Op de Mercator met grafisch vormgever Kaat Flamey: “Ik ben sinds mijn jeugd al zot van mooie letters”

Kaat Flamey (56) was altijd al zot van mooie letters. Een passie die ze kan delen als grafisch vormgever voor culturele spelers als Mu.ZEE, Theater aan Zee en de Oostendse cultuurdienst en als ontwerper van typografische kaartjes en posters voor PostKaat, een moeder-dochterproject met haar dochter Marthe. “Natuurlijk doet het je iets als jouw affiche overal te zien is.”

Kaat groeide op in Ieper, maar leerde tijdens haar studies in Gent een Oostendenaar kennen. “Hij haalde me naar hier. Intussen woon ik 30 jaar aan de kust”, vertelt ze. “Eerst in Oostende, nu in Westende. Ik zie de zee bijna elke dag. Niet vanuit mijn huis, wel als ik een paar straten verder wandel. Soms maak ik een omweg om nog eens de zee te zien.”

Jouw hart ligt bij de zee, maar misschien nog meer bij grafiek.

“Ik ben altijd al zot geweest van mooie typografie op kaartjes, affiches en in boeken en van mooie beelden. Ik ging al naar de tekenschool van toen ik kon rondlopen en studeerde vanaf mijn 16de aan Sint-Lucas in Gent. Eerst artistieke humaniora, later grafiek. Na mijn studies grafische vormgeving werkte ik 20 jaar als art director in diverse communicatiebureaus.”

Met de opkomst van digitale dragers kreeg jouw vak toch een heel andere inhoud?

“Ja, en toch heb ik nog altijd graag een boek in handen en blijf ik schetsboekjes verzamelen. Ik denk niet dat drukwerk helemaal zal verdwijnen. Ik zie jonge mensen terugkeren naar papier. Mijn dochter bijvoorbeeld heeft weer een papieren agenda. Het is én-én, want natuurlijk loopt online communicatie veel sneller en ziet het budgettaire plaatje er heel anders uit. Maar ik blijf ook pleiten voor papieren communicatie.”

In Oostende ben je niet meer weg te denken als vormgever van de culturele sector.

“Dans, theater, muziek en beeldende kunst… hebben mij altijd geïnteresseerd. Als student ging ik veel naar voorstellingen en musea en ook toen ik naar Oostende kwam wonen. Gaandeweg leer je mensen kennen in het wereldje en ga je al eens iets voor hen ontwerpen. In 2008 ontwierp ik mijn eerste TAZ-affiche. Toen ik in 2011 zelfstandige werd, had ik meteen enkele culturele spelers als klant: Mu.ZEE, TAZ, de cultuurdienst… Die diversiteit vind ik leuk.”

Waarom?

“Het geeft vrijheid en je leert heel veel bij. In Mu.ZEE leer je kunstenaars kennen en via TAZ zie je heel wat voorstellingen. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ik probeer mezelf ook telkens weer te vernieuwen. Zo ook in het project PostKaat van mijn dochter Marthe en mezelf, een reeks kaartjes en posters met meestal een mooie zin uit een liedje, waar ik altijd weer een andere typografie voor zoek. Ik ontwerp de kaartjes, Marthe zet ze in de markt.”

Wat is er belangrijk aan een goede affiche?

“Het beeld moet je meenemen, triggeren. Het moet iets zijn waarvoor je op je stappen terugkeert om het beter te bekijken. Daarnaast moet de boodschap helder zijn: díé dag, dát uur, díé plaats. In een duidelijke, heldere typografie. Dat is voor elke klant hetzelfde, culturele sector of niet. Persoonlijk vind ik ogen ook heel belangrijk op een campagnebeeld, maar eigenlijk in alle aspecten van het leven. Mensen moeten je in de ogen kijken.”

Waar haal je je inspiratie?

“Overal, eigenlijk. Het is belangrijk om altijd te blijven kijken, alles kan je inspireren. Ik denk ook in beelden. Als mij de opdracht wordt uitgelegd, zie ik daar meestal direct iets bij. Ik schrijf en teken ook veel ideeën op in mijn schetsboek. Daar begint het dikwijls, voor ik mij aan de computer zet. Soms gebeurt het dat de muze niet komt. Maar dan kom ik meestal toch op een idee: ’s ochtends in bad, als ik over straat loop, naar een film kijk… Ik hou ook van mooie oude letters, daar kan ik uren naar kijken en naar zoeken. Soms vraagt de opdrachtgever me om nog eens verder te zoeken, maar dat hangt ook samen met de tijd die je krijgt. Ik ben niet snel tevreden, kan blijven zoeken naar het juiste beeld of hét juiste lettertype.”

Maar je ontwerpt niet alleen affiches en campagnebeelden?

“Het kan van alles zijn: logo’s, huisstijlen, boeken… En bij Mu.ZEE, een klant van vele jaren, ben ik vormgever van de communicatie rond een tentoonstelling, maar ook van het verhaal rond de expo in het museum. Dat gaat van wandteksten tot en met de titelkaartjes naast de kunstwerken. Ook de signalisatie in het museum is van mijn hand. Het is echt heel geestig voor mij om in dat museum rond te lopen.”

Je voelt je goed in deze job?

“Ik ben zo dankbaar en blij dat ik van mijn hobby mijn beroep kon maken. Ik omring me ook graag met mensen met een hoek af. (lacht) Ik vind het gewoon leuk om veel mensen te ontmoeten en veel verhalen te horen. Ook de samenwerking tussen de cultuurpartners vind ik tof. Je voelt dat de stad daar aandacht voor heeft.”

Geen zin om weer in Oostende te komen wonen?

“Mijn sociaal leven speelt zich in Oostende af en ik heb hier mijn vriendenkring. Maar ik ben zot van mijn huis in Westende en vind er een rustpunt. Ik zou mijn huis moeten kunnen verzetten… (lacht) Ik zie me met de tijd wel weer naar Oostende komen. Ik hou van dat rebelse kantje. Toen ik hier 30 jaar geleden aankwam, was er minder culturele activiteit, maar wel een broeierig uitgaansleven. Ik vond het hier nog meer rock-’n-roll dan in Gent.” (lacht)

Voor TAZ verzorg je naast het grafische nu ook pers en communicatie. Iets heel anders?

“Theater aan Zee zit in mijn hart en ken ik al heel lang. Toen ze mij vroegen om ook aan de pers en communicatie mee te werken, ben ik met plezier gesprongen. Ik doe nu voor het derde jaar op rij de communicatie. Toen ik enkel het grafische deed, stopte mijn werk als het festival begon. Nu ben ik ook tijdens TAZ heel actief. Alles lanceren op sociale media, op de website, journalisten wegwijs maken… Ik heb mezelf moeten heruitvinden, maar vind het fijn om te doen: altijd bijleren.”

Je denkt nog niet in stoppen.

“We hebben enthousiaste en getalenteerde vormgevers bij onze jonge bende van TAZ Youth. En het is nu al superleuk pingpongen met hen. Mettertijd geef ik graag de fakkel door, maar ik doe het nog altijd supergraag.”

Je bent dit jaar ook verantwoordelijk voor de pers voor het huiskamerfestival Chambres d’O op 25 en 26 januari.

“Dat is een mooie samenwerking tussen TAZ, kleinVerhaal, KAAP en De Grote Post. De inspiratie voor het programma kwam er dit jaar uit gesprekken met de bewoners en de programmatoren: Van wie is de wereld? Hoe maak je je eigen plekje in deze samenleving en wat maakt dat je je er thuis voelt? Deze vraag wordt aangeraakt in bijna elk project dat op Chambres d’O te zien is. De dagen zelf zal ik helpen waar nodig, maar ik hoop ook veel voorstellingen te kunnen meepikken.”

The post Op de Mercator met grafisch vormgever Kaat Flamey: “Ik ben sinds mijn jeugd al zot van mooie letters” is provided by KW.be.