De Transcontinental Race is in ruime wielermiddens misschien niet zo bekend, maar bij de ultraracers is deze koers een monument. Tim De Witte nam deel en wist een knappe derde plaats te behalen.
Wellicht is de 35-jarige Ginstenaar Tim De Witte uit de Kruisstraat voor velen onbekend, maar in het wereldje van de wielertoeristen is hij dat niet. Zo was Tim tien jaar lid van de Oostrozebeekse Sportingtrappers waar hij het zelfs schopte tot bergkoning en keizer binnen de ploeg. Na zijn humaniora in college De Bron ging hij studeren aan de Gentse universiteit waar hij afstudeerde als burgerlijk ingenieur in de elektromechanica. Hij studeerde af in 2011 en studeerde tussendoor ook nog een half jaar aan de Czech Technical University in Praag. In Tsjechië leerde hij de liefde kennen. Nu woont en werkt hij in Brno. “Ik ben begonnen aan mijn loopbaan bij het bedrijf Michelin in Gent (Oostakker) en werk tot op vandaag voor dezelfde firma maar dan vanuit mijn thuishaven Brno, de tweede grootste stad van Tsjechië. Toen ik de liefde leerde kennen in Tsjechië, vroeg ik of ik verder mocht werken vanuit Tsjechië en dat kon. Elke twee maand kom ik naar België. Soms doe ik dat met de fiets, goed voor een rit van 1.300 km.” Is het leven in Tsjechië beter dan in België, vroegen we. “Ik vind het een fijn land met heel veel bos en de mensen zijn er minder gejaagd. Ik moet bekennen dat ik me daar op mijn gemak voel. Het eten is minder mijn goesting. Brood en groenten zijn in België veel lekkerder. In Tsjechië eten de mensen veel meer vlees en dan vooral varkensvlees. Hun nationaal gerecht is een rundshaasje met noedels en roomsaus. Op Kerstmis eten ze er karper, wat ik helemaal niet lekker vind. Tsjechië is een vrij, veilig en democratisch land en het leven is er goedkoper dan hier”, vervolgt Tim.
Ultracycling
De Transcontinental Race vertrok op de markt in Geraardsbergen en eindigde duizenden kilometers verder aan de oevers van de Egeïsche Zee. De eindmeet lag in Thessaloniki, Griekenland. “Ik ben nu eenmaal een groot fietsfanaat. Ik fiets al intens vanaf mijn 14 jaar. Toen ik oud genoeg was, sloot ik me aan bij de Oostrozebeekse wielertoeristen De Sportingtappers en werd er haast elk jaar bergkoning. Ik fiets nagenoeg elke dag. Hier ben ik zo uit de stad en het is heerlijk fietsen in de bosrijke heuvels. Het is een beetje zoals de Ardennen.”
Vriendenkring
“Ik probeer nu ook een sociaal leven op te bouwen. Zo ben ik al lid van een internationale quizploeg maar ik ben nog geen lid van een fietsclub. Ik heb hier wel al heel veel expats in mijn vriendenkring. Het idee om deel te nemen aan de Transcontinental Race is eigenlijk langzaam gegroeid. Ik had hier in Tsjechië al deelgenomen aan meerdaagse fietsuitstapjes en ontdekte intussen dat er wereldwijd ook fietstochten over langere afstanden tot 250 km per dag worden georganiseerd. Door het vele fietsen zat ik al op dat niveau terwijl ik nog niet nadacht over langere races. Pas vijf jaar geleden ontdekte ik ultracycling. In 2021 zou ik voor de eerste keer deelnemen aan de Race across Czechia, maar ik werd toen aangelopen door een hert en brak daarbij mijn sleutelbeen. Intussen heb ik wel al een vijftal races op mijn palmares waarvan de laatste de Transcontinental Race waar ik derde eindigde. Ik fietste precies 9 dagen, 10 uur en 12 minuten over een afstand van 3700 km met 45.000 hoogtemeters en een gemiddeld 400 km per dag. Er waren 350 deelnemers uit geheel Europa”, vertelt Tim.
Voldoening
We vroegen Tim naar zijn motivatie om zo’n tocht aan te vatten. “Wanneer je een dergelijke onderneming tot een goed einde weet te brengen, dan voel je echt dat je leeft. Vergeet niet dat het gaat om een race die je helemaal alleen rijdt zonder hulp van buitenaf. Je ben volledig op jezelf aangewezen want je mag van niemand hulp krijgen. Er zijn vijf verplichte parcours die je moet aandoen. Voor de rest moet je zelf uitzoeken hoe je er geraakt. Ik ben gestart met goed materiaal en met de ambitie om te eindigen in de top twintig. Ik heb tijdens de race geen enkele keer lek gereden. Na het beëindigen van de race voel je de adrenaline. Het contrast met de hele dag achter je scherm op bureau zitten, is immens. Door die race heb ik Europa op een heel andere manier leren kennen.”
Verslaving
Of er al een andere uitdaging op de bucketlist staat? “Voor dit jaar is het genoeg geweest want ik nam al aan drie wedstrijden deel. Voor volgend jaar wordt al luidop gedacht aan de Transiberian Race in Spanje. Ultracycling is een verslaving geworden en ik hoop er nog lang mee door te gaan”, besluit Tim. (CLY)
The post Tim De Witte eindigt als derde in negende editie Transcontinental Race: “Voelen dat je leeft, dat is de kick” is provided by KW.be.
