Onze stad zag in de voorbije eeuwen veel mensen passeren die in hun tijd grote bekendheid genoten, maar daarna in de nevelen van de geschiedenis verdwenen. Gediplomeerd gids Chris Weymeis haalt elke week zijn loep boven en vertelt het verhaal van die ‘vergeten’ Bruggelingen. Vandaag: Edward Schelstraete en het Bonifaciusbrugje.
Welke Bruggeling kent het Bonifaciusbrugje achter de Onze-Lieve-Vrouwekerk niet? Sommige buitenlandse parapluvertellers van vele verzinsels – we noemen ze geen gidsen, want dat zou hen te veel eer aandoen – spreken liever over de bridge of love. Van flauwekul gesproken, maar wij weten beter!
Koetsier
Het Bonifaciusbrugje dankt zijn naam én uitzicht aan Edward Schelstraete. Hij werd geboren als Edouard op 22 juli 1861 in de Sint-Jorisstraat. Zijn vader, de boerenzoon Augustinus, was jarenlang koetsier en secretaris van de familie De Man-Van Caloen in de Hoogstraat en zijn moeder, Dominica Nyckees, kwam uit een schippersfamilie aan het Sasplein. Dankzij opzoekingen van Danny Everaert en Philippe Schelstraete weten we dat Edward school liep in het Sint-Lodewijkscollege en er zeer goede punten behaalde. Wanneer in november 1878 de Sint-Donaasgilde (SDG) wordt gesticht, sluit Schelstraete er zich bij aan. De SDG was de tweede oud-leerlingenbond van het college en was bedoeld voor jongens die niet de hoogste studiën hadden voltrokken. In 1886 werd binnen de SDG een letterkundige kring opgericht en werd Schelstraete een van de trouwste leden. Meer zelfs: hij groeide uit tot een gewaardeerd toneelman.
Edward Schelstraete, aan wie het Bonifaciusbrugje zijn naam én uitzicht dankt. (foto Davy Coghe)
Lyrisch gestemd
In 1892 trouwt Edward met Sophie Minne, die hem negen kinderen schenkt. Schelstraete is ondertussen bediende bij het provinciebestuur; eerst als bureeloverste, later als afdelingshoofd. Onder zijn afdeling viel ook de Koninklijke Commissie voor Monumenten. Vooral de monumenten van de Onze-Lieve-Vrouweparochie liggen hem na aan het hart. De ontsluiting van de kerkomgeving en de verbinding naar de Arentshof stemt hem zelfs lyrisch. Zo zoekt hij een naam voor de geplande brug en denkt hierbij aan de zendeling Bonifaas die, zo werd toen aangenomen, aan de oever van de Reie aldaar de eerste kapel bouwde. Voor Schelstraete zou de Sint-Bonifaasbrugge best een boogbrug worden – niet te methodiesch, zonder stijve, rechte lijn – met zitbanken tegen de leunkaaien en bevloerd met oude Vlaamsche keikoppen en niet met nieuwerwetsche zweedsche kasseistenen, met plat lijf zonder kop, waarmee kort voordien de omgeving van Onze-Lieve-Vrouw werd bedorven. Graag had hij op het brugje ook nog een Mariabeeldmet een stenen knielbankje en ouderwetsch lampje in gesmeed ijzer, met groenachtige glasruitjes gezien, maar zover werd Edward Schelstraete niet gevolgd. Hij overleed in januari 1937 op 75-jarige leeftijd, in Sint-Michiels. (CW)
The post Bruggeling onder de loep (1): Edward Schelstraete en het Bonifaciusbrugje is provided by KW.be.
