Woensdagavond getuigde Vera (63) uit Waregem in Voorbij de schaamte over haar alcoholverslaving, een ziekte waar haar vader en grootvader ook onder leden. Toen haar man ongeneeslijk ziek werd, verloor ze zichzelf in drank, maar vandaag heeft ze haar leven weer op de rails. “Ik wil nooit meer terug.”
“Ik voel me écht goed”, zegt Vera. Zo klinkt ze ook, helemaal vanuit Spanje waar ze sinds haar pensioen vorig jaar steeds vaker verblijft. Vera, die haar familienaam liever niet ziet verschijnen, getuigde in het Canvas-programma Voorbij de schaamte, waarbij ook actrice Katrien De Ruysscher haar verleden in de ogen kijkt. Haar vader overleed namelijk op 45-jarige leeftijd aan de gevolgen van zwaar alcoholmisbruik. Ook de grootvader van Vera dronk. De verslaving van haar vader heeft haar jeugd naar eigen zeggen getekend. “Mijn vader droomde ervan om veearts te worden, maar zijn vader wilde dat hij thuiswever werd. Dat deed hij, maar het maakte hem ongelukkig.” Dus zocht hij zijn heil in alcohol. “Mijn moeder werkte zich te pletter en mijn vader schuwde geen lijfstraffen. Dat zorgde ervoor dat ik een ernstig minderwaardigheidscomplex ontwikkelde.”
Aanvankelijk was Vera een gelegenheidsdrinker, een glaasje af en toe. Haar man Geert was een zelfstandig schrijnwerker, en Vera nam de boekhouding voor haar rekening. Later ging ze ook deeltijds werken aan het onthaal van Syntra West Kortrijk, een job die ze naar eigen zeggen geweldig graag deed. “Rond de eeuwwisseling hebben we een nieuwe woning gebouwd, met een zwembad erbij. Alleen, ik amuseerde me er niet. Ik had het gevoel dat ik het niet verdiende. Dat minderwaardigheidscomplex ontplofte in mijn gezicht. Ik ging steeds meer drinken. Al van ’s morgens moest ik alcohol hebben, of ik functioneerde niet. Op een gegeven moment heeft mijn man mij op een rustige manier uitgelegd dat hij vond dat ik te veel dronk. Hij had gelijk. Ik ben een tijdje naar de AA geweest, en ik had mijn leven weer op de rails.”
Alleen werd Geert in februari 2017 ziek. Nog geen acht maanden na zijn diagnose stierf hij. “Al die tijd kon hij niet praten over zijn ziekte, zogezegd om mij te sparen. Maar het was net lastiger om hem zo achteruit te zien gaan.” Vera vond opnieuw troost in de fles. “Toen ik dat eerste glas dronk, was het precies of ik weer begon waar ik geëindigd was.”
Vicieuze cirkel
Al snel dronk ze minstens twee flessen wijn en zagen haar kinderen – vandaag 38 en 40 jaar – hoe Vera zichtbaar achteruit ging. “Ik werd een paar keer opgenomen, maar ik was telkens een voorbeeld. Ik werkte mee en volgde netjes alle regels. Maar als ik eenmaal thuis was, liep het opnieuw mis.”
In 2020 trokken de kinderen nog maar eens aan de alarmbel, en liet Vera zich voor een langere periode opnemen. Het laatste kwartaal van dat coronajaar bracht ze door in de Sint-Jozefkliniek in Pittem. “Mijn kinderen waren terecht razend. Ze zaten met het verdriet van hun papa en zagen hoe ik mezelf niet meer was. Ze gaven mij telkens opnieuw een kans, maar het heeft even geduurd vooraleer ik hun respect en vertrouwen terugkreeg.”
Herval
Nog één keer herviel ze. “Ik was thuis van een voetoperatie en vond tijdens het opruimen van de kasten nog een oude fles wijn in een verpakking. Ik dacht niet na, dronk die fles in één keer op en belde toen naar mijn psychiater. De maandag daarop ben ik in dagtherapie gegaan.”
Sindsdien raakte Vera geen glas meer aan en voelt ze zich zoveel beter. “Zeker als ik dat vergelijk met vroeger. Dat afhankelijk zijn, al die leugens, die constante onrust … Dat was ongelooflijk lastig, ook voor mijn kinderen. Zij blijven vandaag ook alert voor wat alcohol met je doet, al heb ik het gevoel dat die generationele vicieuze cirkel wel doorbroken is. Want wat veel mensen niet weten is dat zo’n verslaving ook genetisch bepaald is. Dat zeg ik niet als excuus of vrijgeleide, maar het is echt zo. Je kiest er niet voor om verslaafd te geraken, wél om te stoppen met drinken.”
Trots
Vandaag woont ze op haar eentje in Spanje. “Maar van verleiding is er geen sprake. Mijn buren kennen mijn verhaal, en die openheid is een soort veiligheid. Zij zouden meteen op de rem gaan staan als ze mij op een feestje naar een glas zouden zien grijpen. Ik hoor en zie mijn kinderen en kleinkinderen heel vaak via de telefoon en met hen is er de afspraak dat ze de minste twijfel mogen uitspreken en dat ik meteen naar de huisarts trek om bloed te trekken om zo te tonen dat ik niet meer drink. Dat werkt.”
Dat Vera zo open praat over haar verslaving, vergt heel veel moed. “Schuldgevoel? Dat is er lang geweest, maar ik probeer nu vooral trots te zijn op mezelf en wat ik heb verwezenlijkt. Ik hoop dat mijn verhaal nu anderen kan inspireren om ermee te stoppen. Dat de moeilijkste oplossing ook de beste is.”
De vader van Vera is een pak ouder geworden dan die van actrice Katrien De Ruysscher. “Mijn vader is 72 jaar geworden en was de laatste 14 jaar van zijn leven gestopt. Ik ben lang heel verdrietig geweest en tegelijkertijd ook kwaad, omdat ik geen zorgeloze jeugd heb gehad. Mijn kinderen hebben die gelukkig wel gekregen. Ik was al een stuk in de veertig toen ik dronk. Die jeugd werd mij ontnomen, maar nu heb ik er vrede mee. Ik ben veel gelukkiger dan vroeger, absoluut.”
‘Voorbij de schaamte’, elke woensdag op VRT Canvas om 21.20 uur en op VRT MAX.
The post Beklijvende getuigenis van Vera in ‘Voorbij de schaamte’: “Verslaving is ook genetisch bepaald” is provided by KW.be.
