Zopas werd Suzanne Maes in de bloemetjes gezet na 33 jaar vrijwilliger te zijn geweest voor Wiegwijs – in de volksmond ‘de weging’ genoemd. Er werd voor haar een erehaag gevormd aan de ingang van feestzaal Ten Stuyver en ook vanuit het stadsbestuur werd ze bedankt voor haar jarenlange belangeloze inzet.
Suzanne Maes (80) is een kranige dame die zich al jarenlang met hart en ziel inzet voor de gemeenschap. Als tiener wou ze noar den vremde gaan om er mensen te helpen maar dat mocht ze niet van haar ouders.
Ze wou echter niet langer naar school en kon aan de slag bij de familie van aannemer Van Coillie. Daar zochten ze iemand om het huishouden te doen en voor de kinderen te zorgen. De firma Van Coillie sponsorde in die tijd een voetbalploeg en Suzanne ging kijken naar de matchen en zo leerde ze haar man Omer Desplenter kennen, die intussen al twaalf jaar is overleden. Samen kregen ze drie kinderen: Peter, Ann en Els. Intussen telt het nageslacht al zes kleinkinderen en acht achterkleinkinderen.
Bezige bij
Suzanne was actief op de parochie Sint-Jan als leidster bij de KAV, wat nu Femma heet en zij verzorgde ook gebedsdiensten voor de familie van overledenen. Zo leerde ze Emilienne Vercruysse kennen die coördinator was van het consultatiebureau van Kind & Gezin in de Volksbond.
Suzanne licht toe: “Toen Emilienne gemeenteraadslid werd, heb ik haar taak overgenomen. Er was telkens op woensdag zitting samen met dokter D’Hoore. Om 16 uur sloten we de ‘weging’ af en bespraken we de voorbije consultaties. Dit gesprek werd altijd afgerond met een elixirtje. En dat kon smaken! Aanvankelijk werkten wij als Kind & Preventie, dat ressorteerde onder de koepel van Kind & Gezin en we zaten in de Dr. L. Colenstraat. Later verhuisden we naar het Huis van het Kind in de Edith Cavellstraat. Recent werd onze organisatie omgedoopt tot Wiegwijs.”
Mannelijke vrijwilliger
“In die 33 jaar heb ik ervaren dat er alsmaar meer mannen mee kwamen op consultatie. En dat ouders veel mondiger geworden zijn in vergelijking met vroeger. Er komen ook alsmaar meer allochtone ouders om raad vragen na de geboorte van hun baby. Mijn voornaamste taak bestond erin om de financiële kant van het bureau te beheren en ook telkens de beurtrol op te stellen van wie waar werd ingezet. Als er niemand werd gevonden, sprong ik in. Met de subsidies die we van de stad Oostende kregen organiseerden we telkens met Nieuwjaar een bedankingsfeest voor de vele vrijwilligers van Wiegwijs.”
Suzanne was wat geëmotioneerd toen ze zag dat men een mooi verrassingsfeest voor haar had georganiseerd. “Naast Nadine Hinde die mij heeft opgevolgd waren ook de dokters Langenaekens en De Hantsetters aanwezig en An Casteleyn vanuit de CM. Nu ik de fakkel heb doorgegeven is intussen de eerste mannelijke vrijwilliger gestart bij Wiegwijs. Jammer dat ik dat niet meer mag meemaken”, knipoogt een nog altijd gedreven Suzanne. (CWO)
The post Suzanne Maes neemt na 33 jaar afscheid als vrijwilliger van Wiegwijs: “Ouders zijn nu veel mondiger” is provided by KW.be.
