Als iemand begrijpt wat de ouders van de kleine Delano (1) doormaken, dan is het Melissa Naeyaert (37) uit Ichtegem. De jongen verdronk nadat hij in een zwembadje in de tuin klauterde. Bijna dag op dag tien jaar geleden verloor Melissa haar dochtertje Merel (3) op een haast identieke manier. “Mijn hart zal nooit meer helemaal helen.”
Het tragische ongeval deed zich zaterdag voor in Zandvoorde bij Oostende. De kleine Delano, 1 jaar en 11 maanden jong, ontsnapte even aan de aandacht van zijn mama Toscina Verbruggen. “De hond was net buiten geweest en had de achterdeur opengesprongen. Zo moet Delano buiten geglipt zijn, samen met zijn oudere broertje”, zegt Toscina. Delano klauterde over de rand van het zwembadje in de tuin en belandde in het water. Zijn broertje sloeg even later alarm. Buren probeerden het jongetje nog te reanimeren, maar de peuter had te lang in het water gelegen en bleek hersendood.
Maandag moesten Toscina en haar partner Joshua in het ziekenhuis de pijnlijke beslissing nemen om hun oogappel te laten gaan. “Delano was een echt lachebekje. Een gelukkig mannetje dat genoot van alles. Dit is verschrikkelijk, we gaan hem enorm missen”, klinkt het.
Speelhuisje
“Toen ik het verhaal van Delano hoorde, begon de hele film van tien jaar geleden zich weer af te spelen”, zegt Melissa Naeyaert (37) uit Ichtegem. Op 30 juni 2014, bijna dag op dag tien jaar voor de dood van Delano, verloor zij haar dochtertje Merel (3). “Merel en ik zaten in de zetel naar Bumba te kijken, haar favoriete programma. Ik lag met mijn hoofd op haar schoot, zij streelde door mijn haar. Ons rustmomentje van de dag”, herinnert Melissa zich.
“Vreselijk dat die mensen nu ook dat immense verdriet moeten voelen”
Nadat ze heel kort naar buiten ging en een praatje sloeg met de buurvrouw, bleek Merel niet meer in de zetel te zitten. “Ik zocht haar overal en keek ook buiten in haar speelhuisje. Toen ik me omdraaide, zag ik haar liggen. In de visvijver, met haar hoofdje omhoog. Ik heb de hele buurt bij elkaar getierd, de buren kwamen helpen maar het was al te laat. Toen ik de MUG-arts tegen een buurvrouw die Mereltje probeerde te reanimeren, hoorde zeggen dat ze alles had gedaan wat ze kon, wist ik dat het te laat was”, vertelt Melissa.
Vier Dafalgans
Als geen ander weet ze wat Toscina Verbruggen en haar partner nu meemaken. “Vreselijk is het dat zij nu ook dat immense verdriet moeten voelen. Een schuldgevoel ook. Je wenst het je ergste vijand niet toe. Ik kan die mensen alleen maar de raad geven om de tijd te nemen om te rouwen op hun eigen manier. Doe het zoals het voor jou goed voelt. Probeer zoveel mogelijk bij je kindje te blijven. Bij mij is het pas na de begrafenis dat het besef echt gekomen is dat Mereltje weg was, voor altijd. Het is een verdriet dat nooit meer weg gaat. Mijn hart zal nooit meer helemaal helen. Zondag, toen het exact tien jaar geleden was, heb ik vier Dafalgans moeten nemen. Mijn lijf deed overal pijn. Veel mensen begrijpen ook niet wat je doormaakt. Zo kreeg ik bijvoorbeeld commentaar op het feit dat ik lange tijd afwezig bleef van het werk. Maar in het begin ben je zodanig van de kaart dat je amper besef hebt van tijd. Daarom: neem je tijd en omring je alleen met mensen die je oprecht steunen”, zegt Melissa.
Klein boeleke
En toch. Toch priemt er tien jaar na de feiten af en toe een straaltje zon door het dikke wolkenpak. “Dankzij mijn partner Matthias, mijn zoon Milan (17), mijn dochter Louise (6) en ons klein boeleke Mathiz van zestien maanden. Al is loslaten nog altijd iets waar ik elke dag moet aan werken. Toen Louise begon te zwemmen, deed ik haar een reddingsvest én zwembandjes om. En dan nog zwom ik erachter. Overbezorgd was ik, zeker tot ze drie jaar was, de leeftijd waarop Mereltje gestorven is. Ik heb nog altijd mijn verdriet en dat mag er ook zijn. Een dag niet oké, is ook oké. Op de school waar ik werk, vinden we het ook belangrijk om die boodschap aan de leerlingen mee te geven. Een van die leerlingen is een kindje dat ook bij Mereltje in de crèche zat. Ondertussen is dat een flinke puber. Dan denk ik: zou Merel hier ook tussen gelopen hebben?”
The post Verdrinkingsdood van Delano roept nare herinneringen op bij Melissa: “Het verdriet om Mereltje gaat nooit meer weg” is provided by KW.be.
