Het meest besproken Oostendse kunstwerk van het jaar restaureren: die taak is weggelegd voor Klaas Remmen. “Een hele eer”, zegt de restaurateur, die het beeld de voorbije dagen meermaals kwam bekijken, alvorens het dinsdag werd weggenomen voor de restauratie.
De NV EKO (Kursaal), en niet de stad Oostende, gaf enige tijd geleden de opdracht aan Remmen BV uit Vorselaar om het beeld De Zee van Georges Grard te restaureren. Het beeld behoort immers tot het patrimonium van het Kursaal. Klaas Remmen (gespecialiseerd in metaal) leidt samen met zijn tweelingbroer Stijn (gespecialiseerd in hout) het bedrijf dat zich toelegt in restauratie, conservatie en onderzoek. Een klein team van vijf mensen is er gedreven aan de slag. “De kiem om te restaureren is misschien wel gelegd tijdens een strafstudie in het middelbaar toen we in het Jezuïetencollege een beeld moesten reinigen en wit schilderen”, lacht Klaas Remmen (35). “Mijn eerste lessen ijzersmeden kreeg ik op mijn zestiende. Aan de hogeschool studeerde ik nadien restauratie en conservatie. Mijn broer doorliep een gelijkaardig traject. Wij zochten naar een balans tussen theoretische diepgang en materialenkennis en anderzijds een heel diverse job. We hadden beiden een grote interesse in geschiedenis en toegepaste kunst. We hebben na onze studies enkele jaren zelfstandig gewerkt en besloten in 2015 samen een bedrijf te starten. In 2020 verhuisden we naar ons huidig atelier in Vorselaar”, zegt Klaas Remmen.
Ervaring
“We zijn een erkend aannemer, erkend door de Michelangelo Foundation en lid van internationale beroepsverenigingen”, klinkt het trots. Het bedrijf restaureerde onder meer een loden Putti voor de opera van Antwerpen, meubilair van musea, de hallen van de Scheldekaai en bronzen beelden voor het KMSKA. Klaas Remmen: “Elke restauratie is anders. We willen eerst het probleem begrijpen om nadien een goede oplossing te bieden. We verrichten vooraf een uitgebreid onderzoek en gaan dan in ons atelier verder. Je moet er ook de wetenschap bij betrekken. Op basis van metingen, vaststellingen en onderzoeken gaan we nadien restaureren.” Remmen BV deed aan de kust eerder al beeldenrestauraties in Knokke en werkte ook voor het provinciaal domein Raversyde.
Dikke Mathille
“Ik kende de kunstenaar al voor we deze opdracht kregen. De Zee van Grard is een iconisch werk, zeker voor Oostende. We zijn ter voorbereiding verschillende keren in Oostende geweest. Ook vorige week nog”, zegt Klaas. Ze beschikken over een eigen transportdienst en hebben alles in handen: van het wegnemen tot het terugplaatsen, op dezelfde locatie. “Nadat het beeld is overgebracht naar ons atelier brengen we de problemen in kaart. We bespreken daarna de mogelijkheden voor restauratie met de opdrachtgever, de stad Oostende en Onroerend Erfgoed. We tonen hen proeven en monsterstukken voor een mogelijke behandeling, die voornamelijk zal bestaan uit reiniging. Het patina van het bronzen beeld is daarbij belangrijk. Bij dit beeld is er een bijkomende moeilijkheid, want bovenaan is het bruiner en donkerder dan onderaan. Dat is vrij ongewoon. Het zijn de specialisten van Onroerend Erfgoed die zullen beslissen. Een van de mogelijkheden is dat het beeld een nieuwe laag krijgt. Dat is echter niet evident, want de tendens is dat je daar bij dergelijke waardevolle kunstwerken afblijft. De eigenlijke restauratie zal niet zoveel tijd in beslag nemen, maar er moet wel gewacht worden op een definitieve goedkeuring van de opdrachtgevers. We verwachten dat het beeld in december kan terugkeren.”
Het losmaken van het beeld lokte behoorlijk wat geïnteresseerden. © LB
Over de commotie de voorbije maanden zegt Klaas Remmen: “Vorselaar is een eindje van Oostende, dus we hebben er niet zoveel van gemerkt. Maar we wisten wel dat er wat aan de hand was, aangezien de opdracht om te restaureren was al enige tijd geleden gegeven. En plots werd dat uitgesteld. Maar geen zorgen: het bekende beeld is in goede handen en keert nog dit jaar terug.”
The post Restaurateur Klaas ontfermt zich over Dikke Mathille: “Voor jaareinde al terug” is provided by KW.be.
