Met de Omloop en Kuurne-Brussel-Kuurne wordt het Vlaams wielervoorjaar dit weekend op gang geschoten. Hét moment voor duizenden West-Vlaamse fietsfanaten om hun stalen ros van stal te halen om de Wout van Aert in hen naar boven te halen. Of beter: de Lotte Kopecky in hen, want het aantal vrouwelijke wielertoeristen neemt elk jaar toe. Wij kropen in het wiel van Bieke, Elisa en Nathalie.
Al bijna 20.000 West-Vlaamse vrouwen lid van wielerbond
Van de 45.717 West-Vlamingen die aangesloten zijn bij een wielerbond, zijn er 19.801 van het vrouwelijke geslacht. Dat is liefst 43 procent en dus bijna de helft. Dat blijkt uit navraag van deze krant bij de Vlaamse Wielerbond (VWB) en Cycling Vlaanderen. Bij de VWB zijn 31.169 West-Vlamingen aangesloten, waarvan 14.223 vrouwen. Dat zijn er bijna 2.000 meer dan vijf jaar geleden, toen nog 12.473 West-Vlaamse vrouwen aangesloten waren bij de VWB. Ook bij Cycling Vlaanderen stellen ze een sterke stijging vast: van 5.015 vrouwen in 2020 naar 5.578 fietsende dames in 2023. In totaal zijn 14.548 West-Vlamingen lid van Cycling Vlaanderen. Het aantal vrouwen dat er geregeld op uit trekt met een koersfiets ligt trouwens nog een pak hoger dan voornoemde cijfers doen vermoeden: lang niet elke recreatieve fietser sluit zich aan bij een wielerbond.
Bieke Cornillie gaat graag op stap met de vriendinnen van de Rogeetjes.
Bieke (33) uit Lichtervelde: “Mijn man begon te koersen door mij”
Journaliste Bieke Cornillie (33) is op dit moment in de weer met het schrijven van een boek over ultrasporter Matthieu Bonne. Van haar pa Patrick erfde ze niet enkel de liefde voor de pen, maar ook die voor de fiets. “Als kind was ik al vaak terug te vinden op wielerwedstrijden en als jongere ging ik ook fietsen. Tijdens mijn studies lag dat wat stil, maar daarna nam ik de draad weer op. Nu zit ik drie keer per week op de fiets, het hele jaar rond.” Ondertussen is Bieke ook mama geworden van de tweeling Noah en Lou, een zoontje en dochtertje van 2,5 jaar. “Ik heb toen ook rollen aangeschaft, ik kan nu ook thuis trainen. Maar het liefst van al rij ik natuurlijk buiten. Mijn man Sam is eigenlijk beginnen koersen door mij. Als we er samen op uit trekken, genieten we ook van wat we zien onderweg. Ik maak ook deel uit van de Rogéetjes uit Brugge, een groepje van zo’n tien dames. Het toffe aan fietsen is dat je ook veel mensen leert kennen, mensen die anders misschien niet op je pad waren gekomen.”
Op 1 juni neemt Bieke met een groepje fietsvrienden deel aan Les 3 Ballons, een granfondo van 178 kilometer in de Vogezen in Frankrijk. “Daarmee zamelen we geld in voor de vzw Pinocchio, die zich inzet voor kinderen met brandwonden.”
Elisa Coghe keert met plezier terug vanuit Gent om mee te fietsen met Wielerclub Den Arend.
Elisa (26) uit Tielt: “Jezelf een beetje pijn doen, kan geen kwaad”
Ze geeft les “omwille van de diversiteit” in Gent en woont er nu ook recent. Maar Elisa Coghe (26) keert nog iedere week terug naar Tielt om te fietsen met Wielerclub Den Arend. “Weet je, vroeger heb ik wel wat geturnd. Maar ik heb het sporten echt ontdekt tijdens de coronaperiode. Ik ben beginnen lopen en ben ook op de fiets gestapt. In mijn familie zijn er wel meer mensen die koersen. Ik had de smaak ook meteen goed te pakken.” Maar ondertussen woekert de sportmicrobe bij Elisa danig. “Ik ben in voorbereiding voor een marathon in Gent en zal later dit jaar ook een kwarttriatlon afwerken in Brugge. Ik train als ik er de gelegenheid toe krijg. Op maandag ga ik met mijn pa en zijn fietsvrienden van De Verlichters spinnen in Vision21 in Roeselare. Wekelijks maal ik mijn kilometers met Den Arend. Zondag beginnen we met een rustig ontbijtritje. Ik rij bij de B’s, de A’s gaan nog iets te snel voor mij. Ik geniet ook graag van het landschap en sla al eens een babbeltje onderweg. Maar ik voel wel dat ik progressie maak. Jezelf een beetje pijn doen, kan geen kwaad. Dat merk ik ook tijdens mijn marathonvoorbereiding.”
Elisa rijdt met een oude Ridleyfiets. “Die valt nog niet uiteen. Ik ben wel wat aan het sparen, maar die centen dienen niet enkel voor een fiets. Ik beschouw het gewoon als een toffe hobby. In Den Arend hebben we vooral een jonge groep die goed overeenkomt. Onderweg zien we al eens iemand vreemd opkijken als er een groepje vrouwelijke wielertoeristen passeert, maar heel wat van mijn vriendinnen hebben de smaak ook al te pakken.”
Nathalie Delheye en haar fietsvrienden draaien hun hand niet om voor een buitenlandse trip.
Nathalie (58) uit Knokke-Heist: “Met papa van 80 in de volgwagen”
Al sinds het ontstaan achttien jaar geleden is Nathalie Delheye (58) de voorzitter van Passe Vit Women Cycling Team uit Knokke-Heist. “De club is in al die jaren enorm gegroeid. We hebben nu een 50-tal leden”, vertelt Nathalie. “Dames uit Knokke of het Brugse, maar ook tweedeverblijvers. We fietsen het hele jaar door, telkens op zondagvoormiddag en in de zomer ook op woensdagavond. Mijn papa José, ondertussen de 80 voorbij, zit altijd achter het stuur van de volgwagen.” Nathalie runt met haar man Bloemisterij Van Vooren in Knokke-Heist. “We kweken de bloemen zelf, in aanloop naar Pasen bijvoorbeeld moet ik al eens een ritje overslaan.”
“In Nederland zien ze ons niet altijd graag komen”
De Passe Vit-dames, een diverse groep met leden tussen 29 en 71 jaar, trekken ook jaarlijks naar het buitenland. “Dit jaar gaan we naar Catalonië in Spanje waar we een groot huis zullen huren. Er gaan ook twee begeleiders en evenveel koks mee. We doen daar dan ook alles samen, geen kliekjes maar in één grote groep.”
De dames haspelen tochtjes af met een gemiddelde van tegen de 30 kilometer per uur. “We hebben goede kopvrouwen. Van hieruit trekken de meeste wielertoeristen richting Nederland en daar zien ze ons niet altijd graag komen. Nu ja, van de ene krijg je applaus, de andere gunt je geen plaats op de weg. Maar wat ze ook roepen, we sluiten onze rit telkens af met een Cornetje in ons lokaal.”
The post ‘Zij rijden de mannen uit het wiel’: elk jaar meer vrouwelijke wielertoeristen op onze wegen is provided by KW.be.
