Op 24 september zal het exact tien jaar geleden zijn dat Igor Decraene, een 17-jarige boerenzoon uit Waregem, zich in het Italiaanse Firenze tot wereldkampioen in het tijdrijden bij de junioren kroonde. Minder dan twaalf maanden later overleed Decraene na een aanrijding door een trein, maar vergeten is hij nog lang niet. Zijn entourage van weleer over toen en nu.
Jordi Warlop: “Hij kon blijven fietsen en ging nooit kapot”
Een van de beste vrienden van Decraene en in 2014 zijn ploegmaat bij de Tieltse Renners en de nationale ploeg. Werd later prof bij Sport Vlaanderen-Baloise en B&B Hotels-KTM. Rijdt nu voor Soudal-Quick-Step Devo Team.
“De tijd vliegt. Het is wreed om vast te stellen hoe snel alles voorbij gaat. Zelf was ik er nochtans niet bij in Firenze, maar Igor en ik waren vaak samen op stap, zowel voor de koers als in het uitgaan. Ik heb speciaal voor hem zelfs de overstap naar de Tieltse Renners gemaakt. Ik heb alleen maar fijne herinneringen aan Igor. Samen hadden we veel plezier. Het gebeurt nog geregeld dat ik aan Igor terugdenk. Als ik aan zijn begraafplaats passeer. Als er een regenboog te zien is. Of als mijn vrouw Jolien en ik aan het wandelen zijn en er iets is dat naar Igor kan leiden.”
“Igor kon enorm hard fietsen. Samen trainen deden we niet vaak, maar als we het deden, ging het altijd vooruit. In een peloton was Igor misschien net iets minder stuurvaardig, maar als hij alleen kon wegrijden, mocht de rest het vergeten. Hij kon blijven fietsen en ging nooit kapot. Dat zag je ook in zijn tijdritten. Ik denk dat hij een grote coureur zou zijn geworden. Toptijdrijders zijn altijd grote coureurs. Ook in het voorjaar zou hij er gestaan hebben. En er zat nog progressie in. Igor deed veel voor zijn sport, maar het was nu ook niet dat bij de junioren als een prof leefde.”
Emiel Planckaert: “Ook Igor was een extreem groot talent”
Een van de beste vrienden van Decraene en in 2014 zijn ploegmaat bij de nationale ploeg. Werd later prof bij Sport Vlaanderen-Baloise. Is nu beroepsmatig aan de slag bij het leger.
“Soms sta ik nog stil bij wat er tien en negen jaar geleden gebeurd is. Redelijk vaak zelfs. Op momenten dat ik bepaalde liedjes hoor, maar ook wanneer het regent en er plots een regenboog te zien is. Of wanneer er een tijdrit op tv is. Ik houd tal van prachtige herinneringen aan Igor over. We zijn met een bus vanuit Kortrijk eens samen naar discotheek Kokorico in Zomergem geweest. Of de 25 frank-fuif. Memorabele momenten die me voor altijd bijblijven. Koersen, dat was voor ons gewoon nog plezier maken. Een toffe tijd.”
“Ik denk dat Remco Evenepoel een extreem groot talent is, maar Igor was dat ook. Als je op die leeftijd wereldkampioen kan worden, zal je sowieso je mannetje bij de profs staan. Igor kon ook goed bergop rijden, al reden wij met de nationale ploeg in die tijd nog niet zoveel klimkoersen. Igor kon echt hard rijden, terwijl hij er nog geen 100 procent voor leefde. Als je ziet wat de jonge gasten er tegenwoordig al voor doen en laten. In onze tijd was dat zeker nog niet het geval. Igor had dus nog veel progressiemarge.”
Carlo Bomans: “Een streling voor het oog”
Bondscoach van de Belgische junioren toen Decraene in Firenze wereldkampioen tijdrijden werd. Vervult anno 2023 nog altijd die rol.
“Een van mijn eerste herinneringen aan Igor is een nationale testtijdrit in Limburg. Ik weet nog goed dat Nathan Van Hooydonck, toen al een van de absolute toppers van zijn generatie, naar mij kwam en bang zei: die andere rijdt hard. Waarop ik antwoordde: jij toch ook? Je moet weten: Igor was toen, als eerstejaarsjunior, nog een relatief nieuwe naam. Bij de nieuwelingen werd er nog niet veel over hem gesproken.”
“Het is nog altijd moeilijk om over Igor te praten. We zullen nooit weten waar het schip bij hem gestrand zou zijn”
“Vanuit de federatie hebben we er in 2013 alles aan gedaan om Igor zo goed mogelijk op het WK voor te bereiden, samen met zijn trainer Frederik Broché en inspanningsfysioloog Erwin Koninckx. Een Fransman die net voor hem startte, was zijn grootste concurrent, maar we zagen hem al vlug voor ons opdoemen. Igor schuwde het gevaar niet en pakte de bochten voluit. We wisten al heel snel dat hij voor de gouden medaille aan het rijden was. Dat hij daar ook in slaagde, was de kers op de taart. Igor was een streling voor het oog. Zijn stijl vond ik fenomenaal. Remco Evenepoel had dat ook, die fenomenale stijl. Je kan hen een beetje met elkaar vergelijken: heel compact en aerodynamisch op de fiets. Igor was niet de man van veel woorden, maar hij deed altijd wat er gevraagd werd. Hij was zoals een jongen van die leeftijd moest zijn.”
“Het is voor mij nog altijd moeilijk om over Igor te praten. We zullen ook nooit weten waar het schip bij hem gestrand zou zijn. Zijn tijdritten waren goed, maar ook klimmen ging hem goed af. Hij had daar potentieel voor. Maar goed, het heeft niet mogen zijn. De dood van Igor heeft een enorme leegte achtergelaten.”
Yves Lampaert: “Hij had de capaciteiten van een Filippo Ganna”
Streekgenoot van Decraene en beiden boerenzonen. De ouders van Lampaert en Decraene konden en kunnen het goed met elkaar vinden.
“Igor was een heel rustige jongen die met zijn voetjes op de grond bleef. Je kan hem vergelijken met de Alec Segaert van nu, ook een jongen uit de streek. Qua niveau schat ik hen even hoog in. Igor was ook iemand van wie we het laatste nog niet gezien hadden. Net voor zijn overlijden is hij nog bij ons op de boerderij op bezoek geweest om wat met mij te praten. Igor vertelde me dat het moeilijk was om in zijn regenboogtrui te koersen, aangezien iedereen zijn wiel viseerde. Ik antwoordde dat dit normaal was en raadde hem aan om dat zelfs wat uit te spelen. Een week of twee later was er dat ongeluk. Ik ben er echt niet goed van geweest. Igor had de capaciteiten van een Filippo Ganna, denk ik. Het was een heel sterke jongen.”
Frederik Broché: “In een tijdrit was het alsof hij losgelaten werd”
De toenmalige trainer van Decraene. Is sinds 2017 aan de slag als Technisch Directeur bij Belgian Cycling.
“Enkele maanden geleden was ik toevallig nog eens in Firenze. Ik kon me zo nog enkele passages voor de geest halen waar ik Igor heb zien passeren tijdens zijn WK-tijdrit. Ik was toen zijn trainer en ging als toerist naar Firenze, niet met de federatie. Ik was toen namelijk nog aan de slag bij Cycling Vlaanderen. Ik heb een weekje op mezelf in Firenze rondgezworven. Het was indrukwekkend om Igor bezig te zien. Ik had een fiets gehuurd om het parcours af te snijden en hem enkele keren aan het werk te kunnen zien. Ik krijg er nog altijd kippenvel van.”
“Soms had ik het gevoel dat hij schrik had om zijn tegenstanders op grote afstand te zetten. Dat voelde ongemakkelijk voor Igor”
“Het is moeilijk om de prestatie van Igor met de hedendaagse jeugd te vergelijken. Het algemene niveau ligt nu iets hoger, omdat de junioren iets professioneler trainen en begeleid worden. Om nu wereldkampioen bij de junioren te worden, moet je beter zijn dan tien jaar geleden. Een logische evolutie, want de profs die nu presteren, zijn ook een stuk jonger dan toen. Sowieso is het heel moeilijk om te zeggen hoe Igors toekomst er zou hebben uitgezien. Hij zat heel aerodynamisch op zijn fiets en was een echte tijdrijder. In gewone wegwedstrijden had hij het wat moeilijk met positionering en wringen, maar in een tijdrit kon hij heel mooi de bochten nemen. In een tijdrit was het alsof hij losgelaten werd. Net omdat hij alleen was, kon hij zich volledig smijten. Alleen ging dat niet samen met zijn karakter. Soms had ik het gevoel dat hij schrik had om zijn tegenstanders op grote afstand te zetten. Dat voelde ongemakkelijk voor Igor.”
The post Tien jaar geleden werd betreurde Igor Decraene wereldkampioen tijdrijden bij de junioren: “Igor was een beetje zoals Evenepoel” is provided by KW.be.
