Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer viel het Karl op dat er opnieuw geen enkel sportprogramma genomineerd werd voor de Kastaars, de mediaprijzen voor Vlaams tv-, radio- en onlinetalent. De jury mag altijd antwoorden: [email protected].
Beste Kastaar,
Zaterdagavond ga je opnieuw heel wat producers, redacteurs, eindredacteurs, presentatoren en bazen van productiehuizen knuffelen en gelukkig maken. Voor het tweede jaar op rij word je uitgereikt aan het beste wat het medialandschap in Vlaanderen te bieden heeft. Lovenswaardig. Wat waren we vorig jaar blij met de zenderoverschrijdende verkiezing van de mediaprijzen. We verheugden ons vooral op een stevige afterparty. Daar zijn de mannen en vrouwen van de sportredacties namelijk goed in. Daar staan we voor bekend. Hard werken en feesten zit in ons DNA.
Tweeënnegentig (92!) nominaties in zeven categorieën en geen enkele kans op een prijs voor een sportprogramma. Mag ik dat onlogisch vinden?
De kostuums werden al naar de stomerij gebracht, de verwoede pogingen om een BOB te vinden waarvoor we ook nog eens een kaartje zouden moeten versieren ingezet. Tot een maand voor het evenement de nominatielijst bekend werd gemaakt. Iedereen die ook maar iets met een van de vele sportprogramma’s op de Vlaamse zenders te maken had, knipperde met de ogen. Sport kreeg het exacte aantal van nul nominaties. Nul, geen enkele! Volgens de gehanteerde logica haalt in Vlaanderen geen enkel sportprogramma de norm om genomineerd te worden voor jouw show, lieve Kastaar. We verzoenden ons met de gedachte dat het om een vergetelheid van de jury ging, de groeipijn van een verkiezing die wat tijd nodig had om het juiste evenwicht te vinden. Alle begrip. De mailtjes van verontwaardigde kijkers liepen binnen, maar we tilden er ook niet al te zwaar aan. Je hoorde snel dat de vanuit de verschillende sportredacties uitgestuurde signalen bij de juiste mensen waren terechtgekomen en dat het volgend jaar (nu dus) anders zou zijn. We zijn een jaar verder, lieve Kastaar. En er is helemaal niets veranderd.
Integendeel. Tweeënnegentig (92!) nominaties in zeven categorieën en geen enkele kans op een prijs voor een sportprogramma. Noch bij de televisieprogramma’s noch bij de podcasts of in de categorie radioprogramma’s. Mag ik dat onlogisch vinden, of toch vooral heel vreemd als je ziet dat het aanbod aan sportprogramma’s op radio, televisie en online ongeveer even groot is als dat van alle andere sectoren samen? Kijkcijfers zijn duidelijk ook geen referentie om op de genomineerdenlijst te belanden. Ik heb je reglement nog niet goed gelezen, beste Kastaar. Misschien staat daar expliciet in dat sportprogramma’s niet kunnen genomineerd worden uit angst dat ze de hele show zouden kannibaliseren.
Ik lach maar wat, maak er een karikatuur van om de logica ervan toch enigszins in te kunnen zien. Misschien is het heel simpel, Kastaar. Zou het kunnen dat je niet van sport houdt en er zelfs een gloeiende hekel aan hebt? Ik kan geen andere uitleg bedenken als ik de niet-nominatie van populaire en goedgemaakte voetbalpodcasts in ogenschouw neem. Ik schrijf deze brief niet voor mezelf, maar voor alle makers van sportprogramma’s. De mannen en vrouwen achter de schermen die hun hart en ziel in elke format steken, voor wie er geen uren bestaan. Als presentator neem je het applaus van het publiek na afloop van elk programma sowieso in ontvangst. In de coulissen moeten ze het doen met schouderklopjes of helemaal niets. Daar hadden een paar nominaties (en we spreken zelfs niet over prijzen pakken) echt wel iets aan kunnen doen.
Voedsel voor de ziel zeg maar. Maar ik weet nu al dat het ook zonder wel zal lukken. Passie is het ordewoord van iedereen die ik de voorbije vijfentwintig jaar op al die sportredacties leerde kennen. Ze doen het uit liefde voor de stiel en voor de sport. Wie weet volgt er volgend jaar wel ergens een verdwaalde nominatie, want 2024 wordt bovenal een sportjaar. Tot spijt van wie het benijdt.
Lieve Kastaar, geniet van het feestje en geef Jeroom een dikke knuffel van me. Hij verdient met ‘Boris’ alle prijzen. Ik ben uitgenodigd om in het publiek te zitten, maar ga mijn voldoening toch maar zoeken op een sportevenement. Diksmuide ontvangt Varsenare voor de topper in eerste provinciale in West-Vlaanderen. Mooier worden zaterdagavonden niet.
Warme groet en veel plezier,
The post Karl Vannieuwkerke schrijft een brief naar de jury van de Kastaars: “Zou het kunnen dat je een regelrechte hekel hebt aan sport?” is provided by KW.be.
