Lotte Vanhauwaert (Royal Ostend Swimming Club) vond het plezier in het zwemmen terug nadat ze eerder met de Belgische aflossingsploeg 4×200 meter vrije slag op een haar de kwalificatie voor Parijs miste. “Ik nam vorige zomer wat extra rust, en leefde mijn leven zoals een ‘normale’ jongere. Dit heeft mij echt veel deugd gedaan.”
Wouter Vanhauwaert en Shirley Vanhaecke schreven destijds hun dochter Lotte op jonge leeftijd na haar broer Jente in de zwemschool in. Op die manier kwamen beiden bij de Vrije Zwemmers terecht. “Toen ik in ROSC met competitie begon zijn mijn papa en mama mij blijven steunen. Ze hebben mij overal naartoe gebracht, gefinancierd, want zo’n wedstrijdbadpak kost vandaag toch zo’n vijfhonderd euro. Op mijn 15de ben ik dan overgestapt naar de Topsportschool in Antwerpen. Mijn ouders zijn ondertussen secretaris en sportsecretaris bij ROSC. Hun geloof en steun bij wat ik doe, geeft mij wel rust.”
Je was vorig jaar met de estafetteploeg dicht bij een ticket voor de Spelen?
“Een van ons vier zegde in laatste instantie ziek af. Er was geen reserve mee. Iemand die niet gespecialiseerd was in de aflossing heeft dan in de plaats gezwommen. Ze deed het goed, maar als je de besttijden vergelijkt was er een verschil van vier seconden. In het totale resultaat kwamen we uiteindelijk tachtig honderdsten tekort om die kwalificatie te behalen. De grootste domper in mijn carrière. Ik werkte daar hard naartoe en had moeite om mij daarover te zetten. Mijn eerste 200 meter na het WK in Doha zwom ik pas in oktober. Het had mij wel geholpen om daar even afstand van te nemen.”
Na die niet-kwalificatie had je extra steun nodig?
“Ik kende mentaal wel een dieptepunt. Mijn ouders hebben mij toen niet gepusht. Ze lieten mij mijn eigen keuzes bepalen. Indien nodig gaven ze mij een knuffel en/of een reality check. De eerste maanden na het WK probeerde ik mijn gedachten te verzetten. Ik deed kleine wedstrijden. Toen het opnieuw wat beter ging, zette ik een nieuw doel in het vooruitzicht.”
Het EK in Belgrado?
“In samenspraak met mijn coach liet ik de 200 meter vallen. Ik was daar nog niet klaar voor. Op het BK in groot bad in april volgde voor de 50 en 100 meter een officiële kwalificatie voor het EK. Ik kwam net dat tikkeltje tekort. Opnieuw een tegenslag. Ik vond niet echt meer de motivatie om ermee door te gaan. Ik had tijd nodig voor mezelf. In die bijna 16 jaar zwemmen had ik nooit langer dan drie weken rust genomen. In juni besliste ik dan om het zwemmen even on hold te zetten, mijn sociaal leven wat meer te onderhouden. Ik sprak af met vrienden, was bijna drie maanden redder aan zee waar ik echt van genoten heb.”
In september besliste je om er opnieuw vol voor te gaan?
“De vraag was of ik voort zou doen in het Pro Swim Team, waarbij ik het vorige seizoen zwom, en ik vertrouwen in het team had, of terug naar de federatie zou gaan met de Nederlander Mark Faber als nieuwe technisch directeur. Het idee of het verhaal dat hij bracht sprak mij wel aan. Ik was ergens wel vereerd dat ik opnieuw mee mocht aansluiten. Op 1 oktober ben ik dan officieel bij de Vlaamse Zwemfederatie gestart. Mark Faber is het verhaal dat hij heeft gebracht stap voor stap aan het waarmaken. Hij staat ook veel langs het bad, in samenwerking dan met voormalig zwemmer Louis Croenen. Er is daarnaast ook nog randbegeleiding: krachttrainers, kinesitherapeuten, een psycholoog. Echt wel gedisciplineerd. Er ligt een lijn achter één bepaald traject.”
Wekelijks train je ongeveer 32 uur, waarvan 20 uur in het water?
“Van maandag tot en met zaterdag in Antwerpen. Mijn kot is op vijf minuten van het zwembad en op vijf minuten van school. Ik ben dus niet veel meer in de club in Oostende. Op wedstrijden kan ik bijvoorbeeld wel nog altijd in overleg gaan met hoofdtrainer Brian Ryckeman.”
In Antwerpen is het zwemmen in combinatie met je studies?
“Aan de Karel de Grote Hogeschool doe ik de richting LO en Bewegingsrecreatie. Het is mijn tweede jaar waarin ik vijftig studiepunten opneem. Het is iets zwaarder, maar haalbaar. De basis in het zwemmen is er. Het is niet zo dat we daar meteen met allerlei specifieke zaken gebombardeerd worden. Het is echt een totaalpakket dat Faber op een lange termijn aan het creëren is. Ik voel mij daar wel goed bij. We doen veel wedstrijden. Het BK klein bad in november was het eerste waar ik naar uitkeek.”
Je behaalde daar zes medailles. Een unicum voor je?
“Die medailles zijn tof maar ik had het beter gewild. Ik had amper drie maanden gezwommen en het was moeilijk om op wedstrijdniveau te komen. Midden december waren we in Kopenhagen om aan de Deense kampioenschappen deel te nemen. Het verliep daar beter dan op het BK. Wedstrijd per wedstrijd maak ik progressie. Ik zit in een positieve curve om weer mijn vroegere niveau te behalen en er dan over te gaan. Ik ben blij dat ik daar weer met plezier mee kan omgaan.”
Conditioneel herken je bijvoorbeeld een groot verschil?
“Er zijn ook technische aspecten die ik alsmaar beter kan volhouden. Het is nu vooral belangrijk om individueel stappen te zetten, om mijn kansen voor de aflossing gaaf te houden. Dit jaar wil ik mij bijvoorbeeld kwalificeren voor het EK U23. Daar ben ik afhankelijk van mezelf en niet van anderen. Maar die aflossingen vormen altijd wel een plus. We zullen zien hoe alles verloopt.”
Hoe staan de plannen voor 2025?
“Het EK U23. De limieten daar liggen wat rond mijn besttijden van vorig jaar. Die ervaring neem ik er graag bij. Dat is in juni. Er volgt eind juli, begin augustus het WK in Singapore. Ook dat zou mooi zijn. Individueel kwalificeren lijkt mij moeilijk. Misschien met een aflossing.”
En de olympische droom, die blijft?
“Ik merkte richting Parijs dat het wel heel intensief is om te denken in vier jaar. Mij lijkt het nu goed om eerst het EK U23 te doen en dan stappen te zetten. Maar de Spelen, dat blijft iets wat ik graag zou doen. De volgende zijn in Los Angeles. Het zou tof zijn om er daar bij te zijn.” (ACK)
The post Lotte Vanhauwaert (20) is Oostendse Sportvrouw 2024: “Dit jaar wil ik deelnemen aan het EK U23 en WK in Singapore” is provided by KW.be.
