Chris Seynaeve broedt op een ongeziene stunt. De Izegemnaar liep al twee keer de loodzware Marathon des Sables in Marokko uit en wil nu zijn grenzen opnieuw verleggen. Eind februari verschijnt hij aan de start van de 6633 Arctic Ultra in Canada, de zwaarste ultramarathon ter wereld. Met zijn deelname wil hij geld inzamelen om lege boterhamdozen op school te vullen. “Ik ben de eerste Belg ooit die aan de start verschijnt en wil absoluut finishen.”
Chris Seynaeve (43), die met zijn echtgenote Claudia Vanslambrouck en hun drie (plus)kinderen in de Izegemse deelgemeente Emelgem woont, is niet aan zijn proefstuk toe. De voorbije jaren reeg de zelfstandig aannemer en grondwerker de straffe sportprestaties aan een ongezien tempo aan elkaar, terwijl hij tot zeven jaar geleden de antipode van een atleet was.
“Op 1 januari 2017 heb ik mijn leven volledig omgegooid”, zegt hij. “Ik kon nog geen honderd meter aan één stuk lopen en rookte elke dag minstens één pakje sigaretten. Om klokslag middernacht heb ik mijn laatste peuk gedoofd en zette ik een nieuw doel voorop: binnen het jaar een triatlon afleggen.”
“Hoe zwaarder de uitdaging, hoe liever ik het heb”
Die motivatie haalde hij uit de dood van zijn neef James Seynaeve, die op 6 december 2014 bij een verkeersongeval in Roeselare om het leven kwam. “We hadden elkaar beloofd om ooit samen een marathon te lopen. Ik wilde James trots maken.”
En daar slaagde Chris in: op 23 december 2017 werkte hij zijn eerste triatlon af én zamelde hij 8.000 euro in voor het Fonds Kind en Orgaantransplantatie. “Sindsdien is de trein niet meer gestopt”, glimlacht hij. “Sporten is mijn gezonde verslaving geworden, hoewel ik mezelf en mijn lichaam altijd tot het uiterste – en er net over – push.”
420 tot 520 kilometer ver
Zijn palmares oogt ronduit indrukwekkend: vijf Iron Man-deelnames in Almere, twee keer een succesvolle Marathon des Sables (woestijntocht van 250 kilometer, red.) in 2019 en 2021 en een pak zware triatlons heeft Chris al op zijn conto. “Het brengt me tot leven”, zegt hij. “Hoe zwaarder de uitdaging en inspanning, hoe liever ik het heb. En ik probeer er vrijwel altijd een goed doel aan te koppelen.”
Nu staat Chris voor zijn grootste challenge ooit: de 6633 Arctic Ultra in Canada. “De zwaarste ultramarathon op deze planeet. Na mijn dubbele Marathon des Sables ging ik op zoek naar iets nóg straffer. Zo leerde ik dit verhaal kennen.”
De 6633 verwijst naar de coördinaten van de poolcirkel die tijdens de tocht in het noorden van Canada overschreden worden. Deelnemers moeten in zeven dagen tussen de 420 en 520 kilometer afleggen, in de meest barre weersomstandigheden.
“Mijn bagage – zo’n dertig kilo zwaar – sleep ik op een slede mee en ’s nachts slaap ik in een thermische slaapzak langs het parcours”
“De effectieve afstand hangt ook af van wat de weergoden in petto hebben”, legt Chris uit. “Samen met twaalf andere deelnemers start ik op zaterdag 24 februari in Dempster Corner en zetten we koers richting het noorden. In temperaturen die tussen 20 en 50 graden Celsius onder het vriespunt zullen schommelen, met windstoten die vlot 80 tot 100 kilometer per uur kunnen halen en 4.000 hoogtemeters voor de boeg. Mijn bagage – zo’n dertig kilo zwaar – sleep ik op een slede mee en ’s nachts slaap ik in een thermische slaapzak langs het parcours.”
Nooit pijnvrij
De organisatie zal Chris via een gps-tracker monitoren. “Wanneer een deelnemer tien minuten stilstaat, schieten ze in actie. Behalve wanneer we slapen uiteraard, dan moeten we op de slaapknop van de tracker duwen.”
Waar de meeste mensen bij dergelijke barre vooruitzichten het dichtstbijzijnde dekentje nog wat strakker over zich heen trekken, staat Chris te popelen van ongeduld.
“Ik heb gelukkig een relatief hoge pijngrens. Ik heb al jaren last van twee kapotte tussenwervels, heb een chronische leveraandoening, werd al met huidkanker geconfronteerd en ervaar al mijn halve leven dagelijks pijn. Opgeven staat dus niet in mijn woordenboek.”
Een beeld uit 2017, toen Chris Seynaeve zijn eerste uitdaging aanging: een triatlon ter ere van zijn overleden neef. © Frank Meurisse
Momenteel bereidt Chris zich zo goed mogelijk voor op wat voor de boeg ligt. “Al kan je de omstandigheden hier nooit perfect nabootsen. “Ik wandel en loop 80 tot 90 kilometer per week en begin januari volgt een grote test. Dan stap ik de volledige kustlijn af: van Knokke naar De Panne en terug. Goed voor iets meer dan 130 kilometer.”
“Dat wil ik zoveel mogelijk aan één stuk doen, want in Canada ben ik van plan om eerst 45 uur aan één stuk te wandelen en na een powernap van drie uur opnieuw twintig uur te stappen. Ik moet en zal de finish halen.”
Lege boterhamdozen
Dat zou van Chris de eerste Belg maken die de eindmeet van de 6633 Arctic Ultra haalt. “Ik ben de eerste landgenoot ooit die geselecteerd is, nu wil ik er ook alles aan doen om de beproeving tot een goed einde te brengen. Makkelijk wordt het allerminst, maar angst heb ik niet. Ik weet dat er risico’s aan verbonden zijn, maar ik wil er gewoon voor gaan.”
“”In de zestien jaar dat de tocht georganiseerd werd, wisten in totaal 19 mensen te finishen, ik wil nummer twintig worden. Veertig procent hangt af van mijn conditie en het mentale aspect is volgens mij even belangrijk. Voeg daar nog twintig procent uitstekend materiaal aan toe en ik ben gewapend om van de 6633 Arctic Ultra een succes te maken.”
Ook nu koppelt Chris zijn avontuur aan een goed doel. “Ik steun enkele Izegemse scholen om lege boterhamdozen van leerlingen te vullen. Ik vind het schrijnend dat sommige kinderen niet genoeg te eten hebben, anno 2023 kan je daar toch niet meer bij? Wanneer ik op 2 maart over de eindmeet stap, zal ik eerst dááraan denken.”
Chris steunen kan door een bedrag te storten op rekeningnummer BE 69 9531 3863 3678. Giften vanaf 40 euro zijn fiscaal aftrekbaar. Alle info via de Facebookpagina Iron Force For Children.
The post Chris stapt zwaarste ultramarathon ter wereld door ijslandschap om lege brooddozen uit de wereld te helpen: “Ik wil absoluut finishen” is provided by KW.be.
