Na een loopbaan van bijna veertig jaar bij de politie gaat commissaris Dominiek Vermont (62) met pensioen. Een opvolger is er nog niet, wel één kandidaat. Dominiek Vermont neemt afscheid met een dubbel gevoel. “Dat is hier mijn tweede thuis”, vertelt hij in het lokaal commissariaat in de Speldenstaat. “De gasten ga ik heel zeker missen. We hebben altijd goed samengewerkt. Ook met de stad. Maar de leeftijd is er om te stoppen.”
Dominiek groeide op in Dadizele en verhuisde dan naar Geluwe. Zijn beroepsloopbaan begon bij de KWB (Kristelijke WerknemersBeweging).
“Dat was in Roeselare”, blikt hij in een ver verleden terug. “Het ging om een BTK-project (Bijzonder Tijdelijk Kader, red). Ik ging met een projector naar de verschillende afdelingen om uitleg te geven over het behalen van het rijbewijs. Er waren daar ook ouders aanwezig die hun zoon of dochter als leerling-bestuurder gingen begeleiden en ik gaf hen tips op wat ze moesten letten. Ik was daar twee à drie jaar. Zo is de interesse voor verkeer gegroeid.”
“Bij de toen nog gemeentelijke politie in Wervik waren er op een bepaald moment twee plaatsen vrij. Ik ben samen met Dirk Degryse gestart. Met dank aan wijlen Tuur Merlevede (hij was veldwachter, red). Hij woonde ook in de Kleine Wervikstraat, kwam op een bepaalde dag aanbellen en vertelde over die vacatures. Robert Boxoen was toen commissaris. Het examen bestond uit sportproeven en een brief en opstel schrijven. Titel was ‘Een vliegtuig dat crashte in Zaventem’.” (lacht) “Dirk Decuypere zetelde toen in de jury. Die sportproeven waren onder meer in het zwembad Ter Leie en op het stadsdomein Oosthove. Dat ging toen van lopen op het jaagpad langs de Leie tot ver- en hoogspringen. Eerlijk, ik herinner me dat nog alsof het gisteren was.”
Geen respect meer
Door de jaren heen is er bij de politie heel veel veranderd. “Vroeger en nu, het is niet vergelijkbaar”, zegt Dominiek. “Het respect voor ons is weg. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld een dokter, pastoor of een leerkracht. Dat knaagt, heel zeker. Ik kan dat niet tegenhouden. Niemand eigenlijk. Natuurlijk zijn het niet allemaal mensen die geen respect tonen. Vroeger mocht je als politie nog eens wat zeggen. In het geval van een burenruzie bijvoorbeeld. We kunnen niet alles oplossen.”
Inbraken, diefstallen, gewapende overvallen, grote branden, dodelijke verkeersongevallen en nog zoveel meer.
In die veertig jaar heeft Dominiek heel veel meegemaakt. “Het plots overlijden van commissaris Ronald Verbeke blijft een zwarte bladzijde”, klinkt het. “Ik herinner me nog heel goed mijn allereerste actie op het terrein. Dat was ’s nachts een dodelijk verkeersongeval in de Ten Brielensesteenweg. Een auto belandde er tegen een vrachtwagen uit de andere richting. In die auto was de passagierster overleden. Ik was toen derde man en ging samen met wijlen Yves Mareel en wijlen Gino Roman ter plaatse.”
Politiehervorming
In 2001 was er de grote politiehervorming waarover veel te doen is geweest. “Is dat allemaal zo verbeterd, ik weet het niet”, zegt de commissaris. “Vroeger was er hier een brigade van de rijkswacht met een kader van 18 man, bij de gemeentelijke politie waren we toen ook met zoveel. We werkten tamelijk goed samen met de rijkswacht. Het is een feit dat er om samen te werken en informatie uit te wisselen een structuur nodig is.”
Het kader van de wijkinspecteurs is volzet, in steundienst evenwel nog niet. “Daar is een bezetting van twaalf agenten voorzien en zitten we nu aan negen”, zegt de commissaris. “In mei en oktober komt er nog iemand bij. Aan de politieschool in Zedelgem zijn ze bezig aan hun opleiding van een jaar. Het kader is nog niet volzet om het allemaal te kunnen doen. Om een voorbeeld te geven: verhoren van minderjarigen in aanwezigheid van een advocaat, daar kruipt veel tijd in. We kunnen dat tekort een klein beetje volhouden, maar het gaat niet om dat constant vol te houden.”
Dominiek is getrouwd met Christa Lecointere, jarenlang kleuterjuf in vrije basisschool De Graankorrel in Geluwe. Hij is de vader van twee zonen Gerrit (37, Menen) en Robbert (35, Melsbroek). “We gaan graag wandelen en fietsen”, klinkt het. “Ik zou graag ook een paar cursussen volgen. Natuurgids bijvoorbeeld. Mijn echtgenote doet vrijwilligerswerk in het woonzorgcentrum en dat zal ik misschien ook doen. Eerst wat afwachten.”
The post Politiecommissaris Dominiek Vermont (62) gaat op rust: “Met een dubbel gevoel” is provided by KW.be.
