Maya* is een 19-jarige dame die in het najaar van 2024 op een weekenddag uitgaat in Kortrijk. In ’t Straatje wordt ze plotseling onwel. Enkele vriendinnen waarmee ze op stap is, vinden haar met haar hoofd in een toiletpot. De vriendinnen laten haar achter. De barman belt een ambulance. De dag erna wordt ze wakker in haar eigen bed. Haar vader kwam haar ’s nachts halen uit de spoedafdeling. Ze herinnert zich niets meer van die avond. Nochtans had ze slechts twee biertjes gedronken. Pas later beseft ze dat ze gespiket is. Ze blijft met nog vele vragen achter…
“Ik ging een avond uit in Kortrijk met een paar vriendinnen die ik een beetje kende”, begint ze haar verhaal. “Er was eerst iets te doen op de Grote Markt en later gingen we nog naar ’t Straatje (de Burgemeester Reynaertstraat, red.). Op de Markt had ik twee pintjes gedronken, maar vanaf we in ’t Straatje waren, dronk ik eigenlijk enkel nog cola’s en mocktails. Op een gegeven moment voelde ik me heel slecht en ging ik naar het toilet. Vanaf dat moment herinner ik me niets meer.”
Hoofd in toiletpot
Maya had haar toiletdeur vergrendeld. Ze kotste het toilet onder en werd door de mensen waarmee ze op stap was bewusteloos, met haar hoofd in de toiletpot, teruggevonden. Ze namen haar mee naar buiten en lieten haar zo achter. Gelukkig was de barman van het bewuste café alert en stond hij haar bij. Hij belde later ook de ambulance die haar naar de spoedafdeling van het nabijgelegen ziekenhuis bracht.
“Ik werd de dag erna terug wakker in mijn eigen bed, thuis. Mijn vader was me komen halen in de spoedafdeling, maar zelfs daar herinner ik me niets van. Het is echt bizar. Je probeert je constant zaken te herinneren, maar niets komt terug. Ik heb me nog drie dagen draaierig en zwaar gevoeld. Het was absoluut geen ‘katertje’. Ik vergat in die periode ook constant wat ik zei.”
Traktatie
Maya vermoedt dus dat ze gespiket geweest is in ’t Straatje. De drugs zou in een getrakteerd drankje kunnen hebben gezeten, al blijft dat natuurlijk een vermoeden. “Ik heb een drankje gekregen en aanvaardde die. Ik had het drankje de hele tijd in mijn hand. Later zijn we wel even naar buiten gegaan, waar ik het glas op een tafeltje zette. Ik heb er echt bijna de hele tijd op staan kijken. Ik vermoed dat dat het gespikete drankje moet geweest zijn.”
In de spoedafdeling is Maya’s bloed weliswaar niet onderzocht. Ze diende later ook geen klacht in. “Ik wou wel dat ze klacht indiende”, vertelt haar moeder. “Maar we hebben het dan uiteindelijk niet gedaan.” “Wat ging dat voor verschil gemaakt hebben?”, vraagt Maya zich luidop af.
De dag erna ging ze samen met haar moeder naar het bewuste café. “De barman was vriendelijk en heeft de avond zelf zoveel als mogelijk geholpen”, zeggen ze allebei. “Hij heeft me ook geholpen om de periode waar ik geen herinneringen aan heb wat te vullen. Er blijven wel nog wat gaten over van die avond. Blijkbaar zat ik op een gegeven moment bij een groepje dat ik absoluut niet ken. Ik ben ook heel kwaad dat mijn vriendinnen me in de steek gelaten hebben.”
Koude rillingen
Maya laat zich niet tegenhouden door de nare ervaring. Ze gaat nog steeds uit en is zelfs een paar keer terug in de Burgemeester Reynaertstraat uitgegaan. “Ik probeer niet te veel meer te denken aan die bewuste avond. Als ik alle verhalen hoor en lees, ben ik heel blij dat ik geen seksueel geweld heb meegemaakt. Ik kan me dat echt niet inbeelden dat je dat doet. Vele jonge meisjes zijn voor de rest van hun leven getraumatiseerd. Je avond wordt plotseling een nachtmerrie. Ik krijg er echt koude rillingen van…”
Kan je überhaupt nog veilig uitgaan in ’t Straatje? “Met de juiste mensen, kan je volgens mij wel nog uitgaan in ’t Straatje. Het is wel echt niet meer wat het geweest is. Jonge meisjes zijn afgeschrikt door de spikingverhalen. En er wordt eigenlijk ook gewoon veel te veel gevochten. Je voelt je vaak niet veilig meer.”
*Maya is een schuilnaam. Haar echte naam is gekend bij de redactie.
The post Maya (19) werd gespiket in ’t Straatje: “Je avond wordt plotseling een nachtmerrie” is provided by KW.be.
