Vlaanderen draagt zijn wielericonen in zijn hart. Dat werd zondag nog maar eens duidelijk voor, tijdens en na de 109de Ronde van Vlaanderen. In het gezelschap van tweevoudig wereldkampioen Freddy Maertens beleefden we Vlaanderens Mooiste vanop de eerste rij.
De Ronde van Vlaanderen is van ons. Na een jaartje afwezigheid door de duobaan met Antwerpen tekenden zondagmorgen meer dan 30.000 mensen in een zonnige Brugse binnenstad present voor de start van de Ronde Van Vlaanderen. Op gloriedagen als vandaag tekenen wielercoryfeeën van toen maar wat graag present voor de koers. Ook al verraadt zijn identiteitskaart 73 lentes, Freddy Maertens is anno 2025 nog altijd een magneet. Al van in de persruimte, dit jaar in congrescentrum BMCC, wisselen guitige opmerkingen en schouderklopjes elkaar af. “Ge staat scherp, Freddy”, merkt gewezen groene trui Frank Hoste schalks op. “Geen haar veranderd”, knipoogt de tweevoudig wereldkampioen terug.
Obligate selfies en verdwaalde anekdotes
Van het BMCC gaat het richting ‘t Zand, waar de eerste ploegbussen stilaan toekomen. Ook hier wordt de uitgeweken Lombardsijdenaar om de haverklap aangeklampt voor een obligate selfie of verdwaalde anekdote. Onder meer met Hans De Clercq van Team Flanders-Baloise is het weerzien hartelijk en de babbel uitvoerig. Dat geldt even later ook voor de ontmoeting met Zico Waeytens. De voormalige profrenner is vandaag vipchauffeur voor Lotto en keuvelt gemoedelijk bij met zijn streekgenoot.
Terwijl de eerste renners zich richting startpodium op de Grote Markt begeven, meren de laatste ploegbussen aan op ‘t Zand. De grootste belangstelling is voor topploegen Visma-Lease a Bike, Alpecin-Deceuninck en UAE Team Emirates-XRG, niet toevallig de teams met de grootste favorieten in hun rangen. “Let op mijn woorden: Pogacar zal er niet ver van zitten vandaag”, haalt Freddy even later de Nostradamus in zich naar boven. Een dikke zes uur later zou hij gelijk krijgen.
“Mocht het kunnen, dan zou ik toch graag eens met Tadej op de foto gaan. Enkele jaren geleden hebben we elkaar al eens kort ontmoet”, laat de tweevoudige wereldkampioen optekenen. Mooi om te zien hoe er toch een vleugje idolatrie schuilt in iemand met niet minder dan 148 (!) officiële UCI-overwinningen op zijn palmares. Zijn wens blijkt geen sinecure, want het is drummen aan de bus van de huidige wereldkampioen. Aangezien zijn UAE Team Emirates-XRG pas laat op het startpodium verwacht wordt, is het wachten tot de Sloveense alleenheerser en zijn gevolg hun bus verlaten. En de tijd dringt, want de karavaan moet op tijd vertrekken.
“Let op mijn woorden: Pogacar zal er niet ver van zitten vandaag” – Freddy Maertens
Plots duikt Mauro Gianetti op, nog een oude kennis van toen. De Italiaan verbroedert met Freddy en verzekert dat de foto wel in orde komt, terwijl de West-Vlaming intussen een aangeboden kopje koffie van de UAE-bus zich laat welgevallen.
Florian Vermeersch en Tim Wellens verlaten als eerste de bus van de topfavoriet. De Limburgse Monegask knikt gemoedelijk naar Freddy. “Doe de groeten aan uw vader Léo. Ik heb destijds nog gekoerst met hem bij Sunair”, klinkt het.
Als allerlaatste stapt Pogacar van de ploegbus. Ondanks de opgepookte belangstelling en nervositeit op ‘t Zand heeft de Sloveen alle tijd voor een korte babbel. “Good luck today, Tadej”, sluit Freddy het korte onderhoud af.
Snel reppen we ons naar de wagen. Wie nog voor het peloton wil uitrijden, moet nu aanzetten – anders dreigen we onverbiddelijk uit de colonne te vliegen.
Vlaanderens Mooiste heeft duidelijk nog geen sikkepit aan belangstelling ingeboet: nog voor de officiële start staat het overal rijen dik op straat. De Ronde is van ons, zoveel is duidelijk. Aan kilometerpaal nul barst het wielerfeest helemaal los. Wat volgt, is een razendsnelle openingsfase in wat later de geschiedenisboeken zou ingaan als de snelste Ronde ooit. Dat heeft ook implicaties voor onze volgwagen: wie voor de koers rijdt, moet genoeg afstand houden. Daardoor razen we soms aan sneltempo door de vele dorpen en gehuchten die West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen rijk zijn. Gelukkig is er ook tijd om de mensenmassa te aanschouwen in iedere parochie.
Opgepast voor dieren
In Beernem, dit jaar Dorp van de Ronde, spotten we vanuit de auto enkele enthousiaste paarden in de wei. “Met beesten in de koers moet je toch altijd opletten”, weet Freddy. Tijdens Parijs-Tours zat er ooit eens een uitgebroken paard op ons parcours. “Nu kan den onzen niet meer verliezen, hij heeft net een wit paard voorbijgestoken”, klonk het destijds bij mijn grootmoeder. En ze heeft gelijk gekregen: ik zou die klassieker ook winnen dat jaar.”
Ook wij gaan in galop richting Vlaamse Ardennen en de belangstelling langs het parcours neemt zeker niet af. Freddy is in zijn nopjes: niet zelden volgt een vingerwijzing naar de passagiersstoel vooraan. De regenboogtrui van Ostuni 1976 en Praag 1981 doet bij vriend en vijand nog een belletje rinkelen.
In het tweede wielermonument van het jaar is de strijd voor de vlucht van de dag stilaan beslecht. Een groepje met twee tegenaanvallers blijft hangen tussen de kopgroep en het peloton. “Niet verstandig”, oordeelt de wielerveteraan over de chasse patate. “Als ze demarreren moet je meespringen, anders niet. Dat is nu toch niet moeilijk”, is het oordeel streng maar rechtvaardig.
Dat zou ook even later blijven tijdens een passage over de Oude Kwaremont, die ook dit jaar weer omgetoverd is tot een soort pop-uparena. Een dolle mensenzee wacht op de eerste passage van de renners en juicht ons enthousiast toe. “Wat een enorme massa volk op een zakdoek bij elkaar. Deze berg telt vandaag waarschijnlijk de meeste camera’s ter wereld, dat kan toch niet anders”, klinkt het in de auto.
Even later is het tijd om de heren live aan het werk te zien. In de Ronde van Vlaanderenstraat, net na de Oude Kwaremont, volgt een eerste stop. De vele wielerliefhebbers én ook een enthousiaste agente worden hun op wenken bediend: Freddy slaat geen foto over. Geen moeite is hem te veel. “Of ik al dat gedoe niet vervelend vind op mijn leeftijd? Zeker niet, anders moet je maar thuis in je zetel blijven zitten. Hier respecteren ze hun wielerhelden van toen en dat doet deugd.”
Intussen is ook het thuisfront op de hoogte van zijn foto met Tadej. “Wat een coureur”, zou Freddy nog een paar keer laten optekenen.
Tip voor bidonverzamelaars
Ook bidonjagers kunnen niet op het appel ontbreken tijdens deze hoogdag. Op sommige plaatsen is het duidelijk dringen om met een drinkbus aan de haal te gaan. “Ze staan niet slim: je moet net voorbij de bevoorrading staan om een bidon binnen te kunnen halen”, merkt de immer alerte koerskenner op.
Geen Ronde van Vlaanderen zonder vips: wanneer onze volgwagen halt houdt bij een groepje met Soudal Quick-Step-chauffeur Jo Planckaert en co, hangen Marc Coucke en Viktor Verhulst plots aan de auto. “Alles goed, kampioen”, glundert de eigenaar van Anderlecht enthousiast.
Tijdens een volgende passage op Berg ten Houte komt Freddy met vader Kurt en zoon Gianni Paelinck twee oude bekenden tegen. De uitbater van de bekende fietsenwinkel Plum in Oostende en zijn zoon, die zijn sporen verdient als VRT-reporter, halen meteen herinneringen op. Ook hier wordt Freddy meermaals gesolliciteerd om op de foto te gaan.
Intussen is er een interessant groepje met een minuut voorsprong op de favorieten. De koers gaat stilaan de finale in en een volgende passage dringt zich op. Chauffeur en goede vriend Stefaan Wybo maant ons aan tot spoed om weer te vertrekken, maar dat blijkt moeilijker dan gedacht in het gezelschap van Freddy Maertens. “Mensen willen soms hele gesprekken aanknopen met hem. Ze hebben allemaal met Freddy in het leger gezeten, met hem op de schoolbanken gezeten of zijn broer gekend. Niet normaal hoe sommigen soms hun hele leven uit de doeken doen. Ik moet hem soms bij de les houden”, knipoogt Stefaan.
De harde hand werkt: we kunnen nog twee passages meepikken vooraleer Tadej Pogacar uiteindelijk als eerste de Minderbroedersstraat in Oudenaarde bereikt.
Toegegeven: de aanwezigheid van Freddy Maertens in je auto, opent deuren. Een seingever of agent die twijfelt of we wel nog mogen passeren op een bepaalde strook? Als ze Freddy herkennen, blijkt het leven soms toch net iets gemakkelijker te gaan. “Dag meneer Maertens” door het raampje van de passagierskant wordt beantwoord met “Zeg maar Freddy!”
Nakaarten op café
Dat de uitgeweken Lombardsijdenaar een echte volksmens is, blijkt niet alleen tijdens de wedstrijd. Traditioneel houdt Freddy aan de boog van de laatste vier kilometer – voor de twee andere podiumplekken zou het nog spannend worden – een laatste stop in de koers, waarna het richting café De Goede Geburen in Wortegem-Petegem gaat. Zonder dat we iets lieten weten, blijkt er al een tafeltje gereserveerd voor ons gezelschap. Freddy gaat met plezier op de foto met al wie het wil.
The post In het spoor van Freddy Maertens tijdens De Ronde van Vlaanderen: “Hier respecteren ze hun wielerhelden van weleer en dat doet deugd” is provided by KW.be.
