Op vrijdag 29 september ging actrice Julie Delrue in avant-première met haar eerste avondvoorstelling ‘Mamamanie’ over de postpartum psychose die haar overkwam. Onze man ging kijken en was diep onder de indruk.
“Bevallen is de max!”, schreeuwt Julie enthousiast op het podium, net zoals een paar jaar eerder in een Brussels ziekenhuis waar haar zoontje Bob belachelijk snel ter wereld kwam, op de verjaardag van haar overleden moeder dan nog. “Ik was ervan overtuigd dat ik een godenkind had gebaard”, zei ze ook in De Krant van West-Vlaanderen. “Een geschenk uit de hemel.”
Als vader van twee jonge kinderen, kan ik dat laatste bevestigen. Maar luidop joelen ‘dat ze nog een keer wil!’, dat was het laatste wat ik had kunnen verwachten van mijn vrouw na urenlang afzien in de verloskamer.
Aan het gevoel van euforie bij Julie leek indertijd maar geen einde te komen. Ze vuurt de ene anekdote na de andere op ons af in ‘Mamamanie’, en het zorgt voor gelach in de zaal. En ook een licht voelbaar ongemak. Want het zit er aan te komen, maar je weet niet wanneer: het moment dat ze van die roze wolk met regenbogen en rollercoasters afdondert, los de dieperik in. En je hoopt steeds dat het tóch niet gebeurt, want vooraan staat een vrouw die met elke vezel in haar lijf haar kind graag ziet. Alleen willen haar hersenen nog niet mee.
De hand van Wouter Deprez is onmiskenbaar, maar het spel van Julie is uitstekend. © Lauranne Cleenwerck
Op de tafel op het podium, legt ze foto’s en briefjes van uit die periode, en ook haar hart bloot. Met sprekend gemak, dan plots weer broos en kwetsbaar. Vertelt ze hoe ze met een brede glimlach de psychiatrie binnenstapte. Slikt ze als ze moet toegeven dat ze niet voor haar zoontje kon zorgen. Het is letterlijk en figuurlijk waanzin wat haar overkwam. Maar ook datgene wat ze niet uitspreekt: dat het iedereen kan overkomen. Wat er zou gebeuren als iemand niét goed omringd is. Dat de realiteit vaak… nee, altijd zotter is dan fictie.
De wisselwerking met Benjamin Desmet is spontaan en welgemeend. © Lauranne Cleenwerck
Julie is al jaren een vertrouwd gezicht binnen kindertheater en ook bij Studio Orka zagen we hoe sterk ze is in die fysieke comedy. De wisselwerking met muzikant Benjamin Desmet op het podium is spontaan, zorgzaam en écht. Julie doet in ‘Mamamanie’ het publiek luidop lachen, en een seconde later houdt iedereen de adem in als duidelijk wordt hoe erg ze er aan toe is. Dat slaan en zalven, het publiek meenemen in een wervelend verhaal waarbij je tranen in de ogen krijgt, van het lachen of ontroering… Dat is ook duidelijk de hand van de meester, coach Wouter Deprez. Hij werkte eerder al mee aan het stuk ‘Once Upon a Time in de Westhoek’ met Sebastien Dewaele en Wouter Bruneel, waar die laatste in een bijtende monoloog het ganse publiek vloerde.
“De voorstelling doet je onrechtstreeks de vraag stellen: zorgen we wel genoeg voor elkaar?”
‘Mamamanie’ is een straf debuut, niet in het minst door het spel van Julie, maar ook zeker door het verhaal waarbij ze het woord ‘moed’ uit ‘moederschap’ een nieuwe dimensie geeft. Met haar voorstelling wil ze meer aandacht voor postpartum psychose, onder meer bij zorgverleners. Onrechtstreeks doet het je vragen stellen, over jezelf en de maatschappij. Zorgen we genoeg voor elkaar? Wuiven we een moeilijke bevalling niet te snel weg met holle begrippen als ‘wees blij dat het gezond is’ en ‘het is voor iedereen lastig’? Begrijpen we wel genoeg wat een bevalling ook mentaal met je doet? Straffe kost, die ‘Mamamanie’. Meer dan de moeite waard om te gaan zien.
‘Mamamanie’ gaat op zaterdag 30 september in première. De komende maanden kan je Julie Delrue doorheen Vlaanderen aan het werk zien. Tickets en info: www.juliedelrue.be.
The post ‘Mamamanie’ van Julie Delrue: hoe het woord ‘moed’ in moederschap een nieuwe dimensie krijgt is provided by KW.be.
