Van 29 juni tot 18 juli gaan zestien leerlingen van het college in Veurne op inleefreis naar Malawi in Zuidoost-Afrika, een tweejaarlijks privé-initiatief van vier leerkrachten voor de leerlingen van het vijfde en zesde middelbaar. Onder hen Marie Sallaerts en Hanne Billiet uit Alveringem en Eline Maeyaert uit Hoogstade.
Juni wordt een pittige maand voor Marie Sallaerts, Hanne Billiet en Eline Maeyaert, zoveel is zeker.
Hanne: “We hebben eerst drie weken examens, nadien vier vrije dagen, op vrijdag 28 juni krijgen we ons rapport en daags nadien vertrekken we. Dat is heel wat voor een 16-jarige! Maar we kijken er enorm naar uit.”
Er waren dertig kandidaten, maar slechts zestien plaatsen. Hoe komt dat?
Eline: “Er zijn slechts vier begeleiders. En het moet praktisch ook haalbaar zijn. Zeker de eerste week verblijven we bij de plaatselijke bevolking. Malawi is een van de armste landen ter wereld. We willen die mensen ook niet overspoelen.”
“Ik kan mijn ouders geen twee dagen missen” – Marie Sallaerts
Marie: “Dat de vraag groter was dan het aanbod wisten we op voorhand. Iedereen die mee wilde gaan, moest een motivatiebrief schrijven met aansluitend een gesprek. Nadien was het 14 dagen wachten eer je wist of je er bij was. Op een woensdag in oktober was het zo ver. We wisten dat we via mail bericht zouden krijgen. Niemand durfde op dat scherm te kijken. En dan springen, dansen, wenen…”
Wat stond er in jullie motivatiebrief?
Hanne: “Ik weet al lang dat ik wilde meegaan. Twee jaar geleden ben ik naar de diavoorstelling over de reis naar Ecuador geweest en die heeft mijn gevoel bevestigd. Thuis hebben wij een boerderij. Zeker papa kan er moeilijk gemist worden. Ik ben nog maar één keer met mama op reis geweest. Heel leuk was dat! Mama deed in 2018 op haar 35ste iets gelijkaardigs. Met een collega is ze de arme bevolking in Zanzibar gaan helpen. Ook ik help graag anderen. Zo ben ik meter van de eerstejaarsklas op onze school.”
Eline: “Eigenlijk zijn wij in België rotverwend! Ik vind dat niet vanzelfsprekend. Malawi is een van de armste landen in de wereld. Ik zou graag zien hoe die mensen leven. Ze hebben geen luxe, maar zijn toch gelukkig. Deze reis is een unieke kans.”
Marie: “Mijn oudere zus Mina is twee jaar geleden mee geweest naar Ecuador. Ik heb haar zien vertrekken als een echte puber (glimlach), maar een stuk volwassener zien thuiskomen. De reis heeft haar met de voetjes op de grond gezet. Mina spreekt vandaag nog over die reis. Ik wil ook graag zo’n ervaring beleven.”
Wat weten jullie van het land en jullie verblijf?
Eline: “Onze leerkrachten zijn nog veel aan het regelen. We vertrekken van op Zaventem om via een tussenstop in Ethiopië te landen op de luchthaven van Lilongwe. Zestien uur zullen we in de lucht hangen, wachturen in Ethiopië niet meegerekend. De eerste nacht slapen we in de hoofdstad om nadien twee dagen met een bus door te reizen naar het noorden. Daar zullen we een kleine week het werk van de Belgische organisatie Kwasa Kwasa bekijken. Men is er een school met crèche aan het verbouwen die dienst moet doen voor meerdere dorpen. Elk van ons neemt twee valiezen mee, één met persoonlijk gerief en één met schoolgerief, computers en kleren voor de kinderen daar. We zullen er samen leven met de plaatselijke bevolking en willen zelf ook de handen uit de mouwen steken.”
Marie: “Omdat onze vluchten duur zijn en we onze reis zelf bekostigen, trachten we zo goedkoop mogelijk te logeren. We zullen wellicht meer dan eens in een tent op een matje slapen. Malawi was vroeger een kolonie van Groot-Brittannië. De meeste oudere mensen spreken en verstaan blijkbaar Engels.”
“Ik ben nog nooit op reis geweest. Mijn allereerste reis wordt dus een vlucht van 16 uur” – Eline Maeyaert
Hanne: “Naast ons sociaal project zullen we ook het land verkennen: veel wandelen, op safari gaan en een stukje van het immens grote binnenmeer bezoeken. Het zit er naar verluidt vol parasieten, muggen, spinnen, nijlpaarden en krokodillen… Malawi blijkt een prachtig land te zijn, met weinig toerisme, omdat er simpelweg weinig voorzieningen zijn. De Chinezen zitten met grote boten op dat meer en doen aan overbevissing. De weinige vis die overblijft, is voor de lokale bevolking. Als tegenprestatie geven de Chinezen geld aan de overheid om wegen aan te leggen.”
Jullie zetten acties op om geld in te zamelen?
Marie: “Juist! We hebben er al twee gehad: een dessertbuffet op school dat 1.000 euro opbracht en een spaghettiavond in Pollinkhove die ook 1.000 euro genereerde. Op 18 april is er een paella-avond in de vismijn in Nieuwpoort en op 30 april houden we op school een kaartavond waarop iedereen welkom is. In de paasvakantie zullen we in het dorp nog rondgaan met Beauvoordse pannenkoeken. En alle zestien samen hebben we 28 sponsors gevonden. Van de plaatselijke bakker Zenona tot een megabedrijf als Volvo. We danken hen van harte en hopen een bedrag met vijf cijfers bijeen te krijgen.”
Wat wordt voor jullie de grootste uitdaging?
Eline: “Ik ben nog nooit op reis geweest! Mijn allereerste reis wordt dus een vlucht van 16 uur! En nooit eerder was ik drie weken van huis. Op KLJ-kamp mis ik de koeien al… Je moet weten dat ik tijdens het schooljaar op woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag in mijn eentje de koeien melk en tijdens de vakantie elke dag (glimlacht uitbundig)! Zo’n verre reis is dus extra spannend voor mij. En ook papa heeft moeten wennen aan het idee dat zijn dochter drie weken weggaat.”
“Vermoeidheid, emoties, het gemis aan thuis en niet al te ziek zijn worden de grootste uitdagingen” – Hanne Billiet
Hanne: “Er zal niks lopen zoals gepland, wordt ons verteld. Dat belooft… Vermoeidheid, emoties, het gemis aan thuis en niet al te ziek zijn worden de grootste uitdagingen. Iedereen zal op een gegeven moment ziek zijn, voorspellen onze leerkrachten. Opletten met wat we eten en drinken is de boodschap.”
Marie: “Ik kan mijn ouders geen twee dagen missen! En internet is daar beperkt. Maar ik wil wel graag mee. Help…” (glimlach)
Zijn er ook minpuntjes?
Hanne: “Dat we dit jaar niet mee kunnen op KLJ-kamp. Vorig jaar was dat megatof. Vrienden proberen ons te overhalen om de laatste dag nog na te komen. Dat gaan we niet doen. We zullen moeten bekomen van dit avontuur. En volgend jaar is er weer een KLJ-kamp!”
Mensen die het drietal willen steunen, kunnen mailen naar [email protected], [email protected] of [email protected].
The post “Er zal niets lopen zoals gepland”: leerlingen College Veurne gaan drie weken op inleefreis naar Malawi is provided by KW.be.
