In dierenopvang Daisyfields in Kortrijk worden mishandelde en verwaarloosde landbouwdieren permanent opgevangen. Vanaf april kan je er terecht voor individuele healingsessies, waarbij je samen met de dieren tot rust kan komen. Van schapen aaien tot kippen knuffelen: deze gestresseerde journalist testte het voor je uit.
Het eerste wat me opvalt als ik het prachtige domein van Daisyfields opwandel, is een pluizige grijze kip in een rolstoel. Jawel: dat lees je goed. Sam is haar naam en ondanks een geamputeerd pootje scharrelt ze vrolijk rond in haar verblijf, tot ze ‘s avonds in haar eigen speciale poppenbedje in het kippenhok wordt gelegd. “Zodat ze er niet uit kan vallen”, vertelt bezielster Evelien Devriese met een glimlach.
Sam de kip symboliseert alles waar Daisyfields voor staat. De sanctuary in Aalbeke bij Kortrijk is een veilige haven voor dieren én mensen, een plek waar getraumatiseerde zielen – met veren, vacht of alleen maar menselijke zorgen – simpelweg kunnen zijn wie ze zijn. De meer dan 70 landbouwdieren die hier wonen, hebben vaak een zwaar verleden. “Wij zijn gespecialiseerd in traumaheling en bieden medische zorg, rehabilitatie en liefdevolle begeleiding aan de dieren”, vertelt Evelien. “Hier kunnen ze in alle rust ontspannen en herstellen.”
Geen druk
Evelien stelt me meteen gerust: alles gebeurt hier op het ritme van de dieren. Daisyfields is géén kinderboerderij. Het belang van de dieren primeert er altijd. “Er is geen druk en ze moeten niks. Gewoon zijn. De dieren kiezen zelf of ze interactie willen.” Het is meteen de eerste belangrijke les die mensen met trauma’s hier leren, legt ze uit. “Een liefdevolle omgang betekent dat je grenzen kan aangeven én van elkaar kan respecteren.”
“Tussen de dieren is het makkelijk om even te vergeten dat de wereld in brand staat”
Ook als bezoeker is er geen druk. “Je hoeft jouw verhaal niet te vertellen als je dat niet wil. In een healingsessie begeleid ik je samen met de dieren, om weer in contact te komen met jezelf. In de rust en veiligheid van de sanctuary laat je de buitenwereld even helemaal achter je.” Ze testte het concept al uit met onder andere burn-outpatiënten. “Iedereen kan hier baat bij hebben. Dieren oordelen niet: zij zijn wie ze zijn en aanvaarden ook wie wij zijn. Bij hen kan je alle verwachtingen en druk loslaten.” (lees verder onder de foto)
We beginnen de sessie bij de kippen. Ik ga zitten en krijg prompt een witte kip op mijn schoot. Het dier nestelt zich behaaglijk tegen me aan en geniet zichtbaar als ik haar aai. Yep, dit is knuffeltherapie op z’n best. “Veel van onze kippen zijn gered uit legbatterijen”, vertelt Evelien. “Ze zijn opgegroeid zonder ruimte en zonder zorg. Hier hebben ze geleerd dat ze veilig zijn, ook bij mensen.” Het verbaast me dat de dieren nog zoveel vertrouwen in ons kunnen hebben, na alles wat ze hebben meegemaakt. “Kippen zijn dan ook bijzonder vergevingsgezind”, glimlacht Evelien. “Zodra ze hun eigen wonden hebben geheeld, kunnen de meeste dieren nog genieten van menselijk gezelschap.”
Naar de konijnen
Van de kippen trekken we naar de konijnen. Twee bolletjes pluis komen meteen nieuwsgierig snuffelen. “Ze vinden het fijn om menselijk gezelschap te hebben, maar worden liever niet aangeraakt”, vertelt Evelien. En dus zitten we samen op de grond van het konijnenverblijf, om te kijken en te genieten. Ze wijst de dieren aan. “Ronny werd zomaar gedumpt op een parking. Charlie zat dan weer jarenlang opgesloten in een kooi met niet eens voldoende ruimte om zich te draaien. Toen ze hier kwam, was ze bang voor grote ruimtes. Ze heeft wekenlang amper bewogen.” De rust en veiligheid van Daisyfields heeft de dieren uiteindelijk geholpen om weer vertrouwen te krijgen, in mensen én in zichzelf.
Knuffelhanen
Wat verder op het domein komen de twee grootste hanen die ik ooit in mijn leven heb gezien vrolijk op ons afgerend. Eerlijk? Hanen maken me een beetje nerveus. Maar Evelien verzekert me: “Percy en Bill zijn echte knuffelbeesten.” En ja hoor: ik zit amper op de grond of Percy begint me al kopjes te geven, als een soort gevederde reuzenkat. Fotograaf Joke wordt intussen door Bill getrakteerd op iets te enthousiaste liefdespikjes. Maar hun favoriete persoon is overduidelijk Evelien: “Als ik er niet bij was, zouden ze zich meer als typische hanen gedragen. Maar omdat ze mij vertrouwen, weten ze dat ook jullie oké zijn.” (lees verder onder de foto)
De band die Evelien heeft met haar dieren is verbluffend. Zelfs de ganzen, toch notoire territoriumverdedigers, wijken als zachte lammetjes uiteen zodra ze het felroze haar van de oprichtster zien. En daarover gesproken: onze volgende stop zijn de schapen. Ook hier zitten we rustig op de grond te wachten tot de dieren naar ons toe komen. Helaas hebben de schapen daar vandaag weinig zin in. Meer dan een snelle snuffel kan er niet van af. Al is hier gewoon even mogen zitten, in de zon en de volmaakte stilte van het Aalbeekse platteland, ook geen straf. “Voor onze vrijwilligers is hier wekelijks twee uur zitten om de schapen te aaien vaak hun oplaadmomentje na een drukke werkweek.”
De geiten slaan we vandaag even over, zegt Evelien, maar als bonus mag ik wel het twee weken oude lammetje Lily de fles geven. “Die vindt momenteel iedereen leuk.” Als een enthousiaste peuter – inclusief op maat gebreid truitje – komt Lily achter Evelien aangerend. “Ze werd helaas verstoten door haar moeder in het melkveebedrijf. Dat gebeurt wel vaker in de industrie.” Omdat zij haar nu met de fles grootbrengt – elke drie uur, dag en nacht, net zoals een echte baby – ziet het diertje Evelien als haar surrogaatmama.
Dierenbubbel
Het moet gezegd zijn: ik heb misschien geen grote trauma’s gedeeld, maar ik verlaat Daisyfields wel volledig opgeladen. Tussen de dieren en met Eveliens zachte aanwezigheid is het makkelijk om even te vergeten dat de wereld in brand staat. In de auto zet ik de radio meteen uit zodra de nieuwste update van Trump-gerelateerde onzin eraan komt. Nee, laat mij nog maar héél even in mijn dierenknuffelbubbel blijven.
Wil je ook een therapeutische knuffelsessie (of ben je gewoon nieuwsgierig hoe een kip met een poppenbedje eruitziet)? Daisyfields kan alle steun gebruiken, ook voor de verdere uitbreiding van hun werking. Je kan een bezoek of healingsessie boeken, een donatie doen of je opgeven als vrijwilliger.
Meer info: daisyfieldsvzw.com en@daisyfields_sanctuary op Instagram
The post Hier ga je stress te lijf… door kippen te knuffelen: onze journaliste test therapie bij verwaarloosde boerderijdieren is provided by KW.be.
