Ronny Verbrugghe en zijn echtgenote Christine Maeseele hebben iets met Rwanda. Christine maakte in 2001 een inleefreis naar het land en een jaar later trok ze er met haar man naar toe. In juli vertrekken ze opnieuw met hulpgoederen en om ginder de handen uit de mouwen te steken.
Christine Maeseele (66) en Ronny Verbrugghe (67) zijn een diakenkoppel en werken sedert 2019 voor De Bremstruik in Roeselare. Ze zijn ook actief in het Mannahuis en in de pastorale eenheid ‘Kerk in Roeselare’. Enige tijd geleden verhuisden ze van Ardooie naar Roeselare in een appartement in Ter Reigerie.
Christine maakte in 2001 met Wereldsolidariteit een inleefreis naar Rwanda. Ze bezocht daar met twaalf medereizigers projecten in heel Rwanda. Die projecten waren meestal opgezet in de brousse bij de allerarmsten en werden gesteund door de Chiro, Femma, KWB en KAJ. “Wij logeerden zelf bij de paters, maar zetten ons daar ter plaatse in om die projecten te ondersteunen”, vertelt Christine. “Het doel van die inleefreis was om bij onze terugkeer de bevolking hier bewust te maken van de menselijke problematiek in Rwanda. We deden dat door voordrachten in scholen en voor verenigingen te geven. De projecten en de Rwandese mensen in nood lieten me niet meer los. Een jaar later zijn mijn man Ronny en ik opnieuw naar Rwanda afgereisd en we doen dat nu steeds om de twee jaar. We steunen die eerste projecten nog altijd en hebben ondertussen ook al andere kleinschalige maar nuttige projecten voor de bevolking in de brousse op het getouw gezet.”
Bittere armoede
“Kigali is een mooie, propere en moderne stad en daar is de nood niet zo hoog als in de brousse”, neemt Ronny over. “De plaatsen waar wij hulp bieden, zijn soms plekken waar de bevolking in mensonwaardige omstandigheden woont en waar bittere armoede is. Wij maken geen deel uit van een grote organisatie. Het is ons wel al gevraagd, hoor! Of we niet onder de koepel van een grote ontwikkelingsorganisatie willen komen. Maar de allereerste vraag die dan komt, is om onze financiën over te hevelen. In ruil krijgen we dan een zetel in de Raad van Bestuur. Maar we hebben thuis zetels genoeg (lacht). Neen, we blijven volledig zelfstandig en kleinschalig opereren. Zo zijn we 100 procent zeker dat iedere euro terecht komt bij de mensen die het nodig hebben.”
“De projecten die we steunen zijn zeer divers”, zegt Christine. “Zo betalen we het schoolgeld voor 40 straatkinderen in een lagere school in Mwendo en hebben we voor ieder kind daar een paar schoenen gekocht. De meeste kinderen moeten meer dan vijf kilometer lopen vooraleer ze op school aankomen. Daarnaast hebben we ook voor schoolbanken en pedagogisch materiaal gezorgd. En nu eind juni nemen we een hele valies met oude voetbaltruitjes mee naar die school.”
“Wij betalen onze reis en ons verblijf tot de laatste eurocent zelf”
“We helpen ook een dispensarium in Kamonyi. In dit kleine ziekenhuis zonder dokters werd een waterreservoir met waterzuivering aangelegd, kwamen er muskietennetten boven de bedden en kochten we ook matrassen. De vrouwen bevielen er vroeger van hun baby op een bed met enkel springveren. Stel je voor!”
“In Nyamirambo proberen we een heel arme bevolkingsgroep een beter leven te geven. Die mensen hebben geen werk, geen deftig huis, geen gezondheidszorg en zijn vaak de uitgestotenen van de maatschappij. Wij geven geld aan een sociale assistente die dan basisproducten zoals voeding en zeep koopt voor die mensen.”
“In Ruhengeri ondersteunen we een Rwandees chiroproject. We hebben 630 geiten aangekocht waardoor veel families melk en vlees hebben en zelfs geiten kunnen kweken.”
Geen subsidies
“Tenslotte is er nog het project ‘Chez Marraine’ dat opgestart is door een prof voedingsleer van Leuven die met pensioen is. Het project noemt zo naar zijn overleden echtgenote Claudine. Bij Chez Marraine worden weeskinderen en vondelingen opgevangen en de prof zelf trekt door Rwanda om de lokale bevolking voedingsadvies te geven om de kindersterfte naar beneden te halen.”
“Christine en ik coördineren alle acties vanuit België”, aldus Ronny. “We zijn er de laatste jaren gelukkig ferm op vooruit gegaan met Whatsapp en goede internetverbindingen. En om de twee jaar reizen we naar Rwanda om alle projecten te evalueren. Dan nemen we hulpgoederen mee en kunnen we ook financieel ondersteunen. Ieder jaar verkopen we vanaf eind november klaaskoeken en in het jaar dat we naar Rwanda afreizen, organiseren we ook een BBQ. Wij houden niets van de financiële middelen die we krijgen voor ons: niets om onze vliegreis te betalen, niets voor ons verblijf en niets voor onze maaltijden. We betalen alles zelf en zorgen ervoor dat iedere eurocent ter plaatse ten goede komt van de mensen die we ondersteunen. We krijgen ook geen subsidies en dat is misschien het nadeel om een kleine en zelfstandige hulpgroep te zijn. Het enige voordeel dat we hebben, is dat we De Ark in Ardooie aan het verenigingentarief krijgen voor onze BBQ.”
De BBQ ten voordele van Rwanda vindt plaats op zaterdag 11 mei om 19 uur in De Ark in Ardooie. Volwassenen betalen 20 euro en kinderen 12 euro. Inschrijven en betalen kan bij Ronny en Christine door over te schrijven op de Rwandarekening ‘Rwanda laat ons nooit meer los’ BE62 9731 1865 3161 met vermelding van naam en BBQ.
The post Ronny en Christine vertrekken begin juli opnieuw naar Rwanda: “Iedere euro komt goed terecht” is provided by KW.be.
