Het klooster van Gits wordt straks afgebroken, maar kreeg dankzij de Kultuurvereniging een mooi afscheid. De kunsthappening Non. Stop. Kunst., die er twee weekends op rij liep, was namelijk een absoluut schot in de roos. Ruim duizend bezoekers bewonderden de kunstinstallaties en kwamen een laatste groet brengen aan het iconische gebouw.
In de loop van mei gaat het oude moederklooster van de zusters van de Heilige Vincentius a paolo tegen de vlakte, om op termijn plaats te ruimen voor een nieuwe school en een nieuw openbaar park. De laatste tien zusters die er tot voor kort nog verbleven, verhuisden vorige maand naar een nieuwbouw achteraan op hetzelfde kloosterdomein. De Vlaamse Kultuurvereniging van Gits besloot om, in overleg met de zusters, het klooster in te schakelen voor een kunsthappening. Veertig kunstenaars kregen elk een kamertje in het enorme gebouw toegewezen, die ze onder handen mochten nemen. Die kunst werd gekoppeld aan optredens, workshops en een expo over 200 jaar klooster van de heemkring.
Meer dan duizend bezoekers
“Exacte cijfers heb ik niet, maar ik schat dat we over de twee weekends heen toch vlot boven de duizend bezoekers zitten”, zegt een tevreden Patrick Vande Vyvere van de Kultuurvereniging. “Veel mensen komen uiteraard in de eerste plaats voor het klooster en zien de kunst eerder als een extraatje, maar zowel de kunstenaars als de bezoekers zijn vol lof over het project. We hebben hier veel Gitsenaars gezien, maar ook veel mensen die uitgeweken zijn naar andere gemeenten en speciaal voor het klooster nog eens terug zijn gekomen. Toen zuster Godelieve, die toch al een eind in de tachtig moet zijn, hier zaterdag binnen kwam, was het bijna alsof ze een BV was”, lacht Patrick. “Ze staat alvast op heel veel selfies.”
“Het zicht zal nooit meer hetzelfde zijn als het straks gesloopt is”, zegt Davy Defevere. Zijn ouderlijk huis ligt net naast het kloosterdomein. “Toen we als kind buiten speelden konden we de nonnetjes zien zitten aan het raam. Dit is echter de eerste keer dat ik in het gebouw zelf kom. Met school gingen we af en toe naar de kloosterkapel en toen ik misdienaar was moest ik hier ooit eens hosties komen ophalen. Maar dan moest ik wachten in de inkomhal. Het klooster zelf was verboden terrein. Of ik het jammer vind dat het gesloopt wordt? Ergens wel. Maar anderzijds is het ook wel een feit dat het gebouw zichtbaar versleten is, niet?”
Einde van tijdperk
“We staan op een grens tussen oud en nieuw”, verwoordt Martine Vandewaetere het. “Door het raam zie je de nieuwbouw van de zusters, terwijl we hier in een gebouw staan dat het einde van een tijdperk vormt. Dat is een fantastische setting voor een kunstexpo. Met bijna eindeloze gangen waarin je makkelijk zou kunnen verdwalen. In de hoogdagen moeten hier minstens honderd nonnetjes gewoond hebben. Al kan ik me nu ook wel voorstellen dat de kosten om dit gebouw te verwarmen heel erg hoog geweest zullen zijn. En het oude moet ooit plaats ruimen voor het nieuwe. Maar dat neemt niet weg dat we hier met pijn in het hart afscheid nemen. Al is het wel een mooi afscheid geworden.”
Mieke Muylle zat als kind op de schoolbanken in de meisjesschool, onder meer bij zuster Godelieve. Ze geeft tegenwoordig zelf les. “Het klooster was voor mij altijd een heel mysterieuze plek”, vertelt ze. “Een keertje per jaar mochten we met de klas naar de kloostertuin om naar de pauw te gaan kijken. Maar over wat er achter de muren van dit enorme gebouw afspeelde? Daar moesten we onze fantasie voor gebruiken. De kans om hier nu na al die jaren een laatste blik achter de schermen te werpen, konden we als Gitsenaars niet laten liggen.”
The post Gits neemt massaal afscheid van te slopen klooster: “Fantastische setting voor een kunstexpo” is provided by KW.be.
