De pensioenhervorming van de nieuwe federale regering beroert de gemoederen nu al meer dan een maand. En dan drukken we ons nog zacht uit. Feit is dat we collectief langer zullen moeten werken, al vindt zeker niet iedereen dat een slechte zaak. Dat bewijst Jan De Groote, al 55 (!) jaar aan de slag bij diepvriesproducent Fribona in Oostkamp. “Rust roest, vind ik. Hier werken, houdt me jong.”
De wettelijke pensioenleeftijd verder optrekken, wie langer aan de slag blijft meer pensioen uitkeren, het ambtenarenpensioen hervormen… Het zijn maar enkele maatregelen uit het federaal regeerakkoord om onze pensioenen betaalbaar te houden. En die stoten op flink wat protest, bewijzen de voorbije en nog geplande stakingen en betogingen.
Al doen die Jan De Groote stevig de wenkbrauwen fronsen. De Oostkampenaar is, hou u vast, al liefst 55 jaar de vaste koeltechnicus bij Fribona, een familiebedrijf dat gespecialiseerd is in kant en klare diepgevroren maaltijdcomponenten. De zaak werd 65 jaar geleden door Omer Adriaens opgericht en wordt nu door de tweede en derde generatie in goede banen geleid.
Al bijna even lang maakt Jan, die op 16 augustus zijn 77ste verjaardag viert, er mee de dienst uit. De man woont met zijn echtgenote op amper twee kilometer van zijn geliefde werkgever en stak er op 10 juli 1970 voor het eerst de handen uit de mouwen.
“Bij mijn pensioen heb ik een prachtig afscheidsfeest gehad, maar daags nadien stond ik hier opnieuw. Het was een uitgemaakte zaak dat ik niet zou stoppen met werken. Daar voelde ik me nog veel te jong voor. Nog steeds, trouwens”
“En ik ben nooit meer vertrokken”, glimlacht hij. “Ik kwam met Fribona in contact omdat ik een peter zocht om mijn thesis te begeleiden toen ik een graduaatsopleiding electromechanica volgde. Robert Deschacht, de verantwoordelijke voor de technische dienst, begeleidde me en nadat ik was afgestudeerd, bood hij me hier een job aan. Ik had toen nooit durven dromen dat ik hier meer dan een halve eeuw zou blijven.”
Voorbeeld
Jan, die een van de eerste koeltechnici van het land was, stond jarenlang in voor het onderhoud en herstel van alle vries- en koelapparatuur binnen Fribona en was ook lang hoofd van de technische dienst. In 2013, op zijn 65ste, kon hij met welverdiend pensioen. “Ik heb een prachtig afscheidsfeest gehad, maar daags nadien stond ik hier opnieuw”, lacht hij. “Het was een uitgemaakte zaak dat ik niet zou stoppen met werken. Daar voelde ik me nog veel te jong voor. Nog steeds, trouwens.”
Al twaalf jaar is Jan nog vier voormiddagen per week bij Fribona te vinden. “’s Namiddags werk ik als zelfstandig chauffagist. Ik heb gewoon geen zittend gat. Rust roest, vind ik. Werken houdt me jong.”
Een mentaliteit die ze bij Fribona meer dan waarderen. “Jan is een voorbeeld voor ons allemaal”, klinkt het bij Patricia en Marijke Adriaens en Laurens en Thomas Theys, respectievelijk tweede en derde generatie binnen het bedrijf. “We beschouwen Jan als het geheugen van Fribona. Hij kent deze plek door en door. Eerlijk? We zouden hem maar moeilijk kunnen missen. Zijn medewerkers binnen de technische dienst leidt Jan goed op, zodat de continuïteit verzekerd is.”
Nooit ‘moeten’
Een lofbetuiging die Jan, die liever met zijn handen dan met veel woorden spreekt, doet blozen. “Wat kan ik zeggen, ik doe mijn job gewoon doodgraag. Ik beschouw Fribona als mijn tweede familie. Hier kom ik thuis, voel ik me goed. En ik haal veel voldoening uit wat ik doe. Ik beschouw het als mijn plicht om ervoor te zorgen dat alles hier op technisch vlak op wieltjes loopt. Deze plek zit diep in mijn hart. Zowel mijn zoon, dochter als mijn kleinzoon en kleindochter hebben hier studentenjobs gedaan.”
“Jan is het geheugen van ons bedrijf. We zouden hem écht niet kunnen missen” – directie Fribona
Doorheen zijn indrukwekkende carrière zag Jan de wereld drastisch veranderen. “Toen ik hier van start ging, werd de energie nog met brandstof opgewekt. Nu is dit een toonbeeld van duurzaamheid. En ook de digitale omslag maakte ik vanop de eerste rij mee. Door te blijven werken, ben ik nog steeds op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Zat ik al twaalf jaar spreekwoordelijk in mijn zetel, dan was ik hopeloos achterop geraakt. Laat ik het zo stellen: ik ben blij dat ik mág en kán werken. Moeten staat niet in mijn woordenboek.”
Hoe lang Jan nog bij Fribona aan boord blijft, is ook voor hem een open vraag. “Maar hopelijk nog zo lang mogelijk. Zolang mijn gezondheid het toelaat en mijn werk hier gewaardeerd wordt, ga ik door.” Iets wat de directie onderschrijft. “Zonder Jan zou ons bedrijf niet hetzelfde zijn. Hij kreeg trouwens al navolging, want ons 45-koppig team telt een zestal jonggepensioneerden die als flexi-jobber parttime hun duit in het zakje doen. Mooi, toch?”
Scherp blijven
Dat de federale regering de pensioenleeftijd wil verhogen, is volgens Jan de logica zelve. “We leven allemaal langer en beginnen ook later met werken. Dan is het toch normaal dat je ook enkele jaren langer aan boord blijft? Alleen zo houden we de pensioenfactuur onder controle.”
“Ik heb die betogingen en stakingen in de media voorbij zien komen, ja. Wat ik daarvan vind? Iedereen moet doen wat hij of zij het best acht. Ik heb even het hoofd geschud en verder gewerkt. Ik kan het zestigers en zeventigers trouwens alleen maar aanraden om bezig te blijven. Mij houdt het fysiek én mentaal scherp. Werken geeft zin aan je leven. Daarom ben ik Fribona dankbaar dat ik hier mijn steentje kan blijven bijdragen.”
The post Jan (77) werkt al 55 jaar (!) voor hetzelfde bedrijf: “Rust roest. Werken houdt me jong” is provided by KW.be.
