Sinds er dinsdag enkele mensen werden opgepakt in het kader van een spikingonderzoek in Kortrijk is het thema niet meer weg te denken. Maar wat is spiking nu precies en wat moeten we ons erbij voorstellen? Febe, een twintigjarige studente, werd in februari gespiket in de uitgaansbuurt op ’t Hoge. De moedige jongedame doet haar verhaal om lotgenoten een hart onder de riem te steken. “Je wordt wakker in een ziekenhuisbed vol kots en herinnert je niets meer. Dat is traumatisch.”
6 februari 2025. Het leek een doodgewone uitgaansavond in de studentenbuurt op ’t Hoge in Kortrijk te worden voor Febe, die aan een Kortrijkse hogeschool studeert. Samen met enkele vriendinnen die dezelfde opleiding volgen én haar zus drinken ze eerst gezellig wat in een nabijgelegen kot. “Eerst dronken we wat op kot. Op een gegeven moment beslisten we om richting de cafés op ’t Hoge te gaan”, doet ze haar verhaal van die bewuste avond.
GHB
Febe begint te dansen en de avond komt goed op gang. Tot ze van een drankje drinkt dat GHB (drug die vaak verkeerdelijk vloeibare XTC wordt genoemd, wordt gebruikt om te verdoven en bij insomniepatiënten, red.) bevat. Die avond had ze enkele drankjes aanvaard van anderen. “Ik voelde me plotseling heel misselijk worden. Ik ben naar het toilet gegaan. Ik moest daarvoor al ondersteund worden door m’n vriendinnen en zus. Op het toilet ben ik blijkbaar beginnen over te geven.”
Febe was toen al niet meer bij bewustzijn. Haar zus was die avond BOB en ontfermde zich verder met enkele vriendinnen over Febe. “Kijk, Febe is sociaal en gaat graag met mensen praten”, zegt ze. “Ik was er dus niet de hele tijd bij. Ik heb me er al vaak schuldig om gevoeld.”
Het kwaad was dan inderdaad al geschied. De vriendinnengroep ondernam het nodige. “Ik controleerde haar pols. Gelukkig was alles in orde. Daarna belden we een ambulance”, gaat haar zus verder. De twee geven aan een heel goede band te hebben.
Ontwaken in ziekenhuisbed
Enkele uren later werd Febe wakker in een ziekenhuisbed. Ze herinnerde zich niets van wat er gebeurd was. “Dat is een heel eng gevoel, eigenlijk wel traumatisch. Je wordt wakker in een ziekenhuis met nog kots op je kleren van die nacht. Het personeel begon me meteen allerlei vragen te stellen. ‘Heb je veel gedronken? Heb je drugs genomen?’ Ik voelde me echt beschuldigd en heb me zo nog lang schuldig gevoeld. Het leek zo’n routine op de spoedafdeling.”
De dag na de feiten mocht Febe terug naar huis. Het duurde bijna een volledige week vooraleer ze zich weer bij de pinken voelde. “Febe is normaal gezien iemand die niet kan stilzitten, maar de vrijdag heeft ze de hele dag geslapen”, kadert haar zus. “Elke keer dat ik mijn ogen open deed, werd het wazig. Ik had veel hoofd- en buikpijn. De hoofdpijn heb ik zelfs nog steeds, en we zijn ondertussen bijna twee maanden verder. Het rare gevoel is een volledige week blijven aanslepen”, voegt Febe eraan toe.
Toen ze het nieuws vernam dat er GHB was aangetroffen in haar bloed, moest ze het eerst een dag laten bezinken. Op zaterdagochtend ging ze klacht neerleggen bij de politie. “Ik durfde eerst niet naar de politie te gaan, maar mijn moeder overtuigde me. Ik wou ook achteraf geen spijt hebben dat ik het niet gedaan had.”
Hart onder de riem voor lotgenoten
Ondertussen zijn er meer dan veertig meldingen van spiking opgenomen in het onderzoek. Dat aantal zal naar alle waarschijnlijkheid nog stijgen. Dat denkt Febe ook. Ze wil met haar getuigenis lotgenoten aansporen om alsnog klacht te gaan indienen. “Er zijn veel jonge vrouwen die gespiket zijn, maar die geen klacht durven in te dienen. Ik heb sinds ik met mijn verhaal naar buiten ben getreden al van verschillende lotgenoten berichtjes gekregen van vrouwen die nu toch klacht zullen indienen. Dat doet me deugd.”
“Kijk, ik heb lang de schuld bij mezelf gelegd. Wat als ik niet was uitgegaan? Wat als ik geen drankjes had aanvaard? Ik ga eigenlijk ook maar een paar keer per jaar uit. Nu ben ik sindsdien alleszins niet meer uitgegaan en ik wil dat ook niet meer. Wanneer je uitgaat, reken je er toch op dat je in een veilige omgeving plezier kan maken? Ik hoop dat dat ooit zo kan zijn…”
The post Febe (20) getuigt over spiking in Kortrijk: “Heb de schuld lang bij mezelf gelegd” is provided by KW.be.
