Zaterdag 16 maart 2024 is Willy Decrock op 84-jarige leeftijd overleden, thuis in Adinkerke. Willy zal voor altijd geassocieerd worden met zijn iconische grenscafeetje ‘Au Retour de la Chasse’, waar hij meer dan 60 jaar heeft gewoond. Hij stond aan de wieg van de Poteaufeesten en was een unieke ambassadeur voor zijn gemeente, wat hem drie jaar geleden de titel van ereburger van De Panne-Adinkerke opleverde.
Daags nadat Willy in het huwelijksbootje stapte met zijn Maria (Delanghe), draaide hij op 4 januari 1961 voor het eerst de tapkraan open in het intussen legendarische cafeetje ‘Au Retour de La Chasse’, in de Maerestraat, pal op de grens tussen Adinkerke en Ghyvelde, met de nog de aloude grenspaal (poteau) als officiële grensmarkering.
Toch niet boeren
Toen Willy en Maria hun intrek namen in het boerderijtje in de Maerestraat, was het eigenlijk de bedoeling om te beginnen boeren. Decennia later koesterde Willy nog altijd die herinneringen, en graag vertelde hij regelmatig zijn levensverhaal van A tot Z. “Aan de boerderij was ook een winkeltje en een cafeetje verbonden. We hebben inderdaad enkele jaren geboerd, met kippen, geiten, koeien en zwientjes, maar echt rendabel bleek dat niet.”
“Vanaf de eerste dag heeft Maria zich uit de naad gewerkt. Ze runde tegelijkertijd de winkel en het cafeetje. Ik ging in dienst als loonwerker en werkte 20 jaar bij de schelpenfabriek en nertskwekerij Sobry, maar ‘s avonds en tijdens weekends sprong ik bij in het café. Tijd om op reis te gaan hadden we niet. Maria is twee keer in haar leven alleen naar Lourdes geweest. Ik ben nooit verder geraakt dan Brussel, naar de Landbouwbeurs. We vonden het normaal dat we elke dag open waren, 7/7.”
Ambassadeurs
Hoewel Maria en Willy bijna nooit ‘uit hun kot’ kwamen, waren ze wel unieke ambassadeurs voor hun gemeente. Zij waren het gedreven koppel dat de Poteaufeesten nieuw leven inblies en er een gigantisch volksfeest van maakten waarbij de grensgemeentes Adinkerke en Ghyvelde elk jaar rond 15 augustus verbroederden. Willy vertelde enkele jaren geleden hoe die Poteaufeesten uitgroeiden tot een nieuwe traditie.
“Ooit hebben onze voorgangers de traditie gestart, maar tijdens een kaartavond vonden wij ineens nieuwe inspiratie. Zo is de kermis geëvolueerd tot een echt volksfeest, waarbij we met de Koninklijke Fanfare Houthemnaere Blyft te Gaere, de reuzen van De Panne en met een hele bende de grens over trokken naar de aspergeboerderij van boer ‘Swartje’. Op zijn erf gaven de burgemeester van Ghyvelde en onze burgemeester elk jaar een speech die de vriendschapsbanden bevestigden.”
“Dan trok de stoet verder naar La Dune aux Pins, een instelling voor volwassenen met een mentale beperking, en verderop trakteerde mijn collega van ‘Aux Trois Chasseurs’ het hele gezelschap op een pint. Intussen brachten wij, samen met het Feestcomité Adinkerke, alles in gereedheid voor de barbecue met worsten en varkenshammen. Hoe later op de dag, hoe meer er gedronken werd en dan begonnen de mensen spontaan op straat te dansen… En Maria en ik dansten met de respectievelijke burgemeesters de openingsdans!”
Symbolische fauteuil
Helaas overleed Maria in juli 2017, maar haar fauteuil staat nog altijd op dezelfde plaats in het cafeetje, tegen de muur die volhangt met kalenders en postkaartjes, de aparte verzameling van Willy die elk jaar groeide omdat de vele trouwe klanten er graag hun steentje aan bijdroegen.
Sinds Maria niet meer de vlotte babbelaar achter de toog is, werd het een beetje stiller in het cafeetje, en de laatste jaren noopten Willy’s gezondheid en zijn leeftijd hem ertoe om het wat rustiger aan te doen. Dan volgde hij het reilen en zeilen in het cafeetje vanuit Maria’s fauteuil, terwijl dochter Rita de klanten bediende. Want door de coronalockdown besefte hij hoezeer hij die ‘klaptjes’ met de klanten had gemist.
Vanzelfsprekend
Willy en Maria hebben er nooit bij stilgestaan dat ze voor hun gemeente ook heel bijzondere ambassadeurs zijn geweest. Ze vonden het vanzelfsprekend en gewoon hun plicht om het toerisme in eigen streek te promoten. Iedere passant, fietser of toerist, Vlaming of Fransman, duwden ze steevast een toeristische brochure van De Panne in handen. Daarbij vertelde Willy graag verhalen van vroeger. Over de reputatie van ‘Au Retour de la Chasse’ als smokkelcafeetje waar Fransen margarine, tabak en koffie kwamen kopen en waar de Fransen hun ‘kortendrank’ aan de Vlamingen sleten. Of hij diste verhalen op over de gendarmerie en de Franse en Belgische douane die over de vloer kwamen, officieel om te controleren of alles wel in orde was …
Toen het gemeentebestuur van De Panne ter gelegenheid van de 60ste Poteaufeesten Willy en wijlen zijn echtgenote Maria uitriepen tot ereburger, was dit voor Willy een verrassing van formaat. “Dit had ik nooit verwacht, en zo spijtig dat Maria dit niet heeft mogen meemaken”, nam hij toen heel geëmotioneerd de trofee en de vele geschenken in ontvangst. Vorige zomer waren het voor Willy zijn laatste Poteaufeesten, een traditie waarvan hij hoopte dat die in ere zal worden gehouden.
The post Ereburger van De Panne Willy Decrock overleden is provided by KW.be.
