Kom op tegen Kanker. “Vorig jaar was mijn haakactie zo’n groot succes dat ik er een goed doel wilde aan koppelen. Ik heb mijn papa én schoonpapa verloren aan kanker. De machteloosheid die kankerpatiënten en hun omgeving overvalt, is verschrikkelijk zwaar om te dragen. Op amper vijf weken tijd was mijn papa weg.”
Maar de échte inspiratiebron voor de boom heet Julie Aneca. De creatie van Nathalie zal dan ook heel toepasselijk Julie-boom gedoopt worden. “Toen ik het verhaal van Julie hoorde, heb ik een traantje gelaten. Zo jong nog, zo oneerlijk. We willen Julie hiermee een hart onder de riem steken, haar laten weten dat ze niet alleen staat in haar gevecht. En ondertussen blijven we mee hopen op een mirakel voor haar.”
Pijn in arm
Julie zat in haar laatste jaar Sociale en Technische Wetenschappen toen ze te horen kreeg dat ze botkanker had. Dat was in januari 2023. “Ik had toen al een maand of twee pijn in mijn linkerarm, maar was een doktersbezoek altijd maar blijven uitstellen. Zal wel gewoon een ontsteking zijn, dacht ik, met een Ibuprofen zal dat wel weer overgaan. Maar de pijn werd erger en erger, en op een gegeven moment begon mijn arm ook op te zwellen. Toen ik uiteindelijk haast niet meer kon slapen van de pijn, ben ik dan toch maar naar de dokter gegaan en die verwees mij meteen door naar het ziekenhuis om een scan te laten nemen. Een paar dagen later zat ik bij de oncoloog”, zo vertelt de Blankenbergse.
Na de biopsie kwam het harde verdict: Julie zat met een osteosarcoom, een kwaadaardige tumor die uitgaat van het bot. Na meerdere chemosessies onderging ze in april 2023 een operatie om de tumor te verwijderen. Een jaar later bleek de kanker echter toch verder uitgezaaid naar haar longen, en volgden opnieuw verschillende ingrepen. Maar nog voor het goed en wel zomer was, was de kanker er weer terug. “Opnieuw opereren had toen volgens de dokters geen zin meer, en dus volgde er opnieuw een intensief traject van chemo en bestralingen – kortom wéér ziekenhuis in en ziekenhuis uit”, aldus Julie. Er waren in die periode ook bijkomende complicaties. “Zo heb ik verschillende keren een klaplong gehad waardoor mijn lijf nu heel fragiel is: grote inspanningen moet ik ten alle koste vermijden.”
Uitgezaaid
En ondertussen ging het van kwaad naar erger: kort na de zomer van 2024 bleek de kanker ook in Julies buik en heupen te zitten. “Ik heb dan nog immunotherapie gehad, maar die sloeg jammer genoeg niet meer aan. De dokters op oncologie vertelden me dat ik ongeneeslijk ziek was en nog maar een paar maanden te leven had.”
Ondanks alles blijft Julie strijdvaardig. “Ondanks de kwaadheid die ik voelde – waarom toch ik? – blijf ik hopen op een wonder. Het was ook het eerste wat ze me zeiden op oncologie: positief blijven is de helft van je genezing. Als ik mezelf zou opsluiten en de hele tijd zat te mokken, had ik de strijd misschien allang verloren”, zegt ze.
Ondertussen probeert Julie alsnog haar beste leven te leiden. “Ik heb tickets gekocht voor K3, ook al weet ik dat ik die datum misschien niet zal halen. Ik wil ook nog naar New York met mijn vriend. En ik wil straks Kerstmis vieren. Ik vind dat altijd zo fijn met de hele familie samen. Aanvaarden dat ik er straks misschien niet meer ben, kan ik niet. Ik ben twintig jaar, het leven begint dan pas.”
Roddels
Zoals elke twintigjarige, heeft Julie ook toekomstdromen. “Ik ben opgegroeid in de horeca en wou op een dag m’n eigen zaak beginnen. Ook had ik een grote kinderwens, maar die zal dus onvervuld blijven. Ik moet daar realistisch in zijn”, beseft ze. Als ze oktober haalt, zal ze drie jaar samen zijn met haar vriend. “Hij steunt me enorm, maar het is natuurlijk niet gemakkelijk. Sinds ik mijn diagnose kreeg, weet ik ook wie mijn echte vrienden zijn, op wie ik echt kan rekenen. Twee weken geleden heb ik op Facebook een zelfgeschreven tekstje gedeeld omdat de roddels mij raakten. Zo werd er verteld dat ik geen arm meer had.”
Julie heeft een boodschap voor ons allemaal: Leef nú. Niet morgen, niet volgende week, maar vandaag, klinkt het op haar Facebookpagina. “Mensen zijn soms zo negatief en zo gemeen voor elkaar. Ze hebben geen idee hoeveel ik zou geven om nog één onbezorgde dag te hebben. En dus is mijn boodschap: koester wat je hebt. Hou van elkaar. Geniet van elk moment en verspil geen tijd aan onbenulligheden. Zelf wil ik nu gewoon nog zoveel mogelijk tijd doorbrengen met de mensen die ik graag zie en genieten van de kleine dingen. Dat maakt mij gelukkig, ondànks die kanker”, aldus Julie. Er is ook nog een klein lichtpuntje: wellicht vanaf juni neemt ze deel aan een klinische studie waarvan ze hoopt dat die alsnog tot een mirakel kan leiden. “Die hoop is iets wat niemand mij kan afnemen”, besluit de moedige Blankenbergse.
Julie en haar lotgenoten steunen kan trouwens nu al via het rekeningnummer BE03 4886 6666 66 84 met vermelding van de actiecode van Kom op tegen Kanker als vrije mededeling: 110411137-actie.
The post Blankenberge krijgt grote boom vol haakwerkjes ter ere van zieke Julie (20): “Hopelijk haal ik Kerstmis nog” is provided by KW.be.
