Oervrijwilliger Luk Dombrecht (70) neemt sinds jaar en dag foto’s in Dranouter, een van ’s lands oudste festivals. Voor de viering van het gouden jubileum stelt Dranouter een fractie van zijn duizenden foto’s tentoon in het dorp. Ook Luk is er te zien. “Maar die beelden waren moeilijk te vinden, want zelf staat hij niet graag op foto.”
“In Dranouter nam ik mijn eerste foto’s eind de jaren 1970, dan was ik nog bezoeker van het festival”, vertelt Luk Dombrecht (70) uit Ieper. “Ik raakte geïnteresseerd in muziek door Bob Dylan en Woodstock. Mijn foto’s in Dranouter vielen in de smaak bij Alfred Den Ouden, medeoprichter van het festival, en ik mocht starten als vrijwillig medewerker: fotograaf, plus chauffeur, plus… jah, in die tijd deed je nog alles hé.”
Gratis
Luk groeide uit tot een van de oervrijwilligers van Festival Dranouter. “Ik ben intussen alleszins een van de oudste”, lacht Luk. “Op vandaag help ik met de opbouw en afbraak van het festival. Foto’s bleef ik doorheen de hele festivalgeschiedenis nemen. Was ik er nu als bezoeker of als vrijwilliger, foto’s nam ik altijd. Dat toestel is precies aan mijn hand vergroeid. Ik fotografeer niet alleen artiesten en optredens, maar ook het publiek en de sfeer op de festivalweide. Alle foto’s geef ik telkens af aan de festivalorganisatie. Gratis.”
“Luk neemt sinds jaar en dag foto’s van het festival. Zijn werk vult ongeveer de helft van ons fotoarchief”, zegt festivalmedewerkster Sofie Pauwels. Ze bekeek de voorbije maanden duizenden foto’s van Luk voor een nieuw boek en expo over het 50-jarig bestaan van het festival. Iedereen kan tot en met 9 september wandelen door de foto-expo, die langs een traject van een viertal kilometer is opgebouwd in en rond het dorp. “We hebben ook werk van andere fotografen opgenomen, maar ik denk dat de expo toch voor een zesde uit werk van Luk bestaat.”
Medelijden
“Mijn digitale foto’s had ze al grotendeels, maar voor de expo heb ik ook nog eens meer dan tweeduizend analoge zwart-witfoto’s overhandigd”, vertelt Luk. “Die zijn allemaal ingescand en er werd een selectie gemaakt. Een enorm karwei, ik had dikwijls medelijden met Sofie. Voor mij werd het een verrassing welke foto’s zouden gebruikt worden en waar.”
Op een paar foto’s is ook de fotograaf zelf te zien: een recent beeld met het vergroeide toestel aan de hand en een oud beeld met meer haargroei op het hoofd. De portretten zitten verstopt in het Eeuwenhout, een bos bij de campingweide. “Ze zijn zeldzaam en moeilijk te vinden, want Luk staat zelf niet graag op foto”, aldus Sofie. “Gelukkig probeerde onze andere huisfotograaf, Laurens Charlet, hem vast te leggen wanneer het kon. We hebben ze bewust opgenomen, zowel in de expo als het fotoboek. Het is onze manier om merci te zeggen voor z’n jarenlange inzet.”
Festivalfamilie
“Waarom ik het doe? Omdat ik het graag doe”, stelt Luk. “Het festival bracht me in contact met tal van muzikanten, hun muziek, de typische sfeer en heel wat festivalmedewerkers die ik intussen als mijn familie beschouw.” In Dranouter mag Luk dan wel de hoofdleverancier zijn van het fotoarchief, zelf houdt hij amper foto’s bij. Behalve één. “Ze hangt hier uit”, wijst Luk in zijn huis in Ieper. “De zangeres van ZAZ, toen ze zich in de zomer van 2022 een weg baande door het publiek richting hoofdpodium. Ze verdrinkt als het ware in de mensenmassa. Als ik andere foto’s wil terugzien uit de voorbije decennia, dan trek ik wel naar Dranouter. Ja, ik ben een atypische fotograaf, maar ik ben een beetje tegendraads in alles hoor.” (TP)
The post Luk (70) miste amper een festival, nam er duizenden foto’s en is nu zelf te zien in Dranouter: “Onze manier om merci te zeggen” is provided by KW.be.
