Paaldansers willen dat hun sport opgenomen wordt in de competitie op de volgende Olympische Spelen in 2028. De Internationale Paaldans Sportfederatie (IPSF) is momenteel aan het onderhandelen met het Internationaal Olympisch Comité. Enkele West-Vlaamse paaldansers getuigen hoe intensief hun sport is en wat die erkenning kan betekenen.
Emma (25) geeft al twee jaar paaldansles: “Een medaille op de Olympische Spelen zou mooi zijn”
Emma geeft al twee jaar zelf paaldansles. © Tom Brinckman
Emma Van Belleghem (25) uit Kortrijk begon na twee jaar paaldansen zelf met lesgeven bij Polégance. “Ik was nieuwsgierig naar hoe vrouwen paaldansen in die speciale horecazaken, om het zo te zeggen. Mijn zus en ik hebben meer info opgezocht over paaldansen en toen we een reclame zagen voor lessen in Roeselare hebben we ons meteen ingeschreven. Het voelde voor mij onmiddellijk goed. Dus toen ze mij vroegen om les te geven, heb ik geen seconde getwijfeld. Dit is voor mij een droom.”
“Paaldansen is iets voor iedereen, ongeacht leeftijd of lichaamsbouw. Maar je kan het natuurlijk niet zomaar. Het is een total body workout en vraagt veel training. Soms moet je maandenlang oefenen op bepaalde technieken. Als het na zoveel keren uiteindelijk lukt bij mezelf of bij mijn leerlingen, geeft me dat veel voldoening.”
“Toen ze mij vroegen om zelf les te geven, heb ik geen seconde getwijfeld, dit is mijn droom”
Voor Emma is paaldansen een absolute topsport. “Je hebt natuurlijk twee soorten. Exotic is de meer sensuele dans op erg hoge hakken. Maar je hebt ook de meer sportieve kant met een routine en verschillende poses. Daar spat de energie van af. Zo’n routine moet je trainen van voor naar achter. Er worden al wedstrijden georganiseerd, maar officiële kampioenschappen zouden nog beter zijn. Als mensen onze sport kunnen zien op tv, zoals ik als klein meisje naar turnen zat te kijken, dan is de barrière al veel kleiner. Volgend jaar start ik met mijn eerste wedstrijden. Ooit een medaille op de Olympische Spelen? Dat zou mooi zijn.”
Tove (11) volgt samen met vriendinnetjes paaldansles: “Ik wil later even goed worden als mama”
Tove Synaeve uit Komen is elf jaar en volgt nu al paaldansles in de school van haar mama Jelke Delbecque (33) in Menen. Ze doet dat samen met zes vriendinnen. “Vroeger heb ik nog geturnd en gedanst, maar ik vind paaldansen wel het leukste, omdat het het meest sportief is. Het is ook leuk om andere vriendinnen te leren kennen.” (Lees verder onder de foto)
“Ik heb vroeger geturnd en gedanst, maar paaldansen vind ik toch het leukste”, zegt Tove (11). © Nadia Schelpe
Paaldansen is een intense sport, ook voor kinderen. “Ik noem het ‘polegym’, want het lijkt vooral op gymnastiek. Soms doet het pijn, bijvoorbeeld door die wrijving aan de benen. Daarom probeer ik de lessen voor kindjes speels aan te pakken”, vult mama Jelke aan, die zelf 9 à 12 uur per week paaldanst. “Zo klimmen we om ter hoogst in de paal en werken we samen in groepjes, waarbij ze elkaar bijvoorbeeld helpen omhoog duwen. Het is een sport, die goed is voor de motoriek, kracht en lenigheid van de kinderen. Over het algemeen gaan zij ook sneller vooruit dan volwassenen, want ze zijn van nature leniger, wegen minder en ze zien diezelfde gevaren niet. Vroeger heb ik zelf nog geturnd, maar als kind heb ik te veel blessures gehad. Nu kan ik die schokken bij het neerkomen niet meer verdragen. Bij paaldansen heb je dat niet, maar het is minstens even intens en uitdagend. Dit mag zeker een Olympische sport worden. Het zou helpen om het taboe te doorbreken en veel mensen te tonen hoe lastig dit is.”
“Over het algemeen gaan kinderen sneller vooruit dan volwassenen”
Dat het intens is bevestigt haar dochter: “Het is wel een beetje moeilijk en soms moet ik doorbijten. Ik vind het leukste om ondersteboven aan de paal te hangen. Sommige klasgenootjes denken er raar over, maar ze vinden het wel tof dat er iemand in de klas is die dat doet. Ze stellen me er ook veel vragen over. Nu zie ik hoe mama thuis veel oefent. Later wil ik even goed worden als zij en misschien doe ik dan ook wel mee aan wedstrijden.”
Delphine Foriez (55) en Pascal Decorte (56) zijn fan: “Als we foto’s tonen, zie je mensen hun ogen opengaan van verbazing”
Delphine en Pascal rolden anderhalf jaar geleden in het paaldansen. © Tom Brinckman
Delphine Foriez (55) en Pascal Decorte (56) uit Oudenburg rolden anderhalf jaar geleden in de sport via een kennis. “Ik wilde dat vroeger altijd al doen, maar dat was toen niet in de mode. Nu heb ik er mijn hart aan verloren”, getuigt Delphine. Paaldansen is populair, maar dan vooral bij vrouwen. Pascals aanwezigheid valt dan ook vlug op. “Wij doen in onze vrije tijd alles samen, dus ik heb niet getwijfeld om mee te gaan. Ik ben zelfstandige in renovatiewerk en maak vaak lange dagen, maar op maandag stop ik altijd om 16 uur stipt. Als mensen me dan vragen waarom, zeg ik heel eerlijk dat ik naar de paaldansles ga. De meeste mensen kijken dan even vreemd, maar als ik hen dan foto’s toon, zie je hun ogen opengaan van verbazing. Mijn werk is intensief, waardoor ik veel kracht heb in mijn bovenlichaam. Daardoor gaan bepaalde oefeningen voor mij gemakkelijk. Als ik dit dertig jaar geleden al had gedaan, zou het waarschijnlijk nog beter gaan.”
“Voor mij draait het niet om het sensuele, maar om de spierkracht en acrobatie”
“Onze leeftijd houdt ons zeker niet tegen. Integendeel, het motiveert ons”, vult Delphine aan. “Hoe ouder je wordt, hoe meer je vast begint te raken. Daarom willen wij in beweging blijven en onze kracht behouden. Paaldansen helpt daarbij. Ik voel dat ik spieren kweek en leniger word. Ook doorzettingsvermogen en concentratie zijn heel belangrijk. Je moet je volledig smijten en blijven proberen om een bepaalde move onder de knie te krijgen.” “Soms is dit wel buiten mijn comfortzone”, geeft Pascal toe. “Maar het is leuk. Voor mij draait het niet om het sensuele, maar om de acrobatie ervan. Paaldansen is sowieso een olympische sport, het zijn eigenlijk verticale turn-oefeningen zoals op de balk. Het kan ook gevaarlijk zijn, omdat je ondersteboven hangt op twee meter. Daarom helpen wij elkaar bij de oefeningen.”
“Knokken voor een eigen federatie”
Astmera Bilali, ook wel gekend als Jezzy (31) baat paaldansschool Polégance uit, met vestigingen in Kortrijk, Roeselare, Brugge en Assebroek. Ze geeft 15 uur les paaldansen per week en wil werk maken van een eigen federatie voor de sport. “Er hangt nog altijd een groot taboe rond paaldansen. We hopen dat te doorbreken als het een erkende olympische sport zou worden.” (Lees verder onder de foto)
De Internationale Federatie voor Paaldanssport (IPSF) is al een aantal jaar aan het onderhandelen om de sport op de lijst te krijgen. “Een van de voorwaarden voordat je je als sport kan aanmelden voor de Olympische Spelen is dat er wereldwijd 160 erkende federaties zijn. Nu begint dat eindelijk dichterbij te komen. Vandaar dat onze hoop groot is dat we kunnen deelnemen aan de volgende Spelen in Los Angeles in de VS. België heeft tot op vandaag nog altijd geen erkende federatie voor paaldansen. Zoiets vraagt namelijk veel onbetaald werk en er komen ook veel verantwoordelijkheden bij kijken. In de toekomst willen we daar zeker voor knokken.”
The post Paaldansers pleiten voor hun sport op de Olympische Spelen: “Dit zijn verticale turnoefeningen zoals op de balk” is provided by KW.be.
