Mandel United trekt zaterdagavond naar KM Torhout en dat blijft toch altijd een speciale trip voor trainers Angelo Paravizzini en Andy Colpaert en bestuurder Mario David. “Weet je dat ik nog trainer van ‘Para’ en ‘Colpie’ ben geweest bij Torhout”, rakelt Mario op.
Of ze eens een babbel zien zitten over hun Torhoutse jaren? We moeten het Mario David (53), Andy Colpaert (47) en Angelo Paravizzini (43) geen twee keer vragen. Nu zijn ze alle drie aan de slag bij Mandel United. Voor Mario David is dat als Izegemnaar niet opzienbarend en dat Para en Colpie ooit naar de Izegemse club zouden komen, dat stond ook al in de sterren geschreven.
Angelo Paravizzini is er nu hoofdtrainer, Andy Colpaert zijn trouwe luitenant. Mario David is al enkele jaren aan boord, als bestuurder helpt hij de trein weer op de juiste rails te krijgen. En dat lukt dit seizoen meer dan aardig, al is er uiteraard nog altijd werk voor de boeg. Maar sportief doet Mandel United het uitstekend. Tegenstander KM Torhout heeft het dit seizoen wat moeilijker, maar daarover later meer.
Hoe kwamen jullie destijds bij KM Torhout terecht?
Angelo: “Ik speelde er het eerst en het langst van ons drieën. Ik kwam van SV Roeselare in 2002. Als jonge gast van 22 jaar streek ik er neer. Dominique Van Maele was in mijn eerste seizoen dé transfer. Mijn broer Silvio speelde er ook. Maar toen wat van de oudere gasten vertrokken, werd ik er al snel kapitein.”
Mario: “En dat was Para ook toen ik in 2005 – voor mij de nadagen van mijn carrière – er belandde. Ik kwam over van Denderhoutem dat toen in een fusie opging tot Dender. Ik volgde bij KM Stef Vergote op als doelman, die toen op zijn beurt naar Izegem trok.”
“KM was een club met een enorme achterban, het kon spoken op de Velodroom”
Andy: “Met Nieuwjaar 2006, dus halfweg het seizoen, kwam ik over van VW Hamme en was ik net hersteld van een zware blessure. Ik zou er net als Para blijven tot 2009.”
Angelo: “Op het einde van dat seizoen hoorde ik dan Colpie niet zou blijven, dan hoefde het voor mij ook niet. Ik tekende toen voor VV Coxyde met trainer Jan Merlevede, maar die overleed toen plots.”
Andy, kun jij Mario en Angelo eens typeren als spelers toen?
Andy: “Angelo was de kapitein, de man waar je ook altijd de bal aan kwijt kon. Centraal op het middenveld, altijd vooropgaand in de strijd, maar uiteraard ook een goede voetballer. Mario was een doelman met een goede lange bal, maar ook iemand met veel présence.”
En heren, wat moeten wij weten van de speler Andy Colpaert?
Mario: “Mocht hij nu spelen, hij kan het tot eerste klasse schoppen. Zoals hij toen al zijn flank deed, hij gaf zeven tot acht goede voorzetten op een match. Ik heb Andy ook bij KMSK Deinze als ploegmaat gehad. Als rechtsachter dook hij dus vaak vooraan op, maar hij was ook altijd terug als het moest. Hij was nog iemand die een tackle tot in de perfectie beheerste.”
Angelo: “En als de tegenstander gepasseerd was, dan lag ie tegen de grond. (lacht) Colpie was ook altijd de meest volkse van ons. Hij was enorm graag gezien door de fans.”
Jullie konden het meteen ook goed vinden op het veld.
Mario: “In die tijd was dat toch anders. We kregen ook meer de vrijheid om samen met Donkie (Nico Vanderdonck, red.) mee de ploeg te sturen. We waren er ook enorm mee bezig, een wedstrijd speelden we op leven en dood. En nadien gaven we ook nog eens alles in de kantine.”
Andy: “Er speelden toen heel wat jonge gasten die het uiteindelijk ver hebben gebracht: Bram De Ly en Dieter Vandendriessche kregen een kans hogerop en er was toen ook ene Tom De Sutter.”
KM Torhout was toen ook jaren een vaste waarde in derde klasse. In het seizoen 2007-2008 volgde de degradatie…
Mario: “Ik ben toen gestopt met voetballen. De club zat in een moeilijke periode en ik bood me aan om over te nemen. Ik was dus ook even trainer van Para en Colpie, maar ik werd ook ontslagen. Het was mijn enige ervaring als trainer. KM zakte toen.”
“Bij Mandel hebben we veel troeven; maar wie weg wil, hou ik zeker niet tegen” – Angelo Paravizzini
Angelo: “En het jaar erop konden we promoveren, Coxyde werd kampioen, wij promoveerden via de eindronde.”
Jullie genieten duidelijk nog van die periode.
Allen: “Zeker. Het was een club met een enorme achterban. Twee supportersclubs en op verplaatsing met de eigen bus. Harde supporters ook, die ons door dik en dun steunden. Het kon ook spoken op de Velodroom, dat altijd een gezellig stadion was.”
Dit jaar vergaat het KM Torhout op sportief vlak wat minder en staan ze op dit moment allerlaatste.
Angelo: “Ik vind het op zich geen slechte ploeg, hoor. Maar je moet natuurlijk punten pakken. Wij zijn daar op cruciale momenten in geslaagd en zo staan we waar we nu staan.”
Jullie liggen ook nog op koers voor de tweede periodetitel!
Mario: “Wat er ook vasthangt, als speler moet je altijd spelen om een prijs te pakken. Hoe mooi zou dat niet zijn voor deze groep? Dat is iets wat je op je palmares mag zetten.”
Wat brengt volgend seizoen?
Angelo: “Met onze trainersstaf hebben we een akkoord voor drie seizoenen, dus volgend jaar zijn we hier nog op post. Met Sibert Himpe verlengde al één speler, nu gaan we ook in gesprek met de rest. Maar ik ben daar altijd vrij resoluut in. Wie wil vertrekken, moet dat doen. Wij hebben hier met Mandel een mooie club met dito accommodatie en voldoende troeven om onze spelers hier te houden.”
Mario: “En we zijn ook centraal gelegen in de provincie. Mijn ervaring is dat spelers die zich nu komen aanbieden het onderste uit de kan willen. Met Mandel hebben we een andere weg gekozen. Het is onze trainer die nu de gesprekken doet, maar we hebben onze financiële beperkingen.”
Maar nu eerst de wedstrijd tegen KM Torhout!
Mario: “Ik kijk er alvast naar uit.”
Angelo: “Als we daar kunnen winnen, zetten we weer een belangrijke stap, maar makkelijk wordt het niet. Maar we staan compleet, geen blessures en schorsingen. We zullen klaar zijn voor het duel tegen KM.”
Zaterdag 20 januari om 19.30 uur: KM Torhout – Mandel United.
The post “Ook in de kantine gaven we vroeger alles”: drie Mandel-boys hebben gemeenschappelijk verleden bij tegenstander KM Torhout is provided by KW.be.
