Met slechts twee ministers was onze provincie niet meteen rijkelijk bedeeld in de voorbije legislatuur. En opvallend: geen enkele van die twee eindigde met het mandaat dat hij of zij gekregen had. Hilde Crevits switchte van Landbouw naar Welzijn, Vincent Van Quickenborne trad af als minister van Justitie. Een terugblik.
Hilde Crevits (CD&V)
Een paar keer gekraakt, maar nooit geplooid
De 56-jarige Torhoutse moest halfweg de legislatuur overnemen van partijgenoot Wouter Beke, die eerst struikelde over het dossier van de malaise in de woonzorgcentra en uiteindelijk finaal ten val kwam tijdens de crisis over de kinderopvang.
Enter Hilde Crevits, die bij de vorige verkiezingen een monsterscore van 130.912 stemmen haalde en ondertussen al twintig jaar in het Vlaams parlement zetelt. Bij de regeringsvorming had ze toenmalig CD&V-voorzitter Beke nochtans gesmeekt om Welzijn niet te krijgen, uiteindelijk landde het felgeplaagde departement toch in haar schoot. En het moet gezegd: Crevits stroopte Van Tigchelt-gewijs de mouwen op en maakte er werk van.
Strengere financiële regels voor de woonzorgcentra, een verdubbeling van het budget voor de kinderopvang, minder kinderen per begeleider, meer loon voor (sommige van) die begeleiders en een vlottere uitkering van het budget voor de mensen met de zwaarste handicap. Een mooi palmares, maar daar betaalde Crevits op persoonlijk vlak ook wel een prijs voor. Tijdens de begrotingsonderhandelingen in september 2022 werd de Welzijn-minister plots onwel en moest ze op doktersbevel zeven weken uitrusten.
Zeker voor het West-Vlaams kiespubliek kreeg CD&V in de Vlaamse regering enkele moeilijke dossiers te slikken. Ventilus, waarbij CD&V-burgemeesters massaal protest aantekenden, was een eerste hoge horde waar de christendemocraten over moesten. Dat de gecontesteerde hoogspanningslijn net in het Torhout van Hilde Crevits ondergronds zou gaan, deed wenkbrauwen fronsen.
Ook het stikstofdossier – dat ei zo na de regering van minister-president Jan Jambon ten val bracht – was voor CD&V een heikele onderneming. De immer minzame Crevits kon het in maart vorig jaar dan ook niet langer aanzien hoe haar partij ‘tegen de muur gekwakt werd’ door coalitiepartners N-VA en Open VLD, zoals ze het zelf verwoordde. Het was atypisch voor Crevits dat ze zich in zulke felle bewoordingen uitsprak.
Nochtans durft Crevits wel de spierballen te laten rollen, als ze dat nodig vindt. Zeker binnen haar eigen partij. Zelfs toen ze verplicht platte rust moest nemen, keerde ze één avond terug naar de onderhandelingstafel over de begroting. CD&V-voorzitter Sammy Mahdi blokkeerde die gesprekken dagenlang. Maar Hilde kwam, sprak en overwon. En kroop terug in haar bed.
Vincent Van Quickenborne (Open VLD)
Mooi werk, overschaduwd door incidenten
Quickie: you love him or you hate him. Over geen enkele andere West-Vlaamse toppoliticus zijn de meningen zo verdeeld als over liberaal boegbeeld Vincent Van Quickenborne (50) uit Kortrijk. Zelfs de zilverrug van Middelkerke roept bij kiezers minder aversie/idolatrie (schrappen wat niet past) op dan Van Quickenborne. Het parcours van Van Quickenborne in de aftredende regering-De Croo is dan ook dubbel. Zijn verwezenlijkingen zet hij graag zelf op alle mogelijke sociale media-kanalen in de verf.
Er zijn er dan ook wel wat. Van Quickenborne kan uitpakken met de quasi verdubbeling van het aantal mensen bij de Staatsveiligheid, de investeringen in de digitalisering van Justitie, het terughalen van Olivier Vandecasteele uit zijn isoleercel in Iran, het opschroeven van de strijd tegen de georganiseerde drugscriminaliteit met onder meer de aanstelling van een nationaal drugscommissaris en het sluiten van uitleveringsverdragen met de Verenigde Arabische Emiraten. Grootste revolutie: een nieuw strafwetboek. Dat daders van seksuele misdrijven harder aangepakt kunnen worden, kan op brede maatschappelijke consensus rekenen.
De beslissing om ook straffen onder de drie jaar terug uit te voeren, keerde dan weer als een boomerang in het gezicht terug. De etterende puist die de jarenlange overbevolking in onze gevangenissen is, spatte opnieuw in alle hevigheid open toen bleek dat een gevangene in Antwerpen dagenlang gefolterd kon worden zonder dat iemand dit opmerkte. Van Quickenbornes gedroomde oplossing voor de overbevolking – de befaamde detentiehuizen – zijn er nog niet.
Nog lang niet, de teller staat op twee: Vorst en Quickie’s eigen Kortrijk. Daar is hij sinds oktober vorig jaar opnieuw burgemeester. Van Quickenborne trad af als minister van Justitie in de nasleep van de terreuraanslag op 16 oktober in Brussel. Een Tunesisch uitleveringsverzoek naar de dader had in het Brussels parket stof liggen vergaren. Een cruciale fout van Justitie, oordeelde Van Quickenborne.
Wat bij vele kiezers wellicht is blijven hangen, zijn de vele incidenten. Van Quickenborne die op een vergadering van het kernkabinet bijna slaags raakte met collega-minister Frank Vandenbroucke (Vooruit), Van Quickenborne die ‘luchtgitaar’ speelde na zijn verjaardagsfeest waarop enkele gasten tegen een lege politiecombi plasten, Van Quickenborne die de zelf opgelegd coronaregels aan zijn laars lapte op een afterparty van Kamping Kitsch.
Vriend en vijand zijn het erover eens dat er op Justitie de voorbije jaren wel één en ander in beweging is gebracht, maar de vele incidenten geven diezelfde vriend en vijand ook de nodige munitie om dat werk aan flarden te schieten.
The post Het parcours van Crevits en Van Quickenborne: Hoge pieken, diepe dalen is provided by KW.be.
