Sabelle Diatta groeide op in Senegal, maar woont nu al 13 jaar in Oostduinkerke met haar man, Cyriel Caudron. Ze werkt er als verpleegkundige in het Koningin Elisabeth Instituut en is aangesloten bij wielertoeristenclub Coxy Cycling. “In mijn thuisland moest ik als kind elke dag 22 kilometer heen en terug met de fiets naar school. Ik bleek talent te hebben, want bij mijn eerste deelname aan het nationaal kampioenschap kwam ik meteen als eerste over de eindmeet. Zo werd ik tussen 1992 en 2000 maar liefst acht keer nationaal kampioen bij de vrouwen”, zegt ‘de Sanne Cant van Senegal’.
Burgeroorlog
Dankzij die sportieve prestaties groeide Sabelle sowieso uit tot een levende reclame voor het Afrikaans vrouwenwielrennen, waarvoor ze in 1998 overigens gehuldigd werd door de toenmalige president van Ivoorkust. Maar ze zette haar talent en bekendheid ook in voor de goede zaak, toen Senegal gebukt ging onder een burgeroorlog. “Als 19-jarige organiseerde ik voor de eerste keer de ‘Caravane pour la paix’. Dat was een 700 kilometer lange wielertocht van het noorden tot het zuiden, verspreid over zeven etappes. Zo wou ik die beide landsdelen via de wielersport verbroederen. Er waren in totaal vijf edities, met deelnemers en sponsors uit Afrika en Europa. De opbrengsten werden aangewend om de vele slachtoffers van de mijnen te helpen, met rolstoelen, prothesen of andere ziekenhuismaterialen”, vertelt ze.
Tentoonstelling
Al deze aspecten komen aan bod in de wand die Sabelle dankzij ‘De Droomfabriek’ kreeg in het KOERS-museum in Roeselare. Dit als onderdeel van de tentoonstelling rond Afrikanen in de wielersport die er momenteel loopt, naar aanleiding van de wereldkampioenschappen die dit jaar plaatsvinden in Rwanda.
“In mijn eigen tentoonstelling word ik neergezet als wielrenster, rolmodel en vredesactiviste”
“Ik word er neergezet als wielrenster, rolmodel en vredesactiviste, met oude truitjes, foto’s en krantenknipsels die Cyriel hiervoor had verzameld. Veel spullen zijn er echter niet meer. Ik had dan wel het talent voor een profcarrière, maar ben domweg op het verkeerde moment op de verkeerde plaats geboren. Uit ontgoocheling dat ik destijds niet alle kansen kreeg die ik verdiende, heb ik al mijn bekers weggegooid. Maar natuurlijk ben ik heel tevreden en vereerd dat ik nu alsnog deze erkenning krijg”, glundert de wielerfanate.
Belgisch record
En toen moest de échte droom nog volgen. “Ik heb in mijn sportieve carrière op alle mogelijke ondergronden gefietst; van aarde tot gravel en beton. Ik was echter overdonderd toen ik tien jaar geleden voor het eerst die houten, overdekte piste zag tijdens de Zesdaagse van Gent. Bovendien rijden die pistiers met speciale fietsen, zonder remmen of versnellingen. Dat wou ik zelf ook eens proberen”, lacht Sabelle. In ‘De Droomfabriek’ was te zien hoe voormalig baanwielrenster Jolien D’hoore haar op sleeptouw nam, tot bovenaan de piste. “Best benauwelijk, want dat is heel snel en steil. Enkele uren later mocht ik mij wagen aan de ‘1.000 meter staande start’. Een nieuwe discipline onder de vrouwen, en dus had ik met mijn tijd van 1 minuut en 43,919 seconden per definitie het Belgisch record beet”, haalt Sabelle er haar ingekaderd certificaat bij. Dat werd ’s anderendaags weliswaar meteen verpulverd, maar haar naam blijft tussen de recordhouders staan. Al is Sabelle er ondertussen op gebrand om haar eigen tijd scherp te stellen. “Ik wil nu blijven trainen op deze discipline, zodat ik het ‘echte’ record verover, maar dan weliswaar binnen mijn leeftijdscategorie.” (WV)
De pop-upexpo ‘Sabelle Diatta. Renster, pionier, activiste’ is vanaf zondag 6 april te zien in het KOERS Wielermuseum in Roeselare.
The post Sabelle fietst zich dankzij De Droomfabriek in de wielergeschiedenis is provided by KW.be.
