Zaterdagavond werd op VRT 1 een nieuw seizoen van De Droomfabriek afgetrapt, en daarin zorgde de 20-jarige Nina Dewulf al meteen voor een onvergetelijk moment: bijna zestien jaar nadat ze als kleuter werd geëvacueerd uit het gemeentelijk zwembad van Meulebeke, werd ze onverwacht herenigd met de ambulancier die haar met zachte hand door bange momenten loodste. “Als hij er toen niet was geweest, had ik er misschien een blijvend trauma aan overgehouden.”
8 juli 2009. Bijna zestien jaar geleden, maar voor Nina is het alsof het gisteren gebeurde. Ze was, samen met tientallen andere kinderen, op een sportkamp in het gemeentelijk zwembad van Meulebeke toen er door een technisch defect plots giftige chloordampen vrijkwamen.
Het medisch rampenplan werd afgekondigd en het zwembad geëvacueerd. “Dat was destijds een grote gebeurtenis hier in Meulebeke. Heel wat meisjes die ik later leren kennen heb bij de jeugdbeweging, bleken die dag dezelfde angsten doorstaan te hebben”, aldus Nina, die toen pas vier jaar was. “Maar ik was echt in paniek. Als vierjarige werd ik halsoverkop in een ambulance gezet, zonder goed te beseffen wat er gebeurde. Ze probeerden mij een masker op te zetten, en ik wilde dat niet. Ik dacht dat ze mij in slaap wilden doen.”
Geen trauma
Ze heeft er levendige herinneringen aan bewaard, maar die ene man zorgde ervoor dat het geen trauma werd. “Als klein meisje was ik altijd een beetje bang als we naar de dokter moesten”, vertelt Nina.
“Maar toen die lieve ambulancier mij een leuk knuffeldiertje – een konijntje – gaf, stelde dat me direct al wat meer op mijn gemak. Hij maakte ook grapjes waarmee hij mij deed lachen, noemde mij een ‘flinke meid’. Ik ben er na al die jaren nog altijd van overtuigd dat dat een wereld van verschil heeft gemaakt. Anders had ik er misschien wel een blijvend trauma aan overgehouden”, aldus Nina, die haar knuffelkonijn al die jaren bijhield.
“Ook toen mama het tijd vond om afscheid te nemen van mijn oude knuffels, zorgde ik ervoor dat het konijn veilig verstopt zat. Het gaf mij altijd het gevoel dat ik in veilige handen was”, klinkt het.
Nooit vergeten
De jaren verstreken, maar Nina is haar reddende engel nooit helemaal vergeten. “Ook in de coronaperiode moest ik plots weer aan hem denken. Bij ons in de straat werd er elke avond voor de hulpverleners geapplaudisseerd, maar die appreciatie is er niet altijd. Kon ik mijn held maar persoonlijk bedanken, dacht ik toen. Maar na al die jaren kon ik er niet eens een gezicht meer op plakken. Ik durfde ook de stap niet goed te zetten om naar hem op zoek te gaan: hoe begin je aan zoiets? En zelfs als ik hem zou vinden, zou het dan niet een beetje raar zijn als ik plots voor zijn neus sta? dacht ik bij mezelf.”
En toen viel plots dat nieuwe seizoen van De Droomfabriek uit de lucht. “Ik had mijn wens vorig jaar al ingestuurd, maar werd nu pas uitgenodigd. Voor mij was het ook een hele verrassing: ik was in de waan dat ze zaterdagavond een oproep zouden doen en dat ik dan later nog eens zou uitgenodigd worden als ze mijn reddende engel gevonden hadden”, zegt Nina.
Beetje gegroeid
Wat ze dus niet had zien aankomen, is dat de ploeg van De droomfabriek haar held allang gevonden had en ‘Peter de ambulancier’ zaterdagavond tijdens de live-uitzending vlak achter haar in het publiek zat. Hij was destijds van wacht bij de brandweer van Ledegem en herinnerde zich de gebeurtenis zelf ook nog goed.
“Nina is ondertussen wel een heel klein beetje gegroeid”, klonk het. Zelf was ze “in shock”, maar gelukkig was Peter daar om haar te helpen. “Ik was totaal overdonderd. Achteraf hebben we samen nog een foto gemaakt, met het beertje van De Droomfabriek én de knuffel die ik vijftien jaar geleden van hem kreeg”, glimlacht Nina.
Ze heeft er dankzij De Droomfabriek weer een leuke ervaring bij. “In de make-up bleek Gloria naast mij te zitten. Ik had er een leuke babbel mee. En ook Bart was superlief. Hij stelde me meteen op mijn gemak”, aldus Nina, die zondagmorgen nog altijd een beetje van de emoties aan het bekomen was.
(WK)
The post Nina ontmoet in De Droomfabriek ‘reddende engel’ uit haar kindertijd: “Dankzij Peter ben ik niet meer bang van de ambulance” is provided by KW.be.
