Het moest een alledaagse uitstap worden, het eindigde in een hindernissenparcours. Het zoveelste geval van onbegrip dreef Kjenta Vanden Bussche (21) uit Menen in de richting van het internet, waar haar korte video meteen viraal ging. “We zijn geen buitenaardse wezens, we zijn mensen zoals iedereen met één enkel verschil: we kunnen niet zien.”
‘Glijlijnen’, de kans is groot dat je het hoort donderen in Keulen bij het uitspreken van het woord. Toch zijn het zaken die cruciaal zijn in het dagelijkse leven van Kjenta. De pittige dame is slechtziend, een gevolg van een aangeboren probleem, en kan zich dankzij die lijnen zelfstandig doorheen de straten van de stad oriënteren.
“Menen is geen eenvoudige stad voor blinden en slechtzienden”, klinkt het. “Er zijn weinig plaatsen die echt aangepast zijn aan mensen met een beperkt zicht en dat zorgt vaak voor ware uitdagingen. Toen het plein voor het ziekenhuis werd heraangelegd, hield men wel rekening met slechtzienden en daar was ik blij om.”
“Er werd werk gemaakt van glijlijnen, aangepaste stenen waardoor wij onze weg kunnen vinden. Ze zijn op één hand te tellen, de plaatsen waar dergelijke stenen worden gebruikt in Menen, maar hier werd er wel rekening mee gehouden. Natuurlijk was dat voor mij een verademing!”
Net niet gevallen
Het plezier was echter van korte duur, want al snel werd duidelijk dat niet iedereen de functie van die stenen had begrepen. Afgelopen week kreeg Kjenta opnieuw te maken met dergelijk onbegrip, voor de zoveelste keer en trok ze richting sociale media. Haar bericht en video gingen in geen tijd viraal.
“Er zijn stenen met lijnen in en je hebt stenen met een soort van halve bollen op. Het zijn beiden hulpmiddelen voor blinden en slechtzienden. De stenen met lijnen helpen ons oriënteren en ga je in meer en meer steden zien. Ze worden in de omgeving van belangrijke gebouwen, in Menen heb je ze voor het ziekenhuis, geplaatst.”
“Fietsen en zelfs moto’s? We komen ze dagelijks tegen, geparkeerd op de stenen die ons vooruit moeten helpen”
“De stenen met halve bollen duiden dan weer aan dat er gevaar is. Die zul je meer en meer gaan zien aan kruispunten of andere plaatsen waar we even halt moeten houden. In Menen heb je die bijvoorbeeld aan het station. Toen ik afgelopen week op de parking voor het ziekenhuis aan het wandelen was, maakte ik gebruik van die glijlijnen, maar zoals het zo vaak voorvalt, ging dit niet bepaald vlot. Er stonden opnieuw fietsen op de stenen, waardoor ik net niet ten val kwam.”
Verhaal online delen
Kjenta bleef ter plaatse wachten in de hoop de fietsers in kwestie te kunnen aanspreken, wat ze ook deed. “Het ging om een ouder koppel”, gaat ze verder. “Toen ze hun fietsen kwamen halen, sprak ik hen aan. In eerste instantie namen ze me niet serieus. Na een korte babbel bleek al snel dat ze geen idee hadden dat die lijnen er wel degelijk lagen voor een bepaald doel en niet zozeer vanwege esthetische redenen.”
“Ze hebben zich verontschuldigd, maar het was het zoveelste voorbeeld van hoe mensen eigenlijk niet op de hoogte zijn van dergelijke zaken. Op dat moment heb ik beslist mijn verhaal online te gaan delen. Ik wil helemaal niemand aan de schandpaal nagelen want we hebben meer en meer te maken met een maatschappij waar de mensen het gewoon niet weten.”
Stenen met een doel
Kjenta, die in Gent naar school gaat, wil op die manier blinden en slechtzienden een platform geven om hun bezorgdheden uit te drukken. “Fietsen en zelfs moto’s? We komen ze dagelijks tegen, geparkeerd op de stenen die ons vooruit moeten helpen. Niemand doet dat met slechte bedoelingen, voor velen onder hen zijn het gewoon stenen met een motiefje. Vanuit de overheid moet echter meer werk worden gemaakt van sensibilisering.”
“Wanneer niemand weet waarvoor bepaalde dingen dienen, gaat ook niemand er rekening mee houden. Heel wat van mijn lotgenoten durven zelf ook niet te spreken. Leven met een beperking is niet meteen iets waar velen te koop mee lopen, vooral niet in ons geval. Je ziet ook helemaal niet dat ik een beperking heb. Ik ben een mens zoals iedereen. Ik ben dus geen buitenaards wezen, er zijn enkel wat aanpassingen nodig.”
The post Kjenta Vanden Bussche (21) wil blinden en slechtzienden een platform geven: “Veel lotgenoten durven niet praten” is provided by KW.be.
