Turend in zee spookt opeens het lied ‘Er is een wedstrijd die je niet winnen kan’ door mijn gedachten. Onwillekeurig denk ik aan de strijd tegen klimaatopwarming, stijgende zeespiegel en CO2-uitstoot. Redden wat nog kan gered worden is meer dan nodig. In de buik van de zee is de toestand rampzalig, met als koploper de Middellandse zee als grootste vuilnisbelt. Dat die donkere zee zelden openbaart wat er in haar schoot schuilt is erg. Raakt het nog onze koude kleren? De omvang van de vervuiling is nauwelijks te schatten. In diepe zeekrochten liggen tonnen plastic, chemische producten en meststoffen. Met als gevolg een ecosysteem uit evenwicht, een reducerende biodiversiteit en de gezondheid van mens en dier die achteruit gaat. Toerisme, visserij, landbouw, industrie en zwerfvuil: ze sturen elk op hun beurt het mariene leven in de war. Mens en dier zijn slachtoffer, net als onze planeet.
“Er is geen planeet B!”
Kunnen onze kinderen en kleinkinderen nog vrij en onbezorgd leven met dat onheilspellende zwaard van Damocles boven hun hoofd? Sommige wereldleiders lappen het algemeen welzijn van kiezers aan hun laarzen en noemen zich ‘wijze mannen’. Vrede, milieu, gezondheid en eerlijke economie is een ver-van-hun-bed-show. Moeten we wachten tot de laatste vogel niet meer fluit, tot de zee een dode zee wordt of tot elke boorling ademhalingsproblemen heeft? We moeten het roer omslaan en deze wedstrijd winnen! We zijn het aan ons nageslacht verplicht! Er is geen planeet B.
Het ga je goed Gillian, sinds 2018 zorgden we als een soort duoschrijver om de 14 dagen voor afwisseling in de columns.
The post Er is een wedstrijd… die je niet winnen kan is provided by KW.be.
