Volgens de nieuwste cijfers van de Gemeente-Stadsmonitor zijn inwoners van Alveringem gelukkiger dan de meeste andere gemeenten in West-Vlaanderen.
Een plakkaatje met home sweet home hangt aan de deur van? ’t Patersvat tegenover de kerk van Alveringem. Behalve de kroostrijke familie van Sandy Saelens (40) voelen ook haar klanten zich thuis in het volkscafé. Dat volk komt van heinde en verre. “Ik ben van het dichtbevolkte Vlaams-Brabant. Dit is nog een écht dorp. Zie je die ogen aan de kerkhofmuur, daar hing men vroeger de paarden aan. De tijd bleef hier stilstaan en dat heeft een zekere charme”, vertelt een man die woensdagnamiddag even binnen springt in ’t Patersvat voor een koffie.
De kerstman is daar, roept een van Sandy’s kinderen, wijzend naar zijn grijzende baard. Achter en boven het café woont Sandy met haar partner, vijf kinderen en één kleinkind. “Kinderen maken ons gelukkig”, aldus Sandy, die aan een tafeltje zit in het café. “Dit is mijn bureau. Het ligt helemaal vol en toch komen de klanten graag bij me zitten.”
Zoals ‘de kerstman’. “Een cafébazin is als een sociaal assistente avant la lettre, zonder diploma maar met hetzelfde werk”, vindt hij. “Dit café is een sociaal huis en hier moet je eerst binnenkomen als je dit dorp aandoet.”
Keuzes maken
Een blik rond het café leert dat Sandy meer doet dan café houden. “Maar we zijn ons volop aan het herorganiseren. Daar zit de krantenwinkel, die we afbouwen tegen eind maart”, wijst ze. “De kledinglijn met online webshop, een bezigheid uit het coronatijdperk, stoppen we ook. En sinds enkele weken hebben we heel wat gerechten van het menu geschrapt. We moeten keuzes maken. In de winter is het hier te rustig.”
Maar van verhuizen wil de familie niet weten. “Ik kom van Oostende”, vervolgt Sandy. “Dat Oostends dialect gaat er nooit meer uit, maar ik ga nooit terug. Wij leven graag in dit boerengatje, intussen al elf jaar.”
“Wij leven graag in dit boerengat, intussen al elf jaar”
“Ik ben altijd content als ik op mijn gemak kan thuiskomen”, zegt ook dochter Chelsey (22) aan de andere kant van het café-bureautafeltje. “Ik moet soms naar de grote stad voor mijn rijbewijs. Hier is het rustiger en zijn er minder luide auto’s. Geef mij maar het boerenleventje.”
“Pas op, Alveringem leeft op zich wel”, benadrukt Sandy. “Iedereen hangt aan mekaar en helpt als het kan. Als we hier eens zitten met een dronkaard, blijven ze wel leutig. In al die jaren moest ik nog maar twee keer iemand buiten zetten. Een aantal activiteiten doen we wel nog, zoals het strijkatelier en juwelenverkoop waarvoor we hier binnenkort opendeurdagen houden.”
Gelukkig met weinig
De familie heeft het financieel niet altijd makkelijk. “Ik heb nog voedselpakketten moeten ophalen en mijn partner zat in collectieve schuldbemiddeling”, zegt Sandy. “Ik schaam me niet meer om daarover te praten. Uit negatieve zaken halen wij altijd iets positief. We zijn gelukkig met weinig en kijken steeds vooruit.”
Vanuit het café hebben de stamgasten zicht op een van twee warme bakkers in de dorpskern. “In veel dorpen vind je dat niet meer”, vertelt Nona Debruyne (26), uitbaatster van bakkerij Zenona. “Dit is een klein dorp en toch heb je hier nog van alles. Dat en het menselijke contact maakt mensen content. In de bakkerij zien we alleen maar lachende klanten. Ik woon hier al heel mijn leven. Iedereen kent mekaar en komt goed overeen.”
Tegenover de bakkerij ligt horecazaak ’t Potje Paté, waar het gezellig druk is. Aan een van de tafels genieten de vrijwilligers van de Alveringemse bloedgevers van hun jaarlijkse maaltijd. “Ik woon intussen een twintigtal jaar in het Alveringemse dorp Stavele”, zegt bloedgeversvoorzitter Ilse Vanraepenbusch (47)?.
“?Ik ben afkomstig van de kust. Ik heb het afgelopen weekend nog gezegd aan familie die op bezoek was van de kust: hier zegt iedereen goeiendag tegen elkaar. In de dorpen van Alveringem heerst een hecht dorpsgevoel en wordt heel wat georganiseerd. Louter voor de inwoners, niet voor toeristen. Er is een goed sociaal contact en we wonen in het groen met voldoende ruimte. Ik zou hier nooit meer willen weggaan.” (TP)
The post In Alveringem zijn inwoners gelukkiger dan elders: “Dit is nog een écht dorp” is provided by KW.be.
