Natascha Nowé en haar dochter Manon Degrieck zijn allebei beginnende hobbyimkers. Een bijzondere activiteit die zowel rustgevend als intensief is. “We genieten van het gezoem van de bijen, maar we vloeken ook wel eens bij een zoveelste tegenslag.”
Natascha Nowé (55) werkt op de administratie van Abdijmuseum Ten Duinen in Koksijde. Haar vrije tijd brengt ze het liefst door in de natuur.
“Vanuit mijn interesse voor ecologie, kruiden en natuurlijke geneeskunde schreef ik mij een vijftal jaren geleden in voor een cursus van Imkersbond De IJzervallei in De Blankaart in Diksmuide. Dit enerzijds om volop met de natuur bezig te zijn, want bijen spelen natuurlijk een belangrijke rol in de bestuiving van onze planten. Maar anderzijds ook omdat ik een grote honingliefhebber ben. Op reis koop ik altijd een potje bij een lokale imker en nu proef ik elke dag van mijn eigen honing”, vertelt ze.
Uit je fouten leren
Al gauw had zij immers haar eerste bijenvolk met een koningin en tienduizenden werksters in haar tuin staan. Vandaag heeft Natascha zelfs twee kasten, waar ze van maart tot oktober wekelijks enkele uren werk aan heeft. “Dat gaat van het behandelen van de bijen tegen de varroamijt of ziektes tot het toedienen van suikerwater of controles op wildbouw van de honingraten. En dit dus allemaal in ruil voor wat honing”, toont ze.
“Het gebrek aan stuifmeel door het verdwijnen van wilde begroeiing maakt deze hobby tegenwoordig weliswaar heel uitdagend, net als het gebruik van insecticiden. Sowieso heb je er veel kennis en praktische ervaring voor nodig, om dan uit je fouten te kunnen leren. Gelukkig kan ik voor raad en daad altijd terecht bij de voorzitter en de secretaris van onze vereniging”, prijst ze zich gelukkig.
Tegenwoordig krijgt Natascha ook dikwijls wat hulp van haar dochter Manon (30), die de microbe dankzij haar ook te pakken heeft. En zij is lang niet de enige jongere met interesse in de bijen, merken ze bij de Imkersbond. “Ik heb al enkele lessen meegevolgd met mama. Zelf heb ik nog geen kast omdat ik daar de tijd niet voor heb. Naast de eigenlijke observaties en acties is ook het aantrekken van zo’n pak en die handschoenen best wel tijdrovend”, vindt Manon.
Dat is evenwel geen overbodige luxe, want bijensteken horen er nu eenmaal bij voor beginnende imkers. “Dat is het risico van het vak. Een goede imker moet rustig en geduldig zijn, en ook een ijzeren discipline hebben. De verzorging kun je immers niet uitstellen, anders krijg je sowieso problemen”, weet Manon. “Toch blijven wij dit doen, uit bewondering voor het werk van de bijen. Het is leuk om die vliegplank te observeren en het gezoem te horen. Daar worden wij oprecht gelukkig van.”
Honing oogsten
Maar ondanks een kast vol boeken en veel tips van gelijkgestemden blijft imkeren dus een moeilijke hobby. En dan is er nog de bewerking en bewaring van de honing. “Elk seizoen en elke bijenkolonie is anders. De smaak en textuur van de honing worden sterk bepaald door de bloemen in de buurt van de kasten. Met de komgronden hier achter mij staan die in ieder geval op een goede plek”, stelt Natascha.
“De kunst bestaat erin om de honingkwaliteit ondanks al die wisselende factoren vrij stabiel te houden. Hoewel het niet mijn bedoeling is om de honing te verkopen en er dus geld mee te verdienen, wil ik daar wel nog meer over leren”, vertelt ze.
Intussen geniet Natascha zelf volop van haar oogst, die ze graag deelt met familie en vrienden. “Elke ochtend eet ik een lepel van mijn eigen honing. In tegenstelling tot industriële honing is die koudgewalst, waardoor de enzymen en vitamines bewaard blijven. Zo is die niet alleen veel lekkerder, maar ook gezonder!”, klinkt het nog.
The post Moeder Natascha en dochter Manon in de ban van de bij: “Een imker moet rustig zijn en een ijzeren discipline hebben” is provided by KW.be.
