Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar onze landbouwers. Die voelen zich bedreigd in hun bestaan en legden de voorbije dagen cruciale verkeersassen lam. Reageren kan via [email protected].
Beste boze boer,
Je bent echt boos. Het land ligt lam, de economie is in het hart geraakt, politici bibberen in de Wetstraat. Je hebt het abortusdebat op een paar dagen tijd naar het achterplan weten te duwen. Premier De Croo liet na de eerste blokkades snel weten met jullie legitieme bezorgdheden aan de slag te gaan. Hij woont in de Vlaamse Ardennen en beseft ook dat alle invalswegen naar Brakel in een oogwenk dicht geplamuurd worden. Legitieme bezorgdheden (sic), hij durfde het woord miserie niet in de mond nemen. Want laat ons een kalf een kalf noemen. Pure miserie. Dat is het waar jullie voor staan. Je verdrinkt in een moeras van steeds strenger wordende Europese regels en dalende inkomsten. Je kijkt op tegen bergen papierwerk terwijl de dieren en de akkers wachten.
Hoe jullie het razende tempo volhouden, is me een volslagen raadsel. Mijn respect is dan ook immens groot
Het leven anno 2024: meer plichten dan rechten. Ook voor de gewone burger is dat zo. Gemeentebelasting, poldertaks, provinciebelasting, afvalverwerkingsheffing,… Wat nog allemaal? De facturen blijven binnenrollen. Bij elk bezoek van de postbode slaat de schrik ons om het hart. Begrijpend kijk ik dus toe naar jouw acties, beste boze boer. Begripvol? Af en toe een tikkeltje minder. Als een moeder met een ziek kind door jou niet in het ziekenhuis geraakt, ga je een grens over. Daar zou ik me niet te veel aan wagen. Echt stoer is het ook niet. Dan ga je de sympathie en het respect van de bevolking snel kwijtspelen. Een paar dagen een paar uur in de file staan uit respect voor de landbouwer. Tot daaraan toe, maar raken aan de gezondheid van kinderen is de brug te ver. Ondertussen ruk je verder op. Brussel beeft. In Frankrijk rijden de boeren sneller naar Parijs dan de renners in de Tour het doen. En die Tourcoureurs rijden komende zomer zelfs helemaal niet naar Parijs maar naar Nice. Nog een geluk. Misschien bezetten je collega’s over zes maanden nog altijd de Franse hoofdstad en is er zelfs van Olympische Spelen geen sprake. Zover zal het wel niet komen. Woensdagnamiddag kwam er al een toegeving vanuit Europa. De Europese Commissie wil je een jaar lang vrijstellen van bepaalde vereisten. Een jaar? Een paar keer knipperen met de ogen en er staat 2025 op de scheurkalender. Uitstel van executie.
Als advocaat van de duivel zou ik daarvoor mijn blokkades niet opheffen. Het is duidelijk. Je verkeert in ademnood, beste boze boer. Anders laat je de boerderij niet zo lang alleen. Annie, Bella en Jakoba krijg je de blokkades niet uitgelegd. Die moeten elke morgen en avond worden gemolken als je de productie niet wil laten stilvallen. Je hebt zonder twijfel familie en vrienden opgetrommeld om de continuïteit thuis te verzekeren. En mag er ook een pluim naar moeder de vrouw die is achtergebleven en naast het werk in het gezin en op de boerderij niet zelden nog een andere job uitoefent? Vaak in de zorg. Ik woon naast een landbouwbedrijf, beste boze boer. In de zomer dicht ik me het predicaat van vroege vogel toe. Onterecht als ik het uurschema van boer Stijn en boerin Lies als referentie neem. Als ik om halfzes ’s ochtends de eerste stapjes buitenzet, komt het geluid van een ronkende tractor me meestal tegemoet en is de aardbeienautomaat voor de deur al netjes bijgevuld. Hoe ze het razende tempo volhouden, is me een volslagen raadsel. Mijn respect is dan ook immens groot. Ga maar nog even door met je acties. Ik voorspel je dat ze gaan plooien. Zonder jou geen eten op tafel. Zonder aardappelen geen frieten. En ook in de Wetstraat kunnen ze niet zonder. Ik maak je dan ook een plechtige belofte, beste boze boer. Als het stof is gaan liggen, zal ik bij elke passage aan de geluidswerende schermen op de E40 in Aalter aan je denken. En aan frituur Tivoli. Een friturist uit Ruiselede die zijn kans schoon ziet om aan het front frieten en frikandellen te bakken en de omzet te laten stijgen. Belgischer kan het niet. En slimmer ook niet. Gezien het klantenbestand dreigt hij niet snel zonder patatjes te vallen.
Warme groet en laat ze smaken,
The post Karl schrijft een brief naar onze landbouwers: “Zonder jou komt er geen eten op tafel. Ook in de Wetstraat kunnen ze niet zonder frieten” is provided by KW.be.
