Anderhalve maand geleden werden bij de Torhoutse schepen van Volksgezondheid Annick Vanderspurt twee tumoren in de linkerborst ontdekt. Een dikke twee weken later werd de zieke borst geamputeerd en nu herstelt Annick van de zware ingreep. “De kankerdiagnose kwam als een donderslag bij heldere hemel, maar ik heb snel de knop omgedraaid. Er zijn gelukkig geen uitzaaiingen, dus heb ik in mijn ongeluk al bij al geluk gehad. Positief denken helpt me vooruit.”
Annick (52) woont met haar man Ivan Vandewiele (59) in de Ruddervoordestraat. Het koppel heeft een dochter Sharon (31), die getrouwd is met Jens Vandekinderen (31). Er zijn twee kleinkinderen, Henri (6) en Louise (4). Annick werkt als kinderverzorgster in de plaatselijke kinderopvang Mezennestje, een job die ze door haar gezondheidsproblemen een tijdje niet kan uitoefenen.
Moed bijeengeraapt
“Op zaterdag 23 november ging ik, puur ter controle, voor een mammografie naar de Torhoutse radioloog Frederik Frans”, doet Annick haar verhaal. “Hij stelde vast dat er in mijn linkerborst iets niet klopte en via mijn huisarts Bastiaan Verstraete kwam ik twee dagen later op consultatie terecht bij oncoloog Birgit Mispelaere van de campus Rembert van het AZ Delta. Vanaf dan volgden allerlei onderzoeken en die wezen uit dat ik in mijn borst niet één, maar twee tumoren had.”
“Op het moment dat ik dat te horen kreeg, was ik even in shock. Je zou voor minder van de kaart zijn, hé. Toch heb ik snel mijn moed bijeengeraapt. Ik wou niet bij de pakken blijven zitten. Ik had geen keuze: ik moest hierdoor. Al zou het bang afwachten blijven of er uitzaaiingen waren.”
Geen uitzaaiingen
“Toen ik op maandagavond 2 december in het stadskantoor de eed als schepen aflegde, deed ik dat met een dubbel gevoel. Enerzijds was ik blij weer schepen te kunnen worden, maar anderzijds spookte de gedachte van de kanker door mijn hoofd. Ik wist toen nog altijd niet of de ziekte zich naar andere delen van mijn lichaam had verspreid. Stel dat het zo was, dan zou dat tot een fatale afloop kunnen leiden.”
“Gelukkig kreeg ik kort daarna het goede nieuws dat er geen uitzaaiingen waren vastgesteld. Dat betekende opgelucht ademhalen, al wist ik dat mijn borst sowieso geamputeerd diende te worden. Die operatie is op woensdag 11 december gebeurd door chirurg Sébastien Strypstein van het AZ Delta in Rumbeke. Alles is goed verlopen en iedereen behandelde me uiterst vriendelijk. Ik heb onder meer veel steun ondervonden van de Torhoutse borstverpleegkundige Karen Fiems.”
Screening is belangrijk
“Ook mijn moeder Mieke Denys, die nu 75 is, heeft ooit borstkanker gehad. Ze was op dat moment 52, net als ik. Ze werd borstsparend geopereerd en genas volledig. Nu verblijft ze in het woonzorgcentrum Sint-Augustinus.”
“Nog te weinig vrouwen laten zich geregeld onderzoeken”
“Sinds Nieuwjaar ben ik met de nabehandeling gestart: hormonentherapie. Vijf jaar lang moet ik in dat verband pilletjes blijven slikken. Het is nog te vroeg om te weten of die pilletjes bijwerkingen bij mij zullen veroorzaken. Ik hoop natuurlijk van niet, maar het is voorlopig afwachten.”
“Ik ben een borst kwijt, maar niet mijn leven. Dankzij de controle bij de radioloog werden de tumoren tijdig ontdekt en ben ik gered. Toch laten nog te weinig vrouwen zich geregeld onderzoeken. Dat kan nochtans gratis voor wie tussen de 50 en de 75 jaar is. Helaas gaat maar 65% op dat aanbod in. Dat één op de drie vrouwen eraan verzaakt, snap ik niet. Ik heb zelf ondervonden hoe belangrijk het is om je te laten screenen.”
Veel traantjes gezien
Meer dan tien procent van de vrouwen in België krijgt in de loop van het leven borstkanker. Dat is bijzonder veel. “Alleen al in het eerste deel van de Ruddervoordestraat, waar ik woon, zijn er naar ik weet zes vrouwen door de ziekte getroffen”, zegt Annick. “Wie gezond is, staat daar weinig of niet bij stil. Voor sommige mensen blijft borstkanker trouwens in de taboesfeer steken. De kwaal is nog niet genoeg bespreekbaar. Ik betreur dat.”
“Vandaar dat ik direct open over mijn ziekte gepraat heb. Ik wou me in geen geval thuis opsluiten. Dat is de juiste keuze gebleken. Door ongeremd over mijn borstkanker te spreken, heb ik lotgenoten een hart onder de riem kunnen steken. Ik heb via mail, sociale media, kaartjes en telefoontjes ongelofelijk veel reacties gekregen. En bij persoonlijke ontmoetingen toonden sommigen zich uitermate emotioneel. Ik heb veel traantjes gezien, maar er zelf niet veel gelaten. Alleen de avond van Kerstmis werd het me even te veel en ben ik in tranen uitgebarsten. Waarom op dat moment weet ik niet precies. Angstig ben ik weinig geweest. Mijn borst is weg, dus ook de kanker. Daar trek ik mij aan op. Positief denken is een onderdeel van mijn genezing.”
Heel vlug vermoeid
“Ik probeer het leven weer op te pakken. Ik hoop zo snel mogelijk opnieuw naar de kindjes in ’t Mezennestje te kunnen. Ik mis hen. Ik heb me doelbewust niet als schepen laten vervangen, want bij de mensen zijn en iets voor hen kunnen betekenen, maakt me gelukkig. Ik haal daar veel kracht uit. Ik snap maar al te goed dat heel wat mensen er slechter aan toe zijn dan ik. Ik ben goed omringd door familie en vrienden, ik kan genieten van uitstekende gezondheidszorg en ik ben bijna zeker genezen. Ik heb dus niet te klagen. Ik heb een klap gekregen, maar die kom ik wel te boven.”
“Of ik dan geen hinder meer ondervind van wat ik heb doorgemaakt? Toch wel: ik ben heel vlug vermoeid. Ik vermoed dat dit het gevolg is van alle doorstane emoties. Ik heb al veel geslapen, ook overdag. Mijn lichaam heeft er nood aan om te recupereren.”
Balpen met ‘Carpe diem’
Op het dressoir bij Annick in de living staan in alle kleuren en afmetingen tientallen kaartjes met steunbetuigingen. Plus een kader met de verfafdrukken van handjes en voetjes van de kinderen uit ’t Mezennestje. “Het doet oprecht deugd dat zovelen aan je denken. Om al die mensen te bedanken, heb ik balpennen laten maken met mijn voornaam op en de Latijnse spreuk ‘Carpe diem’, die in het Nederlands ‘Pluk de dag’ betekent. Wie me een berichtje of kaartje gestuurd heeft, schenk ik zo’n balpen. Dat is mijn manier om te tonen hoe blij ik ben met de vele blijken van steun.”
“Als schepen van Volksgezondheid ben ik van nabij betrokken bij de inspanningen die in Torhout door het comité SKAT geleverd worden ten voordele van de actie Kom op tegen Kanker. Ik was sowieso al heel erg overtuigd van het nut daarvan en nu is dat alleen maar toegenomen. We moeten met z’n allen keihard blijven strijden tegen kanker.”
The post Torhoutse schepen Annick Vanderspurt herstelt van borstkanker: “Positief denken helpt me vooruit” is provided by KW.be.
