Mieke Delporte uit Lendelede is een marktkramer in hart en nieren en staat al sinds 1996 op vooral Waalse markten. “Waar ik sta, komt er nog altijd veel volk kijken en kopen, maar er staan wel veel minder marktkramen dan pakweg vijf tot tien jaar geleden”, zegt Mieke Delporte.
Mieke Delporte werkte na haar middelbare studies handel op het secretariaat van de Sint-Rafaëlsschool in Izegem. “Via een vriendin kreeg ik de kans om in 1996 als ‘marktkramer op proef’ en voor een percentage op de verkoop naar enkele Waalse markten te gaan met Diksmuidse boterkoeken. Dat beviel me en ik wilde volledig zelfstandige worden en die markten overnemen, maar mijn baas van toen bleef halsstarrig weigeren. Tot hij ergens het gerucht had opgevangen dat ik de mosselverkoop van mijn ouders Eric en Mireille zou verderzetten.”
Vers brood
“Mijn pa en ma hadden hun mosselgroothandel verkocht aan Gastro Fish uit Roeselare, maar thuis verkochten ze nog vele jaren duizenden kilo’s Jumbo mosselen. En mijn baas hapte na dit gerucht toe. Ik kon zelfstandig naar de Waalse markten in Moeskroen, Waver, Nijvel, Peruwelz, Erquelines, … gaan met boterkoeken, boules de Berlin; appelflappen, eclairs… Boterkoeken en gebak haal ik in Gullegem en sinds een tijdje neem ik nu ook vers brood mee dat ik bij Bakkerij Lorenzo in Ingelmunster haal.”
Vijf markten
Mieke doet nu enkel nog vijf markten. “De dinsdag Moeskroen, de woensdag mijn enige Vlaamse markt Kuurne, de donderdag Warneton en de vrijdag Peruwelz in de voormiddag en bij mij thuis in de namiddag. Kuurne is een voedingsmarkt en daar neem ik nog eierkoeken extra mee (op vraag van de Kuurnse klanten zelf), iets wat ze in Wallonië blijkbaar niet lusten.”
“Er zijn nog altijd marktkramers die het lang uithouden, zoals mijn buur André”
Volgens Mieke komt er naar de markten waar zij staat nog altijd veel volk, alleen is het aantal marktkramers wel verminderd. “Oudere marktkramers die vroeger bijna dagelijks op een markt stonden en ‘goed boerden’, doen nu wel eens minder markten in een week. Er zijn er ook die stoppen en soms geen opvolgers hebben. En er zijn er nog altijd die het lang uithouden. Zoals mijn goede buur marktkramer met groenten en fruit André die al 78 jaar is. Hij kon zelfs nog zijn oude vrachtwagen verkopen.”
Hard werken
Op vandaag als nieuwe marktkramer starten, is niet gemakkelijk. “Ik ben in 1996 begonnen met een bestelwagen, een tent en schragen. Dat was hard werken: ’s morgen de tent opzetten, de koopwaar uitstallen, een hele voormiddag verkopen en dan weer alles opbergen en de tent afbreken. Pas 17 jaar later kocht ik mijn winkelwagen en was de miserie van een stand opbouwen en afbreken eindelijk gedaan. Als jonge marktkramers zo willen beginnen als ik, kunnen ze misschien nog slagen.”
“Maar veel jonge mensen zien het echter niet meer zitten om ’s morgen om 4 uur op te staan en dan naar de markt te trekken. Mijn enige zoon Matthias (15) ziet dat ook niet zitten. Hij houdt meer van techniek en elektriciteit. Ik wil hem niet pushen om mij op te volgen, hij moet doen wat hij graag doet. Dat deed ik tenslotte ook.”
Altijd vriendelijk
“Ik hoop het zelf nog vele jaren te kunnen en mogen doen, want ik hou van het contact en het babbeltje met de klanten, van de goede sfeer onder de meeste marktkramers met wie soms vriendschappen ontstaan. En ik ben zelf altijd vriendelijk en dat is naast het unieke product dat je verkoopt, de sleutel om te slagen als marktkramer. Alleen in de winters is het minder aangenaam. Het is dan ook moeilijker om in te schatten hoeveel ‘marchandise’ je moet meenemen. Ik zou zeggen: als het ’s winters goed wandelweer is, komen de klanten naar de markt!”
“In het begin kende ik geen woordje Frans, nu spreek ik (bijna) even vlot als een Waalse”
Of het Waalse ‘marktpubliek’ anders is dan het Vlaamse zegt Mieke niet met zoveel woorden. “Ik vind wel dat mijn Waalse klanten op een andere en vrij hartelijke manier met mij communiceren. Een ‘comment ça va’, ‘je vous souhaite une bonne journée’ of een ander vriendelijk woord krijg je van veel klanten. Het zit er bij hen in gebakken. In het begin kende ik geen woordje Frans, nu spreek ik (bijna) even vlot als een Waalse …”
The post “Minder kramen dan vroeger”: Mieke Delporte al sinds 1996 vooral op Waalse markten op post is provided by KW.be.
