Van het brandglas tot de biechtstoel: wie dat wenst, krijgt een stukje kerk van de Brandhoek mee naar huis. Maar de Brandhazen, de bewoners van het gehucht, krijgen voorrang. Zij namen zondag massaal afscheid van hun kerk die straks tegen de vlakte gaat.
In de Brandhoek, een gehucht tussen Westhoeksteden Ieper en Poperinge, wordt al twaalf jaar geen mis meer gehouden in de kerk. Zondag vond er nog één ‘viering’ plaats, om afscheid te nemen van het gebouw dat binnenkort onder de sloophamer verdwijnt.
“Bedankt om met zovelen aanwezig te zijn”, speechte Johan Lamoot, voorzitter van de kerkfabriek. “We delen eenzelfde gevoel: spijt dat onze kerk verdwijnt. Er heerst misschien zelfs ook een beetje een gevoel van boosheid, maar laat die boosheid vooral plaatsmaken voor begrip. Want we hebben met alle verantwoordelijken voor dit kerkgebouw een oplossing proberen te vinden. Rationeel denken op lange termijn, heet dit.”
Leefbaarheid
“We kunnen nu pessimistisch zijn, maar we kunnen ook helpen de toekomst van de Brandhoek veiligstellen. En daarvoor hebben we elkaar nodig”, aldus Lamoot. “Wanneer winkels sluiten zonder opvolging, wanneer internet het haalt van de plaatselijke dienstverlening dan moeten we ons allemaal zorgen maken om de leefbaarheid van een dorp. Onze kerkgemeenschappen gaan nu op in federaties waar enkele priesters instaan voor, jawel, tientallen kerken. Dit hadden we nooit kunnen denken. Toch ben ik ervan overtuigd dat onze gemeenschap leeft, moet leven. En de Brandhoek kan dat. Hier is een kermiscomité dat op tijd en stond mensen samenbrengt.”
Na de afscheidsviering hield dat comité een receptie aan de kerk. “Na de sloop krijgen wij ruimte om onze tent te zetten op wat de eerste ‘markt’ wordt van de Brandhoek. Deze locatie zal een gezellig ontmoetingsplein zijn voor onze jaarlijkse kermis”, zegt Jeroen Bossaert, voorzitter van feestcomité Brandhoek. “Behalve de kermis zullen we hier nog tal van andere activiteiten organiseren. Zoals onze jaarlijkse Hesp aan ’t Spit, die we binnen twee weken houden in de loods van Transagro Bouton. Na de sloop van de kerk kan dit op het nieuwe plein.”
Leistenen
De Brandhazen mogen een stukje van hun kerk meenemen. “Onlangs nam de dakwerker een aantal leistenen van de kerktoren om ze nu te verdelen. ?Ik neem zeker één mee”, aldus Jeroen. “Ik woon 45 jaar op de Brandhoek en beschouw zo’n leisteen als een mooi aandenken. Waar ik hem zal bewaren? Wellicht op de slaapkamer, maar het hangt ervan af wat mijn vrouw daarover zegt.”
Ook de inboedel van de kerk wordt zoveel mogelijk verdeeld onder de lokale gemeenschap. Daar waakt Lena Boeraeve over, als lid van de kerkfabriek. “Bepaalde beelden gaan naar de hoofdkerk in de nabije Ieperse deelgemeente Vlamertinge, de kerststal en het Lourdesbeeld verhuizen naar de lokale basisschool, en het feestcomité krijgt de muziekinstallatie en micro’s”, somt Lena op.
Klok blijft
“Er is interesse van individuen voor de glasramen, het altaar en de biechtstoel, op voorwaarde dat we ze later niet zien opduiken in een online zoekertje of op een rommelmarkt. We geven de stukken van onze kerk niet kosteloos weg, zodat anderen daar geld aan zouden verdienen. Als er meerdere aanvragen zijn voor hetzelfde stuk, dan geven we voorrang aan mensen uit de Brandhoek. We proberen zoveel mogelijk erfgoed in de streek te houden.”
“En ik heb ook goed nieuws”, verraste Lamoot in zijn afscheidsspeech. “De klok die in de toren hangt, blijft op de Brandhoek. Uit erkentelijkheid zal de firma Valcke een constructie voorzien, waarbij de klok een mooie plaats krijgt op het toekomstig recreatieterrein. Een stille getuige, maar de klok zal nog af en toe kunnen weergalmen. Al was het maar om wat leven in de brouwerij te krijgen als er gefeest wordt. Zo blijven we een identiteit, tussen Poperinge en Ieper, om fier op te zijn.”
(TP)
The post Emotioneel afscheid van kerk die tegen de vlakte gaat in Vlamertinge: “Maar de mensen mogen nog een stukje meenemen” is provided by KW.be.
