Eind deze maand opent in wzc Deken Darras een bijzondere expo, met ruim 200 potloodtekeningen van Achiel Van De Velde. Het is de allereerste keer dat Achiel (82), die al bijna 10 jaar in residentie Ampe woont, zijn werk tentoon stelt. Dat hij talent heeft, is onmiskenbaar, al is het tekenen altijd bij een hobby gebleven. “In het lager kon ik zelfs beter tekenen dan de meester”, vertelt hij. “Tekenen is mijn lang leven.”
De overgrote meerderheid van de tekeningen maakte Achiel in de laatste vier jaar. “In 2020 ben ik gevallen op mijn schouder, waarna ik zes weken moest revalideren. Om iets om handen te hebben heb ik een oude hobby van me weer opgepikt”, vertelt Achiel. “Ik ben al langer een kunstliefhebber, maar sindsdien teken ik zelf elke dag. Als ik een potlood in mijn handen heb, maakt me dat gelukkig. Alles begint met één enkel lijntje. En dan komt al de rest er haast vanzelf uit. Mijn gom heb ik haast nooit nodig. Tekenlessen? Die heb ik nooit gevolgd, al was ik in het lager wel altijd de eerste van de klas voor tekenen. Ik kon beter tekenen dan de meester. Nochtans waren mijn ouders niet creatief. Mijn peter wel. Hij was patroontekenaar in wat wellicht de beste schoenfabriek van België was, destijds in Izegem. Ik zat nog in de bewaarschool toen ik mijn peter zag hoe ik een kopje natekende die op tafel stond. Hij vertelde me dat ik talent had.”
Elke dag zit Achiel minstens drie uur aan zijn keukentafel te tekenen. Dat doet hij aan de hand van foto’s die hij uit tijdschriften knipt. Het gaat om portretten van – veelal vrouwelijke – wereldsterren zoals Angelina Jolie, Grace Kelly, Jennifer Aniston of Gina Lollobrigida, maar ook bekende Vlamingen zoals Marijn Devalck of Charlotte De Bruyne tekende Achiel. Meteen zijn ze te herkennen. In zijn kast ligt een indrukwekkende stapel met allerhande tekeningen. Minstens duizend. Tweehonderd daarvan, inclusief 31 tekeningen die hij maakte van zijn medebewoners van Residentie Ampe, krijgen straks een plaatsje aan de wanden van het rusthuis.
Geen fan van abstract
“Ik geniet van schoonheid”, gaat hij verder. “Schoonheid in mensen. Maar ook in dingen. Lang niet al mijn tekeningen zijn portretten. Maar met abstracte kunst moet je bij mij niet afkomen. Ik snap niet wat er daar mooi aan is. Ik vermoed dat abstracte kunstenaars meer tijd steken in het bedenken van een vergezochte titel dan in het werk zelf. Dat de mensen zulke lelijke dingen toch in huis halen en bovendien ook nog bereid zijn om daarvoor te betalen, dat ga ik nooit begrijpen.”
“De dag dat ik niet meer kan tekenen heeft het leven voor mij geen zin meer”
In zijn jongere jaren tekende Achiel echter weinig tot niet. Hij runde samen met zijn vader een zelfstandige kolenhandel en ruimdienst in Tielt. Hij is nooit getrouwd en heeft geen kinderen. “Miljoenen kolen hebben we geschept en overal zijn we geweest. Voor tekenen was er geen tijd. Op mijn 47ste, toen ik aan de slag ging bij een hovenier, ben ik weer beginnen tekenen, al is dat na een paar jaar weer gestopt. Toen de hovenier mijn tekeningen zag, zei hij me meteen dat ik iets had moeten doen met dat talent. Of ik er spijt van heb dat ik nooit naar pakweg Sint-Lucas gegaan ben? Tja. Het waren andere tijden.”
Zicht
Achiel heeft een vaste hand, maar zijn benen en vooral zijn ogen zijn niet meer zo sterk als vroeger. Daar heeft hij het moeilijk mee. “Ik heb een ontsteking gehad op mijn linkeroog en zit met cataract. Links kan ik eigenlijk alleen nog licht en donker onderscheiden. Dat was een flinke klap. Na die ontsteking heb ik zelfs zes weken niet getekend, uit angst dat het me niet meer zou lukken. Maar uiteindelijk heb ik toch de draad weer opgepikt. En het lukt me nog steeds. Daar ben ik blij om, want op de dag dat het me niet meer lukt om te tekenen, heeft het leven voor mij geen zin meer.”
Nog nooit heeft Achiel een werk verkocht. En dat wil hij ook niet. “Ik denk dat ik ondertussen toch al zowat 150 tekeningen weggegeven heb. Zo maakte ik onder meer portretten van dierbaren voor mensen die me dat vroegen. Al een paar keer kreeg ik dan de vraag of ze te koop zijn, maar geld hoef ik niet. Een pintje bier of twee is genoeg.” (SV)
De gratis tentoonstelling ‘Lijnen van verbeelding: potloodkunst door Achiel’ is vanaf 30 april tot en met 12 mei te bewonderen in wzc Deken Darras.
The post “De prijs? Een pintje of twee”: Deken Darras in Tielt exposeert werken van Achiel Van De Velde (82) is provided by KW.be.
