Net voor de start van de kerstvakantie verrasten alle schoolmedewerkers en leerlingen van het Immaculata-Instituut in De Panne directeur Jaak Maton met een bijzondere afscheidsceremonie in de gemeentelijke feestzaal op zijn allerlaatste schooldag. Deze keer draaiden de kinderen de rollen om en lieten ze hun directeur schitteren in een verhaal vol foto’s, anekdotes en filmfragmenten.
Om het hele levensverhaal van Jaak te illustreren met foto’s en anekdotes werd de hulp ingeroepen van zijn echtgenote Marijke Lannoye, die zich met plezier liet meeslepen in het complot.
Jaak werd geboren op 18 januari 1962 in Tielt als tweede in een gezin van vijf kinderen. Hij ontpopte zich als de deugniet van de familie die graag kattenkwaad uitspookte. Voor de hele school biechtte directeur Jaak op zijn laatste schooldag op dat hij als 8-jarige samen met zijn buurvriendje de bottenrestanten ging opgraven op het kerkhof toen daar plaats werd gemaakt voor een tuintje. De eerste bezoeker op de expo die het deugnietenduo organiseerde in de garage, mét reconstructie van een skelet, was… mijnheer pastoor!
Dat hij na de vele zomervakanties aan zee definitief ‘aanspoelde’ in de Vrije Basisschool Immaculata in De Panne, heeft Jaak te danken aan zuster Bernarde… Dat is intussen 41 jaar geleden… Jaaks carrière begon in het eerste leerjaar, maar werd na een jaar onderbroken omdat hij naar het leger moest. “Als ‘adjunct-officier van de socioculturele informatiedienst’, een gewichtige titel, maar dat betekende gewoon dat ik in de bib werkte”, vertelt Jaak. “De opleiding administratie is me echter ook later goed van pas gekomen. Een gemengde basis- en secundaire school, geleid door een kloostergemeenschap, was destijds voor mij wel een nieuw gegeven. Als ‘aangespoelde’ mocht ik al vlug de openheid van de school en kustbewoners ervaren. De Panne en Sint-Idesbald werden mijn nieuwe thuis. Ik kreeg de kans en de vrijheid om heel wat projecten uit te werken waarbij leren en beleven steeds veel aandacht kregen. Aan al deze ervaringen hou ik mooie herinneringen en pittige anekdotes over. Na 25 jaar voor de klas te staan in het eerste, vijfde en zesde leerjaar, kreeg ik de kans als directeur de onderwijswereld op een andere, maar ook boeiende manier, te leren kennen.”
Talenten
In iedere leerling zag Jaak talenten en iedere leerling moest op regelmatig zijn/haar zangtalenten tonen. ‘Brand in Mokum’ en ‘Mon coq est mort’ galmden heel vaak door zijn klaslokaal en dat het liefst in canon. Op zijn laatste schooldag overhaalde Jaak het voltallige publiek in de zaal om nog één keer samen ‘Brand in Mokum’ te zingen.
Heel wat (oud)-leerkrachten en oud-leerlingen disten amusante herinneringen uit de carrière van Jaak op. De leerlingen van het zesde leerjaar brachten hilarische avonturen van de sneeuwklassen aan het licht in een zelfgemaakt filmscenario, met het liedje ‘Favoriete Meester’ van ‘Kinderen voor Kinderen’ zetten alle kinderen hun waardering voor Jaak extra in de verf. Ook de passie van Jaak voor toneel kwam aan bod, met zijn bijzondere rol en kostuum in Bourgeois Gentilhomme bij toneelvereniging Kink Kank Hoorn. Toen Jaak als directeur geen tijd meer had om zelf een rol op de bühne te vertolken, bleef hij zich achter de schermen inzetten, bij het maken van de decors. Mieke Geldof, die de directeursfakkel overneemt, had alleen maar lof voor haar voorganger: “Jij wilde alle kinderen laten schitteren, maar nu is het jouw beurt om te schitteren!” Meester Floris vatte het samen: “Jij wist perfect de drie belangrijkste pijlers van pedagogiek te vertalen: consequentie, authenticiteit en humor! En, je verdient heel wat pluimen op je hoed! Je had aandacht voor alle kinderen, maar in het bijzonder voor kinderen die het niet zo makkelijk hadden. Je was vooral muzisch gericht. Je was de drijvende kracht achter 125, 140 en 150 jaar Immaculata, achter circus Picolini…”
Lacs du Connemara
Guido Calcoen, Jaaks voorganger, voegde eraan toe: “Je zei me ooit dat we meer zouden moeten feesten, en je toonde een gedreven organisator, met veel zin voor humor. Je was ook op de hoogte van het reilen en zeilen in De Panne, in elke wijk, in de parochie, bij de jeugd… Je hebt de school geleid in de geest van onze voorgangers, met vallen en opstaan, met wind en tegenwind. Maar nu begint voor jou het leven na de school!”
Jaak reageerde: “Ik hoop dat de kinderen, elk met hun eigenheid en kunnen, graag naar school komen. Niet alle sterren zijn even groot, maar ik wil ze wel allemaal graag zien schitteren. Mede dankzij de grote dagelijkse inzet van alle leerkrachten en medewerkers, hoop ik hierin geslaagd te zijn. Dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen, neem ik nu afscheid. Ik geef nu met een gerust hart de sleutel door aan directeur Mieke Geldof. Zij staat aan de start van een nieuw hoofdstuk in het verhaal van Immaculata. Ik wens jullie allen het allerbeste voor de toekomst toe.”
Als laatste eerbetoon aan directeur Jaak en zijn levenswerk zong het Immac-koor van de school een eigen versie van het zakdoekenlied ‘Les Lacs du Connemara’ en werden alle zakdoeken bovengehaald.
The post Leerlingen Immaculata De Panne bezorgen directeur Jaak Maton een hartverwarmend afscheid is provided by KW.be.
