Lien Vansteenbrugge vertelt over haar leven in Tielt.
De deadline voor dit streepje krant nadert, en ik heb nog steeds geen idee hoe ik het ga vullen. Vreemd, want de onderwerpen liggen dezer dagen werkelijk voor het rapen.
Zo kijk ik bij mijn dagelijkse ochtendwandeling in de tuin met lede ogen toe hoe de bladeren van de zonnebloemen steeds grotere slakkenbijtgaten vertonen, alle koffiegruis ten spijt. Ik begin zo stilaan te overwegen toch een bierval voor de slijmerige boosdoeners te plaatsen. De beestjes gedijen uitzonderlijk goed dit jaar, met dank aan het kapotte weerpatroon.
“Ik overweeg een bierval te plaatsen”
Nog zoiets waar heel Vlaanderen van in de ban is, en terecht. Je zal maar een communiefeest of opendeurdag gepland hebben. Die zijn nu eenmaal een pak minder leuk en aantrekkelijk als de zon niet van de partij is en je een hele dag de wolken in de gaten moet houden om op tijd met het hele buffet naar binnen te hollen of je gasten van extra truien en regenjassen te voorzien. De middenstand kreunt, zomercollecties vergaren stof, de terrassen blijven leeg en het vitamine D-tekort neemt ongeziene proporties aan onder de Vlaamse bevolking.
Maar! Zondag mogen we met zijn allen beslissen wie we het meest in staat achten het veranderend klimaat en slakkenplagen aan te pakken, hoewel het thema volledig lijkt te zijn ondergesneeuwd onder het gekibbel en getouwtrek van onze huidige en toekomstige gezagsdragers. Mijn vertrouwen slinkt sneller dan de gemiddelde gletsjer, en dat zegt veel. Misschien stem ik zondag wel gewoon op mijn schitterende vader, want daar kan ik tenminste nog op bouwen.
The post Keuzestress is provided by KW.be.
